John Landa – Wel onder water maar geen zeepaardje

Duikreporter John geeft niet op. Hij waagt een nieuwe poging om het zeepaardje te vinden en gaat met Lia en Ugo onder water.

De laatste keer dat ik op St. Annaland aan de waterkant stond trok ik mijn seal kapot en heb ik het zeepaardje gemist, vandaag ga ik het met Lia en Ugo nog een keer proberen om het zeepaardje te vinden.

Als ik aankom op de parkeerplaats is het lekker rustig Lia en Ugo zijn al aanwezig en we maken eerst maar een praatje en dan begint het jammer genoeg te regenen dus vlug optuigen en omkleden achter de auto.

Als we omgekleed en opgetuigd zijn lopen we richting de punt het is hoogwater en dan kun je makkelijk via de punt te water maar het is wel een stukje lopen, en wat heet makkelijk je moet langzaam via de oude dijk naar beneden schuifelen grip vinden op de stenen en het laatste stukje gewoon ineens het water in lopen anders glij je uit over het wier dat net onder het wateroppervlak bevind, als ik in het water lig doe ik mijn vinnen aan poets ik mijn bril gaan we onder.

Ondanks de harde wind van de laatste tijd is het zicht goed te noemen, we zakken gelijk naar 16 meter en hier heb je nog genoeg licht om alles te zien, gelukkig had ik deze keer wel mijn lamp bij, we liggen met zijn drieën naast elkaar met zo’n 2 meter er tussen en zoeken het hele gebied af voor het zeepaardje maar hoe goed we ook zoeken we vinden helaas geen zeepaardje.

Het rare van deze duik is dat de stroming van een hele andere kant kwam, we zijn ruim voor de kentering erin gegaan en eigenlijk had de de stroming richting het strandje moeten gaan maar hij kwam van de andere kant dus we hebben heel de duik met stroom tegen gezwommen en vooral op de kop was de stroming iets sterker maar het was gelukkig allemaal nog te overzien toen we meer richting het strandje gingen werd de stroming minder.

Elke keer als ik naar iets kijk denk ik het zeepaardje zie maar dan blijkt het een stukje los hangende spons te zijn, ik bekijk elk stukje spons en zakpijpjes af maar we vinden geen zeepaardje, na een klein half uur heb ik er genoeg van en ga ik naar andere leuke dingen zoeken.

Ik zie tijdens deze duik opvallend veel kleine millennium slakken ik denk dat ze een centimeter of 3 zijn, heel de duik zie ik ze wel ergens rond kruipen.

Op een gegeven moment komen we bij de overgang uit en hier kwam ik erg veel zeenaalden tegen grote en hele kleintjes en hoe je het ook bekijkt een zeenaald is ook een soort zeepaardje maar dan wat lang gerekter.

ik ontdek ook nog een hele grote zeedonderpad tussen de sponzen en dat is toch al weer een tijdje geleden dat ik een zeedonderpad had gezien, helaas zit hij zo verscholen dat ik er niet eens een foto van kon maken jammer maar helaas maar als ik zo’n grote zeedonderpad zie dan verlang ik naar de tijd dat de vrouwtjes de eitjes afzetten en de mannetjes op hun nest rondhangen en de eitjes verzorgen maar daarvoor moeten we nog een tijdje wachten.

Nu we geen zeepaardje gevonden hebben is mijn hoop een beetje gevestigd op een dahlia maar ook die vinden we niet op dat moment zijn we ook Ugo kwijt geraakt we gaan richting de kant en nu raak ik ook Lia kwijt ik maak nog een stop op 5 meter en als ik boven komt ligt Lia een meter of 10 van mij vandaan en gelijk daarna komt Ugo boven hij ligt een meter of 25 van ons vandaan na elkaar het oké teken te hebben gegeven gaan we eruit.

Omkleden en de spullen opruimen en het begint weer te regenen we drinken toch nog een bakje koffie praten nog even na over de duik, helaas niet het paardje gevonden maar het was wel een leuke duik.

Lia en Ugo bedankt voor de duik en de gezellige dag.

Ik ben 80 minuten onderwater geweest, ik ben rond 12:30 uur te water gegaan, de watertemperatuur was 13 graden, het zicht was goed, ik ben maximaal 16,9 meter diep geweest.