Duiken met manta’s en luipaardhaaien – Byron Bay

Duiken in Australië… zo beroerd is dat nog niet. De duik bij Byron Bay kreeg een onverwachte wending.

Bij Byron Bay duiken we opnieuw onder. Byron Bay is een erg toeristisch, licht bohemien, plaatsje gevuld met veel backpackers. Liefde voor water staat voorop, bijna iedereen surft, een deel duikt. We hebben dan ook keuze uit duikscholen. De duikschool die wij kiezen, Sun Dive, rijdt met volgeladen boot naar de waterkant. We gaan duiken bij Julians rock, hier worden vaak luipaardhaaien gespot. Sinds Hanna deze haaien ooit in een aquarium voorbij heeft zien zwemmen, staan die bovenaan de ‘daar-wil-ik-mee-duiken’-lijst. Snel van de boot af rollen dus!

Wanneer we om de hoek van een rots zwemmen, tikt onze gids op zijn fles en neemt een indrukwekkende Superman-houding aan. We zouden haast vergeten te kijken waar hij heen wijst. MANTA! Ik vergeet bijna te ademen, ik wist helemaal niet dat die hier ook rondzwommen! Het is voor ons beiden de eerste keer dat we een manta zien. Het dier zwemt rustig rondjes over de rotspunt om daar gepoetst te worden. We hangen vlak bij de punt en de manta komt een paar keer over ons heen zwemmen. Heel gaaf om te merken dat het dan ineens iets donkerder wordt. Wow!

Twee rotsen verder zijn we opnieuw compleet in onze nopjes. Er ligt een heel drobbeltje luipaardhaaien op de bodem! We kunnen ze uitgebreid bekijken. Wat een prachtige en elegante dieren! Eén zwemt gracieus naar ons toe. Even worden we geïnspecteerd, waarna de luipaardhaai weer even rustig omdraait en uit het zicht zwemt.

Wow, wow, wow!! Twee briljant mooie dieren in één duik mee mogen maken. Het duiken aan de oostkust van Australië is zo beroerd nog niet…

We besluiten het Great Barrier Reef voor een volgende keer te bewaren. Op de terugweg willen we nog wel bij Coffs Harbour, de Solitary Islands, duiken. Deze eilanden vormen een natuurreservaat waar de noordelijke warme golfstroom uit de Coral Sea samen komt met de koelere zuidelijke golfstroom. Dit zorgt voor een mengeling van leven uit beide gebieden. Bij aankomst blijkt dat vandaag het warmere water de overhand heeft, dat ook zorgt voor goed zicht. Gister was het nog 3-4 meter, dus we hebben geluk. Tijdens de twee duiken komen we veel leven tegen. Maar we lijken een beetje verwend te zijn geraakt door de voorgaande duiken. Op één punt voelen we het warme en koude water tegelijk om ons heen. Het is zelfs te zien in het water, een hele milde vorm van een halocline. Een nieuwsgierige remora komt bij ons zwemmen, maar besluit dat wij toch geen geschikte gastheer zijn. Opnieuw struikelen we over de wobbegongs en zwaaien we naar een tweetal schildpadden. Kortom, eigenlijk helemaal geen beroerde duiken…