Dirk Van den Bergh – Ze zijn weer op hol geslagen

De gekte is weer toegeslagen en dat zorgt helaas ook voor minder sympathiek gedrag. Lees en kijk mee met Dirk Van den Bergh.

Datum: 14-08-2019
Duiklocatie: Oosterschelde

Inderdaad, ze zijn weer op hol geslagen … en dan bedoel ik niet de paarden, maar de duikers …

Mij werd gevraagd de locatie niet bekend te maken nadat mijn buddy me tot de zeepaardjes bracht en dat heb ik ook gerespecteerd. Wel lastig in de reportages en video’s … Wie met mij ging duiken wou natuurlijk naar de zeepaardjes. Bad luck, want ik vond ze niet meer terug. Zo zal iedereen het wel gedaan hebben, aan de waterkant wordt er toch over gepraat en zo loopt het rond als een vuurtje en wie het nu nog niet weet komt van een andere planeet …

Mijn buddy van vandaag, Pauline De Blocq van Scheltinga wil ze natuurlijk ook zien! We komen beiden uit een heel andere richting, moeten een heel eind rijden en … we rijden samen de weg naar de duikstek op. Dat zit alvast snor! Pauline heeft voor de grap haar ruiter pet meegebracht en ze zet die op wanneer we de stek gaan checken. Grappig! Zal die pet geluk brengen?

Na het optuigen blijkt dat Pauline haar lood vergeten is … “Ja, anders weeg ik te zwaar voor die paardjes hé!” Weer lachen!

De wind staat op de kant, er is golfslag en het zicht is nog steeds niet al te best. Ik vind de paardjes wéér niet … Na twintig minuten keren we. Na het schieten van mijn eerste beelden ben ik Pauline kwijt … We hebben afgesproken om in dat geval ons uurtje duiken gewoon vol te maken. Ik kom een reuze grote kreeft tegen. Ze is blijkbaar duikers gewoon, want ze laat zich gewillig close filmen zonder met haar scharen te dreigen. Of heeft ze nog nooit een ringlicht gezien?

Ik heb nu ook mijn 90° hoekviewer, maar dat is ook weer even wennen! Twee harlekijnslakjes zijn ideale objecten om mijn nieuwe camera verder te testen.

Alles wordt nu interessant om in detail te filmen. Bij een zwemkrab zie ik nu dat ze tussen haar ogen nog twee kleine werktuigen heeft: een “borsteltje met daarnaast een klein schaartje” en op het andere een “schaartje”. Hiermee vangt ze kleine dingen uit het water.

Het is lastig om macro te filmen met de stroming. Deze kokerworm kost weer heel wat tijd om hem mooi in beeld te krijgen!

Oh ja, de tijd … vergeten wat we afgesproken hadden … vlug naar de trap nu! Na 84 minuten kom ik boven. Pauline is al omgekleed en staat me op te wachten … Zij heeft wél een zeepaardje gezien. Drie andere duikers lagen er bij. Het zat op een Japanse knotszakpijp. Aan de kant horen we van getuigen dat diezelfde duikers het paardje los prutsten van de stok waar het opzat, waarna het ging zwemmen en zich aan die zakpijp vasthaakte. Schandalig! Zeepaardjes zijn honkvast en hopelijk geraakt het bij de volgende kentering terug op haar/zijn vertrouwde plek. Niet moeilijk dat ik het niet meer vond!

Een reden temeer om in de toekomst nóg voorzichtiger te zijn met het bekendmaken van locaties … Dat blijkt ook wanneer we aankomen bij de volgende stek. Het is er overvol en allemaal komen ze met hetzelfde doel. Blijkbaar is de tamtam zelfs tot in Franstalig België gehoord …

Gelukkig komen de meesten uit het water wanneer wij er in gaan. We duiken zo goed als rechtstreeks naar de locatie (die vanop de kant duidelijk te zien was aan de bellen). Yes! Er zitten er twee. Er ligt nog een andere duiker, fotograaf, bij. Hij ligt met zijn snoets te knoeien en maakt behoorlijk wat stof. Van wijken wil hij ook niet weten. Hij geeft me gewoon de gelegenheid niet om een mooi beeld te kunnen maken! Ik geef het dan maar op. Ik heb enkele beelden kunnen schieten en tenslotte had ik ze al ontmoet. Achteraf blijkt dat die (bekende) duiker een uur bij de paardjes gelegen heeft met zijn bouwlampen. Dit terwijl overal te lezen valt dat je als duiker respect voor die fragiele dieren moet hebben … Voor diegenen die weer denken dat ik hier niet aan objectieve berichtgeving doe: mijn buddy, een andere bevriende duiker én zelfs zijn eigen buddy hadden dezelfde commentaar!

Op onderstaand beeld is op de buik van het zeepaardje een verticale streep te zien: zou dit een mannetje zijn dat ondertussen bevallen is?

We maken onze duik verder af. Er zitten verschillende bruine wierslakken en deze grondel laat zich van dichtbij in beeld nemen: hij komt zelfs nog een stukje dichterbij. Heeft die ringlamp iets magisch?

Na 67 minuten zijn we terug bij de trap. We praten nog wat na, zelfs met onze “bouwvakker”. Hij beseft het wel dat hij in de fout is gegaan, maar hij had last met zijn snoets (dat was al wel duidelijk!): die heeft hij er op de duur dan maar af gedaan … Hopelijk heb je een goede foto?

De titelfoto van de video is van mijn buddy Pauline.