Sandra Boerlage – En dan ben je ineens 3de!!!
Voor duikreporter Sandra Boerlage is het een eindje rijden, maar voor deze leuke uitdaging heeft ze dat wel over. Ze doet mee aan het Open Limburgs Kampioenschap Onderwaterfotografie. En met succes!
Datum: 9 september 2017
Duiklocatie: Boschmolenplas, Panheel
Afgelopen zaterdag reed ik richting Panheel om daar te gaan duiken in de Boschmolenplas en mee te gaan doen aan de leuke uitdaging: het open Limburgs kampioenschap!
Een aardig eindje rijden voor mij,waarbij ik vlakbij het eind punt mijn buddy Charles trof die van een hele andere kant kwam, om samen een bakkie te doen.
Na een sloot energie stapten we voor het laatste stukje in de auto en reden we naar de plas, waar we nog even moesten wachten tot het hek geopend werd. Alle auto’s die zich inmiddels hadden verzameld voor het hek gingen geleidelijk naar binnen en zochten een plekje om daar rustig je spullen in orde te kunnen maken voor de duik.
Na onze set in elkaar gezet te hebben en naar de briefing geluisterd te hebben was het tijd om onder te gaan. De uitdaging kon beginnen, want veel gedoken had ik hier nog niet. Twee jaar terug heeft Erik mij een mooie rondleiding door de plas gegeven en heb ik daar tot grote vreugde kennisgemaakt met de snuitkever, maar ja hoe de onderwaterkaart eruit zag had ik niet echt in mijn hoofd. Dus een voorbereiding op de duikstek was er niet echt behalve hetgeen ik me nog van twee jaar terug kon herinneren en ik kan je verzekeren dat is niet veel. Ik weet dat je daar mooie groothoek objecten in het water hebt liggen en dat je met een beetje zon daar vast prachtige foto’s van kan maken.
Toch koos ik voor deze dag voor macro en niet tussentijds te wisselen van poorten aangezien de weersvoorspellingen niet erg veel goed beloofde. Ja en eerlijk is eerlijk groothoek is voor mij nog een groot leerproces en vooral stoei-en frustratieproces.
Door het leren van anderen, het zelf heel veel proberen en meegaan met de photo experience reizen ben ik al veel bewuster bezig met de belichting. Ook hier gaat het natuurlijk niet altijd goed, kan denk menig fotograaf over meepraten. Voor deze dag ging ik mijn geluk wagen op de beruchte snuitkever nogmaals voor mijn lens te krijgen. Er werd al gezegd dat ze laatste week niet veel meer gezien werden, maar ja wie niet waagt die niet wint. En we hebben twee duiken dus lukt plan een niet word het voor duik twee wat anders verzinnen.
Nou van dit plan moest ik afzien, na 50 minuten op ondiepte tussen het aardvederkruid gelegen te hebben had ik nog steeds geen foto geschoten. Ik had tijdens het zoeken naar de snuitkever wel verschillende kleine slakjes gezien, dus daar maar mijn energie in steken dan??? Deze pogingen gingen me helaas nog niet goed af, want echt mooi zaten ze niet of ik kreeg mijn belichting niet goed. Na 80 min besloten we dan ook voor een kleine rust pauze te nemen met hierbij wat te eten om energie op te doen voor de volgende duik. De tweede duik moesten we wel iets korter plannen aangezien de foto’s om 15.00uur ingeleverd moesten zijn. Dus spraken we af uurtje te duiken dan hadden we net nog wat tijd om naar onze plaatjes op de laptop te kijken en hier de perfecte keuze uit te halen.
Dus rond 13.15 uur gingen we weer te water en kon ik het niet laten om toch nog even met m’n neus in het aardvederkruid te kruipen, maar dat gaf ik snel op. hierna zijn we iets dieper afgedaald en stortte we ons allebei vol op het nemen van foto’s. Maar of dat bij mij nu echt ging? Ken je dat gevoel dat je je draai daar even niet in kan vinden? Nou van dat gevoel had ik last. Geen goed onderwerp of een onderwerp en dan het object niet op een goede plek. Ach ja het was dus goed stoeien, maar ook gewoon lol hebben. Mijn duikcomputer gaf al snel aan dat het uur om was en ja dan moet je er toch echt uit als je nog een foto in wil leveren. Dus Charles en ik gingen richting de kant waarbij ik bij de instap eindelijk een slak zag in een juiste positie/compositie. Nog één foto dan dacht ik en dan echt eruit. Snel de flitsers in de juiste stand diopter voor m’n poort en hups ik maakte nog even twee foto’s. Charles zei al :” je kon het toch niet laten om nog ff iets langer erin te liggen he”.
Het was voor ons dan ook niet even rustig alles opruimen, nee foto’s kijken ging voor. Ik moet zeggen ik was hier snel klaar mee en mijn laatste vondst “het slakje” die ik op de foto had gezet kon wat mij betreft ingeleverd worden. Ook Charles was eruit, dus hups snel inleveren en alles op zijn gemak opruimen. Wat versnaperingen en een hoop gezelligheid met oude bekenden en de tijd vloog voorbij. Dus hoe de uitslag ook zal zijn de dag was in ieder geval al geslaagd, de vele voorspelde regen bleef op een paar druppels na uit en we hebben zelfs nog even van het zonnetje genoten.
Om iets over 4en was de jury eruit en riep iedereen bij een. Er werd begonnen met de bekendmaking van de winnaars van de compactcamera’s waarbij de winnende foto’s op een scherm te zien waren. Waarna het de beurt was aan de spiegelreflex-en systeemcamera’s en dan zie je je eigen foto op het scherm. WoW 3de, hoe gaaf! Toelichting erbij van de jury was dat de foto op de juiste plek scherpte punten had en dat ook de belichting op de juiste plek zat. Super blij was ik ermee! Met medaille en prijs ging ik op de foto en genoot ik ook van de foto’s van de andere winnaars.
