Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

René Weterings – Zoetersbout…..een haat-liefde verhouding

Na een paar toch wat onstuimige weekjes en dus een paar duiken in het Grevelingenmeer, kriebelde het weer om de Oosterschelde weer eens te gaan bezoeken. Het weer was vandaag best aardig en de wind was ook gaan liggen. Hoe gaat duik 485 verlopen?

Datum 13 november 2013
Locatie Zoetersbout

De kentering stond helaas niet gunstig, dus kozen we voor Zoetersbout. Dat was ook al weer even geleden, dus een logische keuze.
Frank en ik hebben allebei een beetje een haat-liefde verhouding met deze duikstek. De ene keer kun je er prachtige duiken maken en de andere keer zie je werkelijk niets interessants en is het gewoonweg saai. Soms denken we achteraf dat we beter in de Grevelingen hadden kunnen duiken. Maar vanavond gingen we niet met deze instelling te water natuurlijk, we gaan altijd uit van het beste.
Op de parkeerplaats was het weer donker en verlaten. Zelfs de Dixie lag er somber bij, want blijkbaar zijn er mensen op deze aardbol die het nodig vinden om zo’n mobiele wc in de fik te steken. Wat een stakkers zeg! Erg zonde, want de kans is nu groot dat er de gehele winter geen Dixie meer terug geplaatst gaat worden. Iets wat toch wel fijn is op die koude kale parkeerplaatsen langs de Zeeuwse dijken.

De maan scheen door een dun laagje bewolking door, dus we konden zonder lampen toch best wel iets zien. Uiteraard heb ik in mijn auto al een bak licht, maar het maanlicht is natuurlijk een stuk sfeervoller. Met wat handigheid had ik dit keer mijn wing snel aan en was ik klaar voor de duik. Frank stond ook al klaar en samen liepen we op het gemak richting de trap. Het was vanavond opkomend water, dus we moesten weer voorzichtig te water gaan. Gelukkig was het water hier zeer helder, dus kon je nog goed zien waar je je voeten moest zetten. Eenmaal in het water hadden we onze vinnen ook zo aan begonnen we de afdaling.

 

Zoals de meeste keren dat we hier gedoken hebben, gingen we ook nu weer richting de linkerkant. Dat is immers toch de meest interessante kant. Voor de Aquashot Regio Zeeland avonden had ik weer wat huiswerk, namelijk het fotograferen van een heremietkreeft op een zo interessant mogelijke manier. Ik had die diertjes al weer even niet gezien, dus ook dit speelde mee in de keuze om weer eens in de Oosterschelde te duiken. Bij de instap zijn ze meestal wel te vinden, dit is immers het meest zanderige gedeelte en daar houden ze van!

 

Het zicht was best aardig en Frank dook rechts van me, een stukje achter me. Toch kon ik hem goed zien, dus dit beloofde een relaxt duikje te worden. Er stond een heel lichte stroming richting de kop van de dijk, maar het mag bijna geen naam hebben.
Vrij snel al vond ik de eerste heremietkreeft en meteen ook een exemplaar van formaat. Mooi, snel mijn camera pakken en instellen voor wat leuke plaatjes. Door het toch wel aanwezige stof monteerde ik de Subsee +10 diopter ook meteen maar even, want vanavond zou het toch in het teken staan van macrofotografie. Het heremietkreeftje bleef mooi liggen en ik kon er wat leuke plaatjes van schieten. Maar meer dan “leuk” werden ze niet. De oogjes waren steeds niet vrij door zijn armpjes of de oogjes waren niet scherp. Lastig onderwerp, dat is me al wel weer duidelijk.

We doken verder en rond de kop van de dijk werden we heel licht meegevoerd richting het oosten. Op een oester liet een Galathea kreeft zich brutaal zien en ik probeerde hem op de foto te zetten. Helaas zat hij zodanig lastig, dat ik er niet voldoende flitslicht bij kon krijgen. Ik gaf het dus al vrij snel weer op. Daarna focuste ik mezelf maar eens op het vinden van wat slakjes. Ik weet uit ervaring dat die hier niet veel zitten, maar omdat ik gelezen had dat de millennium wratslak weer goed vertegenwoordigd was op andere duikstekken in de Oosterschelde had ik toch wat hoop. Maar waar ik ook keek, geen slak te bekennen.
Na zo’n half uur besloten weer om te keren en weer ging ik op zoek naar leuke onderwerpen, maar ik had vanavond niet echt een topavond. Ik vond niet echt inspiratie om leuke dingen te doen qua fotografie.
Na een klein uur waren we bijna bij de instap en op een diepte van 7,5m hoorde ik het zware geluid van een scheepsmotor. Niet veel later bewogen we van links naar rechts door de deining! Dit was echt een flinke zeg, zo sterk heb ik het nog niet meegemaakt op een diepte van 7,5m. Bah, je zou er nog zeeziek van worden zeg.
Aan het einde van de duik moesten we ineens door een flinke laag water waar het zicht heel slecht was, vermoedelijk dus door dat schip wat net was gepasseerd. Toen we boven kwamen zagen we dat we toch zo’n 20m ten westen van de trap terecht gekomen waren, dus zwommen we op onze rug terug naar de instap. Beiden moesten we concluderen dat dit geen top duik was helaas. Toch hadden we er geen spijt van, want we waren immers weer lekker onder water geweest!

Volgende keer hopelijk weer een meer interessante duik.
Maximale diepte 9.5m, temp. 10gr.C., zicht 3-5m, duikduur 65min.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief