Leendert Smit – Duikje met de club
Als je lid bent van een duikclub heb je daarbinnen natuurlijk altijd een aantal verplichtingen zoals daar zijn: het duik coördinatorschap. Deze zondag is duikreporter Leendert de klos.
Datum: 31 juli 2016
Duiklocatie: Strijenham, Zeeland
Ik heb mijn ‘pupillen’ vast meegedeeld dat ik gewoon mee duik. Komt ook mooi uit want anders waren we met een oneven aantal. de locatie is: Strijenham. Ik twijfel in eerste instantie of de Oosterschelde (gezien het zicht van de laatste tijd) wel zo’n goed idee is maar na wat positievere berichten over de Bergse Diepsluis besluit ik het er op te wagen.
We zijn vooralsnog de enigen maar we hebben lekker vroeg afgesproken, dat scheelt. Lopend richting de trap schat ik in dat het zicht wel eens tegen kan vallen en dat is helaas het geval. 1 meter is echt het maximum. Gelukkig wordt het zicht niet belemmerd door grote blokken en vlokken maar door een fijne mist van silt of klei. Dat creëert een geheimzinnige sfeer onder water en de vele groepen anemonen lijken wel in een mistig bos te staan.
Vandaag heb ik mijn ‘Close Focus Wide Angle (CFWA)’ configuratie bij me bestaande uit mijn Tokina 10-17 mm op een 1.4 teleconverter. Mijn buddy kijkt wel een beetje vreemd als ik mijzelf onder groepjes Anemonen wurm maar daar laat ik mij niet door afleiden. Na een half uurtje neemt hij afscheid (ja veel duikers vinden 30 minuten duiken meer dan zat) en ga ik alleen verder.
Veel bijzonders kom ik niet tegen afgezien van een paar mooie grote kreeften en de vele hooiwagen krabben maar het gaat mij om het verbeteren van de CFWA techniek. Dat barre zicht is daarbij een extra uitdaging. Op mijn display zie ik dat de geheimzinnige sfeer redelijk overkomt in de foto’s maar thuis op de computer kunnen we dat pas echt goed zien natuurlijk. Nare effecten van het stof zie ik dan helaas ook een stuk beter.
Langzaam scharrel ik terug en kom in een paar dikke wolken stof terecht. Aha, mijn clubmaatjes zijn kennelijk ook op de terugweg. Als ik boven kom groet ik de andere duikers vrolijk maar dat blijkt een groep Belgisch duikers te zijn die net te water gaat. Ze kijken me een beetje vreemd aan.
De parkeerplaats staat nu bomvol (heb ik nog nooit gezien) wat nogmaals bewijst dat vroeg opstaan loont. We kletsen nog wat na maar dan begint het te regenen dus stappen we maar op, ons tussen de kriskras geparkeerde mededuikers heenwringend.
