Carla van Westing – Feestje

Duizend duiken, dat mag gevierd worden! Feest voor Carla bij Zoeterbout.

Bijna de hele week is het prachtig weer, de vrijdag is ontzettend slecht en ik hoop dat de zaterdag niet al te slecht is. Ik heb een aantal mensen gevraagd of ze zin hebben mee te gaan naar Zoetersbout om deelgenoot te zijn van mijn 1000ste duik. Er melden zich in de loop van de week een stel buddies aan. Helaas, aan het eind van de week haken er nog 2 af, maar we zijn toch gezellig met 5 man en Harry is mee voor de morele steun. We vertrekken met een zonnetje vanaf onze vaste carpoolplaats langs de A16, maar richting Zeeland wordt het toch wat minder.

Aangekomen bij Zoetersbout is het toch niet echt slecht. Wel wat wolken en een harde wind, maar het is droog. Het is zeer rustig op de stek, slechts 2 andere auto’s. De wind staat op de kant dus de golven zijn pittig. We kleden ons om en gaan met z’n allen naar het water. Ik ben blij dat ik me vast kan houden aan de leuning van de duiktrap, want de golven beuken er flink op. Volgens verhalen zit er een snotolf, dus die gaan we zoeken. We duiken met z’n 5-en onder en kijken lekker rond. Ik ga met Lilian verder en de mannen gaan samen verder. Lilian en ik vinden de snotolf, die lekker verscholen tegen de dijk aan ligt. Mooi mannetje. We duiken verder en zien wat galathea’s, een vlokslak en mooie heremietjes met weelderige zeerasp op de schelp. Een hele leuke duik dus, lekker relaxed en gewoon super genoten van de Oosterschelde. Hoewel ik het leven op deze stek niet zo overweldigend vind, maar dat mag vandaag de pret niet drukken.

Als ik mijn vinnen uittrek, steekt Ronald zijn hoofd boven water en vraagt of wij de snotolf hebben gezien. Ik geef hem wat aanwijzingen en hij gaat op zoek, met succes blijkt even later.

Na de duik is het tijd voor een klein feestje, je doet tenslotte niet iedere dag je 1000ste duik. Van Harry mocht ik zelf nergens voor zorgen, dus ik wacht af wat er komen gaat. Ik schenk een bakkie in voor ons en dan komt er een gebaksdoos. Als de deksel open gaat staan er allemaal petit fours in met een logo, speciaal voor de gelegenheid door Har laten maken. Wat een enorme verrassing, dat verzin je toch niet, zo leuk dat hij dat voor me gedaan heeft!!

Als we nog aan de koffie staan komt er een minder riant uitziende zwarte lucht aan en het begint pittig te hagelen. Beetje jammer van mijn feestje, zo we komen niet aan de prosecco toe. Want het blijft donkergrijs en het regent had door. We besluiten allemaal ons weegs te gaan.

Hebben we de prosecco later thuis maar genuttigd, maar ik heb nog wel even aan de anderen gedacht natuurlijk.