Jochem de Vaal – De ballen
Tennisballen zijn schadelijker voor het milieu dan je denkt. Duikreporter Jochem de Vaal vond bij het hondenstrandje onderwater veel tennisballen en ging op zoek naar informatie. Om vervolgens die tennisballen zo snel mogelijk op te duiken.
Datum: 15-11-2022
Duiklocatie: Duikpark zoetermeer
De duikers van Recovery Divers zijn niet alleen maar bezig met het terug vinden van verloren sieraden en andere objecten onder water, we oefenen veel en maken ook nog recreatieve duiken.
Zo lagen we vorige week in Zoetermeer in het water, in het duikpark. Aansluitend aan het duikpark is een mooi hondenstrandje waar menig viervoeter zich prima kan vermaken en zich rot schrikt als er ineens een duiker boven komt. Wij verbaasden ons over de hoeveelheid ballen op de bodem en uit interesse zochten we een en ander eens op.
Tennisballen zijn schadelijker voor het milieu dan je denkt.
Ze worden bijna uitsluitend in Zuidoost-Azië gemaakt, ver van waar wij tennissen. Ook de onderdelen van een tennisbal komen van over de hele wereld: een tennisbal kan wel 80.000 km afleggen voor hij uit de verpakking komt en in je handen terechtkomt. Eén tennisbal, van geboorte tot afdanken, stoot 0,58 kilo CO2 uit. In een normaal tennisjaar gaan er in Nederland bijna 5,5 miljoen tennisballen doorheen. De klimaatlast van al die 5,5 miljoen ballen komt overeen met 18.833 mensen die van Amsterdam naar Barcelona vliegen.
De slijtage van een tennisbal bestaat uit een spoor van duizenden plastic microdeeltjes die bij elke slag vrijkomen uit de polyester/nylon viltlaag. Die deeltjes komen meer dan waarschijnlijk op de bodem van de oceaan terecht of maken deel uit van de plastic soep.
Aan het eind van het leven van een tennisbal belanden er maar weinig op een trekhaak aan het uiteinde van een auto of in de bek van een hond. Het recyclen van een tennisbal is nooit helemaal gelukt: het rubber en het vilt waren praktisch onafscheidelijk. En daarom belandt nog steeds zo’n 97% van de tennisballen op de vuilnisbelt – en vergaat niet. Of natuurlijk in de afvalverbranding. Onder de viltlaag zit zwart rubber en iedereen die ooit een autoband heeft zien branden, weet dat er niets leuks is aan zwart rubber dat brandt.
Handen uit de mouwen
Genoeg feitjes en weetjes, tijd om de handen uit de mouwen de steken en er dan ook wat aan te doen, want we helpen niet alleen graag mensen, ook de natuur helpen we graag een handje!
Vanochtend om half 10 stonden we in Zoetermeer, dit keer geen detector mee, maar grote zakken om tennisballen en andere rotzooi te verzamelen. Het zonnetje staat waterig maar er is geen wind dus we genieten nog even voordat we koppie onder gaan. Al snel hebben we de eerste ballen te pakken en voor ik het weet zit mijn zak al aardig vol met ballen, te zien aan de hoeveelheid stof rechts van mij heeft ook Dave al aardig wat ballen te pakken.
We blijven onder water met elkaar communiceren via de bekende tekens en na 45 minuten zitten de zakken tot de rand toe vol, we breken de duik af en gaan terug naar de oever. Dat valt tegen als je uit het water komt: dan zijn die zakken ineens een stuk zwaarder! We krijgen al meteen veel aanspraak, “ja, dat komt hier allemaal uit het water”.
Eerst omkleden en een kop koffie drinken, daarna gaan we tellen!
Het totaal: 134 tennisballen, meerdere blikjes, vistuig, loodpocket van een duiker met 3 kilo lood, waxinelichtjes houder en nog veel meer. De tennisballen nemen we mee, die laten we op een juiste manier recyclen door Renewaball!
Hoe zo’n zoektocht eruitziet onder water? Dave heeft het gefilmd, dan kan je er toch een beetje bij zijn!
