Richard de Kok – Een ondiep scharrelduikje met goed zicht

Het water van het Haringvliet lijkt wel chocolademelk, de tijd van de kentering in de Oosterschelde komt slecht uit, dus duiken Richard en Mariëlle de Kok de Grevelingen in. En daar blijkt ondiep een hoop moois te vinden!

Datum: 26 januari 2018
Duiklocatie: Scharendijke

Eigenlijk stond er een wintermonitoringsduik in het Haringvliet op het programma. Helaas is het Haringvlietwater momenteel als waterige chocolademelk. Gezien het tijdstip van de kentering gaat de Oosterschelde ook niet lukken, dus wordt het de Grevelingen. Bij Scharendijke zijn we al tijden niet geweest. Hier maar ons geluk beproeven. We starten vanaf de steiger en gaan een keer richting de pier met de toren. Aangezien het zicht beneden de vijf meter verre van optimaal is, maken we er een ondiepe scharrelduik van. Vlakbij de steiger vinden we een half dichte anemoon met een rood hart. Ik heb wat moeite met de ondiepte. Ik had eigenlijk wat lood extra mee moeten nemen. Foto’s maken lukt me niet en ik geef de camera aan Mariëlle.

Na de foto’s duiken we tussen de 1 en 3,5 meter verder. Her en der wat krabben en af en toe wat groene wierslakken. Na 20 minuten vinden we iets kleurigs in het grauwe water, een mooie fel oranjekleurige driekantige kalkkokerworm.

Wauw, de worm woont in een wit driehoekig buisje. De kieuwen steken naar buiten in een soort krans. Als de worm schrikt schiet hij naar binnen en sluit de deur af met een klein dekseltje, dat begroeid is met wat groene pluis. Later vinden we nog een oranje exemplaar en vervolgens twee hele fraaie bruin-witte. Eentje zit perfect voor een foto. Helaas komt er plots een krab langs wandelen, dwars over de kokerworm. Het beestje is zo geschrokken, dat hij niet meer naar buiten lijkt te komen. Jammer, maar we gaan weer verder.

Op de pier waar de toren staat vindt Mariëlle nog een tweede dahlia. Nu lukt het Mariëlle niet meer om beneden te blijven en rustig te hangen voor een foto. Ik pers alle lucht uit mijn pak en vest en kan rond de 1,2 m blijven hangen. Ik leef me uit op de dahlia en als ik tevreden ben ga ik nog even kijken bij het naastgelegen wrakje. Helaas ligt de onderzijde half in een deken van stof. Jammer, maar met bijna 70 minuten is het ook tijd om eruit te gaan.