De wrakken van Sangat Island
Maarten Kleijwegt ging naar de Filippijnen en maakte daar een reportage. Dit is zijn inzending voor de Reportagewedstrijd 2008 die DuikeninBeeld.tv samen met Bonaire Toeristen Bureau en Bonaire Fun Travel organiseert.
Misschien wel een vergeten stukje geschiedenis, de aanval van de Amerikanen op de Japanse vloot die lag verscholen in de baai van Coron. Als wraak voor de Japanse aanval op Pearl Harbour.
Nu jaren later gaan we wrakduiken en hoe? We duiken op diepe wrakken, vrachtschepen, vliegdekschepen, wrakken voor zowel gevorderde als beginnende duikers.
We zien van alles en vinden ook nog van alles. Maar nemen niets mee uit respect voor de overleden Japanse soldaten. Soms hebben we goed zicht, maar vaak niet meer dan 3 meter, wat het soms moeilijk maakt om jezelf te oriënteren onder water, maar elk wrak heeft aan de voor- en achterzijde een boei naar de oppervlakte, wat vaak een uitkomst is.
Als je op Sangat Island aankomt, heb je werkelijk het idee in paradijs te zijn beland. Schitterend ruig rotseiland met ineens een baaitje met wit zandstrand en wuivende palmen. Het Sangat Island resort waar we verblijven, is prima, goed eten, grote bedden, een douche met warm en koud water, een goed gevulde bar en natuurlijk elke dag de schijnende zon. Alles is hier aanwezig voor een heerlijke duikvakantie.
24 september 1944, 6:00 uur in de morgen: Admiraal William F Halsey gaf het bevel voor het begin van de toenmalige grootste luchtaanval ooit. 180 Grumman H6F Hellcat en SB2C Helldiver vliegtuigen vertrokken van hun vliegdekschepen in de Stille Oceaan en bereikten 320 zeemijl verder hun doel een Japanse oorlogsvloot in Coron baai.
Verschillende vliegtuigen stortten neer omdat ze geen benzine meer hadden, andere werden door de Japanse troepen neergeschoten. Het merendeel echter bereikte om 09.00 uur hun doel en bombardeerde ten minste 18 schepen. Na 40 minuten vertrokken de vliegtuigen terug naar hun vertrekpunt en lieten een zee van vernielingen achter. Het grootste deel van deze Japanse schepen ligt in de buurt van Tangat Island, nu beter bekend als Sangat Island.
18 november 2007, 18.00 uur in de avond: mijn buddy en ik maken zich klaar voor een nachtduik op het Tangat Maru wrak, een vrachtboot die tijdens de aanval van de Amerikanen is vernietigd. Het wordt een spannende en bijzonder mooie duik. Als we op de duikplaats aankomen, moeten we direct overboord, naar de ankerlijn zwemmen en op 18 meter diepte op elkaar wachten. Dit omdat er een parelkwekerij vlak bij het wrak gevestigd is en je er eigenlijk niet mag duiken. Alles gaat goed en na enkele minuten zijn we allemaal bij elkaar en dalen we verder af de duisternis in om even later op het boven dek te belanden. Het dek is mooi begroeid met heel veel soft koraal waar allerlei vissen hun schuilplaats hebben.We kijken onze ogen uit. Ook heeft mijn buddy enorme spijt dat hij zijn camera niet heeft meegenomen, omdat er hier zoveel te zien is wat wel op de CCD-chip had gepast van zijn nieuwe digitale camera, maar ja, je kan niet altijd geluk hebben en na 40 minuten komt ook aan deze bijzondere nachtduik een eind. We moeten nog wel even een decostop maken aan de ankerlijn van enkele minuten, volgens onze duikcomputers. Maar dit is zeker niet vervelend, zeker niet als we allemaal onze lampen uitdoen en met onze handen bewegen. Er lichten dan namelijk heel veel fluorescerende beestjes op. Het lijkt wel magie op dat moment.
We maken deze week nog meer wrakduiken op Japanse oorlogsschepen, het zicht is niet altijd optimaal maar elke duik is weer even spannend en avontuurlijk, ook maken we nog een aparte duik in een binnenmeer, Barracuda Lake, een geothermisch meer met zoet en zout water. Hier is het zicht altijd heel erg goed en wat dacht je van een watertemperatuur van 38 graden Celsius op 20 meter diepte en aan de oppervlakte 19 graden Celsius? Ja, hier krijgen wij het ook even warm van. We moesten wel eerst even klimmen en klauteren in de stromende regen om deze bijzondere duiklocatie te bereiken. Maar dat was het dubbel en dwars waard. Ook gaat het gerucht dat er in dit meer een grote barracuda zwemt van wel twee meter lang, maar wij hebben hem niet kunnen ontdekken.
De tweede week verhuizen we naar Puerto Gallera, een oude Spaanse nederzetting op de Filipijnen, ongeveer twee uur rijden vanaf het vliegveld van Manilla. Hier verblijven we in een budgethotel waar een van de beste duikscholen van heel Azië is gevestigd: Asia Divers. Ondanks de hoge duikdichtheid hier is het onderwaterleven nog geheel intact. Er zijn meer dan 45 verschillende duikplaatsen.
Puerto Galera is ook de eerste plek in de Filipijnen waar het minuscule kleine pygmeezeepaardje is gevonden. Ook zien we nog bamboehaaien, veel naaktslakken en schildpadden deze week. Het uitgaansleven is hier ook prima, veel restaurants en barretjes. Ook de natuur boven water is geweldig, bergen, kleine meertjes en watervallen en natuurlijk de witte zandstranden die uitnodigen om er met je blote voeten door heen te slenteren.
Maar ja, zoals aan alles komt ook aan deze duikreis een eind. En zal het dagelijkse leven weer snel beginnen. Mocht je ook ooit naar de Filipijnen gaan, dan weet ik zeker dat je er duiken van wereldklasse maakt.
De Reportagewedstrijd 2008 wordt gesponsord door:
