Carla van Westing- Topvakantie geweest

Dit wordt alweer mijn laatste verslag van Kaapverdië, wat vliegt de tijd toch als je het naar je zin hebt!

Het plan is opgevat om naar Tchouklassa te gaan. Ik ben alleen met Pedro, Antonio en Armenio, de drie duikgidsen. Daarom wil Pedro wel naar Tchouklassa, de moeilijkste en diepste stek van het eiland. Het is even verder varen dan alle andere stekken en we klappen behoorlijk op de golven, eenmaal een stuk uit de kust. Pedro heeft zijn gps-apparaat tevoorschijn gehaald en we zitten op de juiste stek. Met z’n allen, ook de kapitein en onze hulp aan boord, staren over de golven en zoeken naar de boei. Maar we vinden hem niet. Door de sterke stroming en de hoge golven is hij niet te vinden. Waarschijnlijk door de stroming onder water getrokken.

Dus we moeten onze plannen aanpassen en we varen naar Cavala, om daar een driftduik te maken naar 3 Grutas. Iets wat Pedro ook nog nooit heeft gedaan, dus een leuk experiment. We dalen af langs de lijn, zoals we alle duiken doen, en er staat inderdaad een pittige stroming. Op 31 meter, ons doel, staat nog steeds behoorlijk wat stroming, maar het is te handelen. We zien een mooie school tonijnen en weer diverse murenes en slakken, en de andere grote scholen vis, die ik alle duiken tegenkom.

De tweede duik wordt weer een driftduik. We beginnen bij Lost Anker en driften naar Caldeirinha. Er gaat een Nederlander mee, die volgens zijn zeggen bijna instructeur is. Op de rib, tijdens het optuigen, wijs ik hem er eerst op dat hij zijn loodgordel niet om heeft. Als hij bijna overboord wil vallen laat ik hem ook zijn vinnen nog maar even aan doen. We blijven toch ook allemaal maar mensen hè, nobody is perfect. Na een leuke drift eindigen we bij het wrak op Caldeirinha. De duiker is dan al door zijn lucht en Pedro gaat met hem naar boven. Ik blijf nog even op het dek van het wrak achter. Heerlijk op de deining meegolvend, tussen de vele vissen, in het door zonlicht verlichte water, op zo’n 6 meter diepte. Ik zet mijn camera op filmen en maak een enorm leuk filmpje van de vele vissen. Ik voel me in een aquarium, lekker met de vissen heen en weer schommelend. Nu eerst maar eens kijken hoe ik filmpjes kan bewerken.

De volgende dat vragen Antonio en Armenio of ik het erg vind om nog een keer naar het wrak Kwarcitt te bezoeken, omdat Kristian daar nog niet geweest is en het wel erg graag wil zien. Mij maakt het eigenlijk niet zoveel uit waar we naar toe gaan. Ik heb toch alle te beduiken stekken al gedaan, dus het wordt sowieso een herhalingsstek. Met ons mee duiken ook 2 Belgen, die zijn gisteren aan gekomen. Vreselijk veel ervaring, zo’n 2000 duiken, en wel 5* CMAS (?) gebrevetteerd. De ene had een camera bij zich die wel zo’n 7000 euro had gekost. De dag erna had ie wel 10.000 euro gekost. Waarom moeten mensen toch altijd zo verschrikkelijk hoog van de toren blazen? Maar ja, zal wel aan mij liggen. Ik wil gewoon duiken! Kristian vraagt me of ik wat foto’s van hem wil maken bij het wrak. Dus ik heb nog een opdracht ook. En dat lukt aardig. Ik heb best wat leuke foto’s van hem kunnen maken.

De tweede duik gaat weer naar het wrak van Santa Antão. Ik vind het prima, leuke stek voor mijn 900ste duik. Ik duik weer met Kristian en de gids bekommert zich om de 2 Belgen. Ik neem Kristian meteen mee naar de plek waar van de week de frogfish zat. En hij zit er nog, een paar centimeter opgeschoven, maar op dezelfde balk die op de bodem ligt. Leuke foto’s en een filmpje van kunnen maken. We zweven weer boven het groen op de bodem, tussen de onnoemelijk vele egelvissen en ik zie ineens een slak op een blaadje. Foto maken! Ik snuffel verder tussen het groen en er zitten bakken vol van die slakjes. Leuk! Heb er prachtige foto’s van kunnen maken met mijn nieuwe camera. Kortom, alweer een erg leuke duik. Nog wat foto’s van Kristian gemaakt en dat was hem weer voor vandaag.
Voor de laatste avond van Kristian en Manuela en hun zoontje Tristan, gaan we weer lekker eten met onze gidsen. Kneiter gezellig!

Mijn laatste duikdag ben ik alleen met de 2 belgen en Antonio. We varen naar Portinha. Bij de boei aangekomen zien we dat het weer lekker stroomt. Er is een beetje gedoe in de boot, dus ik plomp vast overboord. Maar omdat het zo stroomt zeg ik Antonio dat ik vast naar de bodem zak en daar op hun wacht. Duurt best lang en ik heb inmiddels een leuk slakje gevonden en speur de omgeving alvast af. Na een tijdje komen er 2 duikers langs de lijn naar beneden, 1 was er niet lekker geworden en is weer aan boord gegaan. We leggen deze duik bijna geen meters af en blijven in de buurt van de lijn. Maar wat leuk toch als je op een zelfde plek blijft hangen. Hoe langer je kijkt, des te meer ga je zien. Echt een hele leuke duik.
Door de toestand van de andere duiker blijft het vandaag bij 1 duik, maar dat is goed. Heb er 15 gemaakt hier en alle stekken gezien, dus vanmiddag maar eens de zon in.
De avond weer met de groep doorgebracht en Kristian en familie uitgezwaaid.
Mijn laatste dag op het eiland huur ik een auto, 4×4, om het eiland te verkennen. Het is maar 31 km lang, dus dat duurt niet echt lang. Ik rijd de toeristische attracties langs, waarbij ik zoveel mogelijk de asfaltweg (er zijn er wel 2!) probeer te vermijden. Heerlijk knallen over de pistes echt leuk.

Tja en de laatste avond alleen met Antonio en Armenio doorgebracht en zondag weer naar huis. Maar het was lekker en goed, zo 10 daagjes naar de zon op een NO STRESS eiland. Best een aanrader, dat Sal.