Carla van Westing – Blauwtipjes

Na drukke weekends vol ONK en Wandelingen langs de Vloedlijn gaat Duikreporter Carla eindelijk weer eens een ‘gewoon’ duikje maken.

Na al het verzamelen van mij, en erg drukke werkdagen voor Harry, hebben we het plan opgepakt zondag lekker samen bij de brug te gaan duiken. Omdat ik bang ben dat het wel heel erg druk zal zijn met het lange Hemelvaartweekend, besluiten we na de LW kentering van 12.00 uur te gaan duiken. We vertrekken wat later dan gepland, want ik wil eerst thuis nog even mijn natpak halen. De polsseals en nekseal van mijn droogpak vertonen aardige slijtplekken die duiden op mogelijke lekkage of spontaan scheuren. Dan kan ik maar beter een reserve pak bij me hebben, zodat we in ieder geval het water in kunnen.

Als we aankomen bij de brug, ben ik blij verrast met het aantal auto’s wat er maar staat. We kunnen zelfs helemaal bij de trap parkeren, ideaal dus. Een blik over de dijk vertelt ons dat het niet erg hard stroomt. Het is een spiegeltje, die Oosterschelde. In het zonnetje kleden we ons op ons gemakkie om. In de tussentijd komen er nog wat mensen uit het water. We horen allemaal enthousiaste verhalen. We gaan dan ook vol goede moed over de dijk.

Het water is hoog genoeg om ons al aan de trapleuning vast te houden om de vinnen aan te doen. We zakken lekker af. De bedoeling is om eerst naar een wat dieper gedeelte te gaan om misschien sepia’s te zien en dan daarna naar de pijler. Alleen werkt Harry zijn oor niet mee, dus we blijven op een meter of 8 hangen. Nou, geen punt hoor, lekker door naar de pijler. We snuffelen de stenen af. Ik vind een geitodorus en wijs hem natuurlijk aan. Maar deze heeft Harry al eens gezien. We gaan heerlijk met het beetje stroming dat er staat mee, richting de pijler. Ik laat Har zijn eerste blauwtipje zien en bruine plooislakken. Na een half uur draaien we om, zonder al bij de pijler te zijn. Maar ik moet rekening houden met het natpak van Harry, die heeft het toch iets eerder koud dan ik. Op de terugweg vinden we nog meer blauwtipjes, galatheaatjes en bijzonder veel kreeften. Ook de dodemansduim wordt steeds talrijker. Zowel de witte als de oranje variant. Echt heel er mooi.

Kortom een heerlijk relaxt duikje van een uur, zonder het echt koud te krijgen. Weer wat nieuwe dingen laten zien en de must om weer terug te gaan, om de zeebaarzen tussen de pijlers te zien. Als we uit het water komen, zie ik Lilian, René en Arco bij Marion zitten. Even gezellig beppen dus. Maar niet te lang, want er moet gerepeteerd worden met de band vanavond, dus we moeten op tijd thuis zijn. We gaan volgende week gewoon weer! En dan maak ik wat meer foto’s, is er nu een beetje bij ingeschoten.