Carla van Westing – Relaxxxxx

Wie de verhalen van Duikreporter Carla volgt, weet inmiddels wel dat duiken heel ontspennen is. Maar deze duik spant toch zeker de kroon.

Een lekker vrijdagje voor Lilian en mij. We nemen eerst de HW kentering bij de brug en in de middag de LW bij Burgh. Het wordt mooi weer, dus dat gaat helemaal goed komen. We hebben er alletwee erg veel zin in en spreken al om half 8 af bij de Gouden Leeuw. Spullen in 1 auto gepropt en gaan. Het verkeer valt gelukkig reuze mee en we zijn binnen een uur makkelijk bij de brug. Het is niet echt druk en we kunnen lekker dicht bij de trap parkeren. Heerlijk in ons pak sjorren en over de dijk gaan. Het water ziet er mooi rustig uit en we gaan dan ook vol spanning onder. Hoewel, bijna, want Lilian trekt het bandje van haar masker kapot. Balen, maar gelukkig heb ik een reservebril in de zak van mijn pak, met leesgedeeltes, dus ze wil het er wel mee proberen.

Met een paar minuten vertraging gaan we dan echt. We willen eerst naar beneden en dan achter de pijler langs. Al snuffelend kom ik in het roodwier meteen een groene wierslak tegen. Niet spectaculair, maar ik tel hem toch. Even later een prachtig exemplaar harlekijnslak. Dan een blauwtipje en nog eentje. Best grote beesten! Zeer kleurrijke bruine plooislakken. Zo mooi glinsterend in het lamplicht, en variërend van bruin-oranje tot lila. Met een schitterende, donkergekleurde kieuwkrans allemaal. Dan spot ik een flinke satijnslak. Wat zijn die beesten toch snel. Of is dat toeval? Iedere keer als we die zien, snellen ze over de stenen en laatst in de bak is die wel 4 keer helemaal rond geweest door het aquarium. Dan wijst Lilian een boompjesslak aan en 2 mini-slanke waaierslakjes. En dan, als klap op de vuurpijl, vindt ze een bleke knuppelslak! Ze is echt geweldig, topbuddy!!! Zij vindt zoveel dingen, zelfs met een geleende bril, geweldig dat we zo lekker samen kunnen duiken  En jaja, dan ben ik er nog niet, ik vind mijn eerste spin zelf, met eitjes. Wat een mini-beestje, maar wel mooi. En zelf gevonden dus best trots! Kortom, we maken een topduik, zo heerlijk. We liggen er bijna 100 minuten in en hebben zo genoten. Wel ook nog een heleboel eipakketjes gevonden van de groene en de gestippelde mosdierslakjes. Maar helaas beide niet gevonden. Toch kon onze duik niet meer stuk, is er één voor in de top hoor!

Na lekker nagekletst te hebben met verschillende bekenden gaan we via een duikshop, om te vullen en een bandje te scoren, door naar Burghsluis. Tijd zat, maar dan staan we misschien niet helemaal aan het eind van de parkeerplaats. Tot onze verbazing zijn er helemaal geen duikers. Maar we zijn ook nog wel heel erg vroeg. We doen even een bakkie bij het Oliegeultje, maar willen eigenlijk liever langs het strand liggen. Lilian wil wat stenen keren en ik ben daar ook wel benieuwd naar. Maar eerst vleien we ons op mijn speciale blauwe stoeltjes, die ook als matrasje te gebruiken zijn, op het strandje. Zo lekker in het zonnetje, ik lig in ieder geval lekker te soezen. En Lilian ligt er ook op haar gemakkie bij. Na een tijdje gaat zij stenen keren, en ik volg snel. We vinden niet veel spectaculairs, maar toch leuk om even te doen. We gaan nog even terug op onze zeteltjes. Er komt een groepje Belgen, met een duikersgids onder de arm, de stek checken. Leuk om te horen hoe ze elkaar adviseren.

Wij zijn ongeduldig en gaan ons omkleden. We wandelen rustig onder langs de pier naar de punt en gaan daar onder. We willen graag hier gestippelde mosdierslakjes vinden, of tritonia’s. Maakt eigenlijk niet uit, we gaan lekker speuren. Al snel merken we dat we wat vroeg te water zijn, het stroomt nog als een gek. Maar we kunnen er allebei mee omgaan, dus we duiken lekker door. Helaas vinden we geen slakken, ja, alleen wat boompjesslakken, maar verder niets. Wel geniet ik hier altijd van de prachtige anemonen in diverse soorten en uitvoeringen. Uitermate kleurrijk, op de zandbodem, op oesters of op stenen. Een lust voor het oog, vind ik althans. En we duiken zalig een dik uur richting de trap. Twee keer krijg ik een aanval van een blauwe haarkwal te verduren, maar uiteindelijk, als we boven komen, heeft het zoute water al alle netelcellen geneutraliseerd of, zoiets, want ik voel dan niets meer.

Hmm, wat een heerlijke dag, we sluiten af met een drankje op het terras en keren dan heerlijk voldaan terug naar Brabant. Deze nemen ze ons niet meer af!