John Landa – Driemaal is scheepsrecht

Terwijl de meeste mensen zich nog een keer omdraaien in bed, staat John Landa al aan de waterkant. Volhardend gaat hij voor de derde keer op zoek naar het zeepaardje. En driemaal blijkt ook nu scheepsrecht.

Datum: 10-09-2017

Duiklocatie: Anna Jacobapolder.

Duik 893
Gisteren twijfelde wat ik zou doen, ik ga zondag met collega’s van mijn werk een duik maken op de Kerkweg en we verzamelen om 10 uur en ik houd van vroeg duiken dus ik heb voor deze duik nog tijd om nog een duik te maken. Wat zal het worden, de Kerkweg met al zijn dahlia’s of misschien toch de Bergse diepsluis om effen vlieswormen te fotograferen of misschien toch nog even kijken op Anna Jacobapolder of ik heel misschien het zeepaardje kan vinden: het word het laatste.

Ik ben vroeg op Anna Jacobapolder het is nog donker en ik ben de eerste, als ik me aan het omkleden ben komt er nog een duiker fotograaf aan, we raken in gesprek en we weten allebei waar het zeepaardje zit en we fotograferen allebei dus dat komt allemaal goed. ik ga te water via de aanlegsteiger en zwem de voormalige haven in ik kom gelijk bij het goede touw uit ik zwem het touw af en onderzoek elke centimeter van het touw. Ik zie een mega hoeveelheid aan zeenaalden, grondels, hooiwagenkrabben, verschillende soorten krabben, pitvissen maar geen zeepaardje. Ik laat me deze keer niet uit het veld slaan ik ga gewoon andere dingen fotograferen en ik zie wel wat ik tegen kom.

En dan ineens zie ik een bruine vlek onder het touw tussen een paar Japanse zakpijpen als ik nog een keer goed kijk zie ik het, eindelijk het zeepaardje. Van alles wat ik zie aan onderwaterleven blijft de ontmoeting met een zeepaardje iets magisch het is een vis waarvan de kop de vorm heeft van een paard en aan de achterkant heeft hij een krulstaart gekker moet het niet worden. Het is een druk beestje en is niet echt gecharmeerd van de camera hij duikt iedere keer met zijn kop tussen de touwen of achter een zakpijp en net als je even niet kijkt dan laat hij zijn krulstaart los en gaat aan een andere zakpijp hangen 10 centimeter verderop. Ik ben lekker bezig met fotograferen en dan komt de andere duiker eraan ik geef aan dat hij zijn gang kan gaan om foto’s te maken van het zeepaardje hij geeft aan dat hij eerst een paar testfoto’s gaat maken een stukje verder op dus ga ik weer verder met het zeepaard model.

Na 10 minuten zie ik de andere duiker nog steeds niet, mijn gedachten waren dat hij misschien het andere zeepaardje heeft gevonden dus ga ik verder met fotograferen. De stroming trekt aan en ik heb steeds meer moeite om in de goede positie blijven liggen en ineens komt er een stofwolk aanzetten die niet meer weggaat. Ik lig nu al bijna een uur bij het zeepaardje dan besluit ik om er uit te gaan omdat ik om 10 uur op de Kerkweg moet staan en. Ik zwem richting het piertje om terug naar de aanlegsteiger te gaan, als ik net voorbij het uiterste puntje van het piertje van de haven ben staat er zoveel stroming dat ik bijna niet meer vooruit kom ik moet me aan de stenen en de oesters die op de bodem liggen voort trekken om weer bij de aanlegsteiger aan te komen.

Dat waren pittige laatste meters, ik ga er uit en ik zie de andere duiker al bij de auto staan en als ik vraag waar hij bleef onderwater verteld hij mij dat hij onderwater erachter kwam dat zijn lensdop nog op zijn cameralens zat en dat was de eerste keer dat dit gebeurt was. Dit is balen je bent heel vroeg vertrokken van huis, je moet anderhalf uur rijden naar Anna Jacobapolder je vind een zeepaardje en dan kom je onderwater erachter dat de lenskap nog op je cameralens zit.

We maken nog een praatje en dan vertrek ik naar de Kerkweg. Drie maal scheepsrecht zeggen ze toch, nou vandaag is het dan toch eindelijk gelukt en heb ik het zeepaardje gevonden. Ik ben ongeveer 75minuten totaal onderwater geweest, ik ben rond 07:00 te water gegaan, de water temperatuur was 16graden, het zicht was matig tot slecht, ik ben max. 7,9 meter diep geweest.