Brenda de Vries – Rivierduiken: Orrido di Sainte Anne

Brenda de Vries duikt heel even de grens over. Vandaag neemt zij je mee met het rivierduiken in Italië.

Datum: 2 juli 2019
Duiklocatie: Orrido di Sainte Anne

Deze stek stond niet op het programma voor vertrek. Ik had her en der wat informatie over rivierduiken in Zwitserland op internet gevonden en uitgeprint. Af en toe stond er een verwijzing in naar ‘Orrido di Sainte Anne’, en duiken bij een kerk. Dus na het duiken in het Maggia dal besloten we Google er eens op na te slaan en te kijken waar dat zou liggen.

Aha, dat ligt in Italie, net over de grens dus. Geen wonder dat ik geen informatie vind als ik zoek op ‘Flusstauchen Schweiz’. Google geeft aan: toeristische trekpleister, mooie zwemplaats. Aha, dat klinkt in ieder geval niet verkeerd. Met wat steekwoorden ‘Immersione Orrido’ kom ik iets verder en kom ik bij een duik georganiseerd door een locale duikclub. Ok, het lijkt er op dat we goed zitten. En het mooie is: de stek ligt niet ver van het Maggiadal, ongeveer 6-7km over de grens.

Dat betekent dus een klein stukje omrijden, want we willen weten of je er echt kunt duiken of niet. De informatie die ik inmiddels gevonden heb meldt ‘grotduikgevoel in een Schlucht, neem je duiklamp mee’.

Dus we rijden langs het Lago Maggiore, en gaan de grens over. Oh ja, de paspoorten liggen in het hotel, dus maar hopen dat niemand er om vraagt. Gelukkig niet.

We komen aan in een klein dorpje met wegen smaller dan smal. Campers mogen er niet door. Zitten we wel goed? Maar jawel, want er staat een bord met een verwijzing ‘Orrido di St. Anne’. Daar moeten we zijn. We rijden het dorp uit, en rijden op 1 of andere bergweg. We moeten toch naar een kerk? Meestal staan die midden in een dorp toch?

Maar ja, de borden geven aan dat we hier naartoe moeten dus we gaan verder. En ja, uiteindelijk komen we bij een kerkje.

3 uur gratis parkeren met een parkeerschijf. Dat hebben de Italianen beter gedaan, hier geen parkeergelden. Mooi.

Er loopt een soort trap, cq wandelpad naar beneden. Er zijn openbare toiletten en er zijn inderdaad diverse zwemmers. Het pad eindigt op een mooi kiezelstrand. Een makkelijke instap dus, maar wel eerst vanaf de kerk een 50 hoogtemeters overbruggen.

Het water is groenig, groener dan in de andere rivieren en stroming staat er niet. Maar het is wel helder. We zien de Schlucht waar we doorheen zouden moeten duiken. Mooi, dit wordt de eerste duikstek morgen. Check de stek afgerond en de stek is goedgekeurd.

Zonder problemen steken we de grens naar Zwitserland weer over.

De volgende dag stappen we weer in de auto, wederom op weg naar Italie. De spits is ons gunstig gezind: De file van Italianen die werken in Zwitserland staat gelukkig aan de andere kant. Wij willen naar Italie.

We zijn de eersten. Camera en vinnen weer als eerste naar het water, vervolgens omkleden en dan met het 7 litertje weer naar het water wandelen. Ik als verstokte droogpakduiker begin zowaar te wennen aan een natpak. Maar het 7 litertje blijft een stuk lichter aanvoelen dan een dubbel12. Ik zou hier overigens niet graag duiken met een dubbelset, dan wordt het duiken echt afzien. In Zeeland gaat het nog met een droogpak en dubbelset, maar hier zal ik er echt niet blij van worden. Dus een goede keus om het enkele flesje mee te nemen.

Overigens voor de mensen die hier ook eens willen duiken: een 7 of 10 liter is echt genoeg. De duiken duren ongeveer 45 minuten en zijn niet diep, max 10m.

We beginnen de duik. Hier is het nog licht en zwemmen rustig richting de kloof. En het wordt donker. Ja, de lamp moet inderdaad echt mee. En ja, de duik geeft je het gevoel dat je in een grot zwemt, maar als je naar boven kijkt zie je toch nog licht. Dat maakt deze rivierduik compleet anders dan de anderen.

In een spleet zit een meervalletje, leuk.

Tegen het einde van de kloof wordt het langzaam weer lichter. De stroming neemt ook hier toe. We gaan tegen de stroming in totdat we echt niet verder kunnen. Wederom een waterval. Leuk.

De terugweg gaat toch wat sneller dan de heenweg. Dit betekent dat er toch een minimale stroming staat.

Na 45 minuten zijn we weer terug. Deze duik is compleet anders dan de duiken in de Maggia en de Verzasca, maar het is wel degelijk een rivierduik. Waarom deze stek veel onbekender is dan de stekken in de Verzasca en de Maggia is ons een raadsel, want dit is zeker een hele mooie stek die niet mag ontbreken als je hier wilt gaan rivierduiken. Voor herhaling vatbaar dus.