Dirk Van den Bergh – Op zoek naar kleur
Het is grauw op de bodem van de Oosterschelde, zo had Duikreporter Dirk al eerder vastgesteld. De missie voor deze duik is dan ook: kleur vinden!
Datum: 02-09-2022
Duiklocatie: Zeelandbrug-Noord
Als je zoals in mijn vorige reportage straffe uitdrukkingen gebruikt zoals “een drama voor de onderwaterwereld”, dan kan je wel verwachten dat er reacties loskomen op social media … Laat me eerst nog eens herhalen dat wat ik in mijn reportages neerschrijf vooral mijn EIGEN ervaringen, fouten van mij of mijn buddy, mooie belevenissen, minder mooie belevenissen, bijzondere waarnemingen, enz … zijn. Waarnemingen die soms onderbouwd zijn met artikels van anderen of informatie die ik inwin door te googelen. Soms is er weinig informatie te vinden, zoals dit nu het geval was voor de klauw-vlokreeft of is het nu klauwvlokreeft?
Uit de reacties blijkt dat veel duikers er verbaasd over zijn en het zelf nog niet opgemerkt hadden. Zij dachten net als mijn buddy dat de bodem bedekt is met een stoflaag. Ik verneem nu wel dat dit al een paar jaar zo is en dat de vlokreeften verdwijnen zodra het kouder wordt. Die ervaring heb ik niet, want door corona en omdat ik de voorbije twee jaren alleen behoudende duiken mocht maken dook ik in 2020 helemaal niet en vorig jaar slechts één keer bij de Zeelandbrug. Dit is wel mijn 84e duik bij de Zeelandbrug, dus waarnemen dat het ooit anders was kan ik wel! In de video die ik toen maakte, kan ik geen enkel vlokreeftje ontdekken, wel de gestippelde tweedraadkokerworm. Het water was toen wel slechts 12°, dus inderdaad daardoor? Laat ons hopen!
Ook maak ik uit de reacties op dat de plaag steeds erger wordt. Het is nu niet enkel de bodem of de uitstekende kokers van kokerwormen die bedekt worden, maar ook de sepiastokken, stilliggende of traag bewegende dieren en zelfs de peilers van de brug!
Na mijn soloduik om deze malaise vast te leggen (zie vorige reportage en vooral video) maak ik nog een duik, deze keer met buddy Frank Van Reeth. Voor hem is het, ondanks zijn vele duiken in Zeeland, de eerste keer dat hij bij de Zeelandbrug duikt. Reden: de eerste keer dat hij er wou duiken waren het heel slechte condities en ging hij er niet in. Daarna was het wachten op ideale condities en de juiste buddy. Die waren er nu beiden, hi, hi!
Ik verwittig hem al wel op voorhand dat de als “mooiste duikstek van Zeeland” beschreven duikstek er momenteel grijs bij ligt … We gaan op zoek naar kleur!
We duiken op de LW kentering van 13.30 uur en we gaan om 12.50 uur kopje onder. We hoorden al van andere duikers dat het zeepaardje niet thuis is, maar toch zoeken we er naar: de stokken liggen op de route van ons duikplan. Maar … inderdaad niet thuis …
De sepia’s geven wel present. Op zeker moment komen we een groep van minsten 10 tegen (zie video), maar net op dat moment komt er rechts van ons een ander buddypaar aan, zodat ik ze niet lang in beeld kan nemen …
Deze jonge Noordzeekrab zal moeten opletten: op het schild staan de eerste kokertjes van de klauwvlokreeft al …
Aha, kleur gevonden! De slibanemonen en viltkokeranemonen redden het nog wel, maar dan vooral op de plaatsen waar de brokkelsterren zitten (ook al zo’n woekeraars!). Hier krijgen de klauwvlokreeftjes minder kans door hun gewriemel!
Het is afgaand tij en we laten ons nadat we op diepte gekomen zijn (max 13,4 meter) meedrijven met de stroming, maar die stroming doet raar! We zitten vlak bij de pijlers en onder de brug en de stroming laat ons rondjes draaien. We komen gewoon terug op dezelfde plaats uit die we herkennen aan de stokken! We komen zo dan ook twee keer dezelfde zeedonderpad tegen.
Nog wat kleur, maar vergis je niet: dit zijn echt iniminie zuurstokzakpijpen, op het eerste zicht alleen maar rode puntjes! Je kan de “grootte” inschatten aan de hand van het spookkreeftje dat er vlak boven zit.
Er zijn geen naaktslakken meer te bespeuren: al hun voedsel is verdwenen (of moet ik daar buddy Petra voor meevragen om er toch nog te vinden?). Bij de pijlers komt een zeepaddestoel voorbijgezweefd. Mooi! (zie video). Ik ga er deze keer niet achteraan om mijn buddy niet uit het oog te verliezen … Er zitten weer veel visjes. Ze pikken constant iets weg op de wand. Hopelijk de vlokreeftjes! Van in mijn vijver weet ik in elk geval dat mijn vissen verzot zijn op een soortgenoot van hen: de Gammarus vlokreeft.
Tijd om terug richting kant te gaan laat mijn duikcomputer weten. Bij het opstijgen zie ik in de wierzone tóch nog een kleine Bruine plooislak! Je kan de afmeting weer vergelijken met de spookkreeftjes die mee op het beeld staan.
Na 73 minuten komen we boven. Zoals verwacht is Frank helemaal niet onder de indruk van de duikstek … Toch vond hij het een leuke duik en is hij weeral een ervaring rijker. Oh ja, steeds al vergeten te vermelden: Frank is ook een dankbare buddy hoor! (zie mijn titel van de duikreportage met buddy Jeroen Tholen)
Frank heeft voor mij steeds een ijsgekoelde Duvel bij voor na het duiken! Santé, proost, schol, op naar de volgende!
