Dirk Van den Bergh – Buitengewoon zicht bij de Zeelandbrug!

Ondanks dat het zicht erg goed is, kan het toch lastig zijn andere duikers te herkennen onder water. Wie is toch die man in dat zwarte duikpak???

Datum:  9 oktober 2016
Duiklocatie: Kerkweg  Den Osse en Zeelandbrug

Het is 6°C wanneer ik thuis naar Den Osse vertrek … dat belooft! De nazomertjes zijn duidelijk voorbij. Daar aangekomen is het
9°C, maar eigenlijk is het in het zonnetje en uit de wind best aangenaam. Ik begin alvast op te tuigen. Even later is mijn buddy Sjef Jongbloed er ook. We kennen mekaar al geruime tijd van bij de clubduiken, maar nu is het de eerste keer dat we samen duiken.

Bij het optuigen merkt Sjef dat er lucht ontsnapt aan zijn ademautomaat … ’t Is niet waar hé! Weer een buddy met problemen! “Och, ik heb lucht genoeg in mijn fles” zegt hij ” We zien wel wat dat geeft onder water …”

We zijn nog niet lang onder of Sjef merkt dat zijn luchtvoorraad toch wat te snel naar omlaag gaat. Hij neemt zijn octopus en vraagt aan mij om de kraan van zijn ademautomaat dicht te draaien. Alvast één van de voordelen van een dubbele kraan! Maar nu kan ik wel geen beroep meer op hem doen als ik in de problemen zou komen hé! Oefeningetje ademdelen in voorkomend geval? We besluiten wijselijk om de duik ondiep af te maken. Onderweg komen we onze clubgenoten Bas en Mirjam van der Sanden tegen die iets later zijn toegekomen. We begroeten mekaar onder water met een handdruk. Dank zij het gedwongen ondiepe parcours ontdek ik nu wel een gehoornde slijmvis. Duik weeral geslaagd!

Boven gekomen vraagt Sjef wie die duikers waren die we een hand gaven. Hij had ze niet herkend! Dat was weer even een slappe lach momentje!

Sjef kan niet blijven voor een tweede duik en samen met Bas en Mirjam rij ik naar de Zeelandbrug waar ik afgesproken heb met buddy Maurits Kolsteren. We duiken op de laag water kentering en gaan in het water bij de Westelijke trap. We kunnen onze ogen bijna niet geloven: zo helder! Op 7 meter diepte hebben we zelfs onze lamp niet nodig om iets te zien.

We moeten niet zoeken naar onderwerpen om te fotograferen of te filmen: we zien ze al van ver! Veel sepia’s, pauwkokerwormen, wrattige tipjes, harlekijnslakjes, zeesterren, zeenaalden, heel veel koornaarvisjes, grondels, krabben, kreeften, een galatheakreeft, hele velden met pseudopolydora paucibranchiata (al moeilijk om te schrijven, nog moeilijker om uit te spreken, maar blijkbaar hebben ze hier nog geen Nederlandse naam voor!) en zelfs een heel grote en mooie lipvis. Op het moment dat ik hem wil filmen krijg ik echter een SD-card error en is het gedaan met filmen … dedju …

Na 82 minuten en een max diepte van 7,8 meter komen we boven bij de Oostelijke trap. Wat een superduik was dit weeral! Samen met Bas en Mirjam blijven we in het zonnetje nog wat nagenieten.