Jurjen Balkema – Sunrise- en nachtduiken aan de Costa Brava

Overdag is het in Spanje echt te heet om met een duikpak aan naar het water te lopen, dus zet duikreporter Jurjen Balkema de wekker om in alle vroegte en met nog wat koelte te duiken!

Datum: 10 t/m 18 Augustus 2017
Duiklocatie: Costa Brava, Spanje

Onze zomervakantie liep deze keer wat anders dan gepland. In plaats van 2,5 week duiken op Bonaire werd het 3 dagen Eurodisney en 2,5 week Zeeland. Ook leuk uiteraard, maar kunnen we gelukkig hadden we de mogelijheid om in augustus nog voor 11 dagen naar Spanje, de Costa Brava te gaan. We komen daar wel vaker en ondanks de enorme drukte doordat ook de Spanjaarden vakantie hadden hebben we nog een aantal lekkere ontspannen 6 kantduiken kunnen maken. Bootduiken bij de Medes was er deze keer niet bij, wat er zelfs ‘s-ochtends vroeg al bijna geen parkeerplek meer te vinden in L’Estartit. Dus dat bewaren we dan maar weer tot het najaar.

Het was overdag tussen de 30 en 35 graden, dus veel te heet om overdag je pak aan te trekken en met alle spullen naar de waterkant te lopen. Om dat te voorkomen werden het 3 zonsopgang -en 3 nachtduiken. Best interessant hoor, in je vakantie om 05:45 door de wekker wakker worden.

Nou hebben wij best al redelijk wat duiken gemaakt daar en toch komen we bij iedere duik wel iets speciaals tegen dat elke duik weer toch weer bijzonder maakt. Op de eerste duik ineens tussen de beplanting op de rotsen een kleine trompetvis. Eerst denken we, wat apart, een stuk zeegras dat netjes heen en weer blijft dijnen. Raar, want er staat hier helemaal geen gras en dan ineens zie je een oogje en een bekje. Geweldig, nooit eerder hier aangetroffen. Helaas waren er niet veel filmfragmenten scherp genoeg door de stevige deining, maar wat een belevenis. Op suriseduik 2 komen we een baby sepia tegen, spierwit en laat zich rustig bekijken, filmen en fotograferen. Wat is het toch heerlijk relaxed daar vanaf de kant. Maar in de zomermaanden knetterdruk, dus een goede keuze om zo ‘s-chtens bij zonsopgang te gaan. Dat overigens ook ander hele mooie plaatjes opleverd.

Een van onze ander hoogtepunten was tijdens een van de nachtduiken een babysepia die rustig vestopt en gecamoufleerd (althans dat dacht hij/zij) de jacht op voedsel geopend had. Wat waren wij blij dat ook deze relaxed bleef liggen en rustig zijn/haar ding deed en zich rustig liet filmen. En als je dan de tijd hebt om daar terwijl de cameral loopt op je gemak te kijken wat er zoal omheen allemaal gebeurd end at later dan op beeld nog eens terug ziet, valt je mond open van verwondering wat een leven er krioelt. Voor mij in een word GEWELDIG.

Tijdens onze laatste (nacht)duik naast de haast onvermijdelijke ‘standaard’dingen zoals’; octopussen, murenes en schorpioenvissen ook weer diverse bijzondere dingen gezien, zoals een congeraal, maar toch vooral “de gestoorde dansende garnaal”. Er zijn momenten dat je letterlijk en figuurlijk in je pak plast van het lachen. En hoe vervelend ook, dit was zo’n moment. Wat een mafkees dat ding. En op de een of ander manier deed hij mij aan Jack Sparrow denken, weet niet waarom….

Nu alweer ruim een week thuis alle fragmenten maar eens van de camera afgehaald, bekeken en in FinalCut tot een filmpje proberen te fabriceren. Ook dat is iedere keer weer een stevige klus. 1,5 uur videomateriaal, dan met een kritisch ook een selectie van ca 25’ waarvan je denkt dat het bruikbaar is, dan een eerste serie reviews, montage etc, nog 14’ over. Muziek erbij zoeken, overgangen aanpassen, toch nog maar weer wat veranderen. Nog een samen met een goede criticaster er nog eens doorheen, weer aanpassen, nog meer weggooien. En nu ben ik er wel klaar mee. Uiteindelijk 9’ film over. Ondanks dat alles niet perfect scherp is, is het wel naar mijn zin. Op naar nog meer duiken en oefenen met filmen om straks nog leukere filmpjes te kunnen maken.

Zie je aan de waterkant.

Ciao,

Jur