Vincent Dorresteijn – De thuisblijvers hebben geen idee wat ze gemist hebben!

Het geplande dagje Oosterschelde-duiken, valt in het water. In plaats daarvan gaat duikreporter Vincent de Noordzee op.

Datum: 24 juli 2016
Duiklocatie: SS Madrid, Noordzee

Het oorspronkelijke plan was om zondag 24 Juli samen met Simon van der Hoek een tweetal mooie duiken te gaan maken in de Oosterschelde. Jammer genoeg moest Simon een aantal dagen van te voren afzeggen omdat hij pech had met zijn auto en dus zonder vervoer zat. Ik heb direct gereageerd toen het bericht binnen kwam van de Northseadivers met de vraag of er nog duikers die zondag mee de Noordzee op willen.

Ik kon weer met Hugo Raven meerijden en zodoende vertrokken we om 8 uur vanuit zijn huis richting Den Helder. Ik vroeg Hugo welk wrak het vandaag ging worden en Hugo zei dat we zelf mochten kiezen. Vorige keer zei je nog dat je graag nog een keer naar de SS Madrid terug zou willen maar dan met goed zicht, zei Hugo. Dat plan klonk mij als muziek in de oren maar nog maar even overleggen met de rest dadelijk in de haven.

Na een klein uurtje kwamen we aan en ik zag dat Martin Kuipers al zijn auto aan het uitladen was. Zijn we vandaag maar met z’n drieën? Hoe is het mogelijk?? Zo een mooie dag en we krijgen maar 3 duikers mee! Dit terwijl iedere zelfverzekerde duiker met een beetje ervaring gewoon een keer mee mag. Martin duikt normaal meestal met de Zeester mee, maar had al een poos in de planning om eens met de Northseadivers mee te gaan en vandaag kwam dat eindelijk eens goed uit. Martin had de meest vernuftige manier om zijn uitrusting te vervoeren. Hij had de bovenkant van een oude kliko afgezaagd en helemaal omgebouwd. Ik moet zelf ook maar eens gaan knutselen want dit vond ik echt een fantastisch idee. Kijk maar eens naar de foto, ik weet zeker dat we nu deze duik kliko’s vaker gaan zien!

Martin zag een bezoek aan de SS Madrid ook wel zitten dus na het inladen van de Red Rover, de boot van Hugo, vertrokken we richting de sluis. In de sluis lag ook Coen Onstwedder met de Mac – O. Hij ging vandaag niet met duikers maar met een groepje vissers aan boord en zij gingen op makreel vissen. Na ongeveer 1,5 uur lagen we mooi op tijd boven het wrak. We konden nog mooi even genieten van de zon terwijl we rustig lagen te dobberen op de spiegelgladde Noordzee.

Het viel ons op dat de boot van de politie continue in de buurt was. Het leek er op dat we goed in de gaten werden gehouden want de nieuwe wet voor het cultureel erfgoed is per 1 jullie 2016 van kracht. Dit betekend voor de duikers dat zij geen onderdelen meer van de wrakken mogen bergen om de wrakken te kunnen identificeren. Deze taak ligt voortaan op de schouders van de twee en een halve duikers in dienst van de de rijksdienst voor het cultureel erfgoed. Helaas zal er nu juist een hoop erfgoed verloren gaan want deze rijksdienst beschikt niet over de tijd, geld en mankracht om de duizenden wrakken voor de Nederlandse kust te onderzoeken. Ik hoop dat er in de nabije toekomst goede afspraken gemaakt worden met de diverse Noordzee duikteams die veelal goed werk verrichten voor de archeologie.

Martin kon niet langer wachten en begon zich om te kleden. Ik besloot zijn voorbeeld te volgen want de stroming was er al goed uit volgens Hugo. Martin daalde als eerste af langs de daallijn en een paar minuten later ging ik er achter aan. Halverwege zag ik dat mijn duikcomputer niet in duikmodus ging. Ik kon wel de tijd aflezen en de lucht voorraad kon ik gewoon zien op mijn manometer. Ik had mijn fles gevuld met ean32 en ik wist van de vorige duik op de SS Madrid dat de diepte niet dieper was dan een meter of 18 en dat ik dus een nultijd had van zo een 75 minuten.

Onder aan de daallijn zag ik de karabijnhaak van de reel van Martin vast zitten en ik zag aan de lijn welke richting hij op ging. Ik maakte ook mijn reel vast en besloot precies de andere kant op te gaan. Het zicht was met zo een 8 meter uitstekend te noemen en ik kon goed de contouren van het wrak zien. Wow wat is dit schitterend! Het wrak is prachtig begroeid met roze en witte anemonen en het wemelt er van de vissen. Vooral veel steenbolken maar ik heb ook een grote kabeljauw gezien. Ik heb geen kreeften gezien maar wel enkele joekels van Noordzeekrabben.

Ervaren wrakduikers weten vaak precies de onderdelen van het wrak te benoemen. Hier ben ik nog niet zo handig in maar dat gaat vast met de tijd veel beter. Ik zwom over de ruimen richting de boeg van het wrak. De boeg steekt nog een eind omhoog en het zonlicht kwam hier prachtig door wat een erg mooi schouwspel was. Ik besloot om te keren om even bij Martin te kijken. Ik wilde hem goed in de gaten houden want ik wilde tegelijk met hem opstijgen zodat ik niet in de problemen met mijn nultijd zou komen. Onderweg naar Martin zag ik een cilindervormige buis naar achter lopen. Later vertelde Martin mij dat dit de aandrijfas is en als ik die gevolgd had zou ik uiteindelijk bij de schroef uitgekomen zijn. Dat weet ik mooi weer voor de volgende keer!

Na een poosje kwam ook Hugo aan op het wrak. Hij zou een half uur na ons komen en als laatste met het het anker aan de hefballon weer opstijgen. Het lijkt me leuk om hem dit eens te zien doen en dan samen met hem op te stijgen. Ik bleef op het laatst een beetje in de buurt van Martin en toen hij aangaf op te gaan stijgen ben ik gelijk met hem mee gegaan. Dit was echt een prachtige duik geweest en ik had het voor geen goud willen missen. Martin was ook enthousiast, zelfs na de vele duiken die hij al op de Noordzee gemaakt heeft!
Ik heb ongeveer 60 minuten gedoken met een maximale diepte van ongeveer 18 meter.

Even later kwam ook Hugo met de hefballon omhoog en waren we los. Na alles weer aan boord gehaald te hebben en omgekleed te zijn was het tijd voor een biertje en een bakje soep. Ik had een hele pan vol met minestrone soep gemaak want ik had gerekend op een boot vol duikers. Maar goed, we hadden in ieder geval genoeg!

Op de terugweg mocht ik van Hugo nog even sturen. De beste man zal wel gek van me geworden zijn want ik had tientallen vragen. Hoe zit dit, wat is dat, hoe werkt zus, wat betekend zo….
In de haven hebben we alles weer in de auto geladen en afscheid genomen. We waren het allemaal eens : de thuisblijvers hebben geen idee wat ze gemist hebben!