Vincent Dorresteijn – Alweer naar Zeeland!

In zijn vorige duikreport vroeg Vincent Dorresteijn zich nog af wanneer hij weer de kans zou krijgen om in Zeeland te gaan duiken. Een week later heeft hij door dat je die kansen zelf creëert als je andere weekendplannen in de soep lopen.

Datum: 4/6/2017 en 5/6/2017
Duiklocatie: Oosterschelde

Hemelvaart en Pinksteren vielen dit weekend kort achter elkaar. Na een lang Hemelvaart weekend genoten te hebben in Zeeland was het de bedoeling om met het pinksterweekend op onze boot te gaan slapen en een rondje Noord Holland te gaan varen. Ik had een onderdeel besteld bij een motoren revisie zaak aangezien er een lek zat in een rubber bochtje van het koelsysteem. Donderdag kreeg ik een telefoontje dat ik het onderdeel kon halen. Ik had me bedacht dat het handig zou zijn om die zaterdag onderweg naar de haven het onderdeel op te halen om het vervolgens te monteren zodat we aan onze boottrip konden beginnen. Helaas bleek de winkel op zaterdag gesloten te zijn. Had ik dat nu maar even nagekeken van te voren.

Teleurgesteld reden we naar huis waar mijn vrouw Marieke vroeg : zullen we anders naar Zeeland gaan. Met het idee om lekker te gaan duiken in Zeeland was mijn teleurstelling meteen verdwenen. Alleen een betaalbaar hotel vinden bleek nog een uitdaging te zijn met Pinksteren. Dat had ik eigenlijk al wel verwacht. Kamperen was geen optie want we zijn onderhand een dag bezig om onze grote familietent op te zetten en een dag om weer af te breken. Toen bedacht ik me waarom gaan we niet naar de kampeerwinkel en kopen we een opblaasbare tent. Zodoende kunnen we vaker een kort weekendje kamperen want zo een tent staat al binnen een uurtje.
Na het aanschaffen van de tent heb ik een bericht gestuurd naar onze vaste camping in Zonnemaire. Hebben jullie nog een klein plekje voor ons op de camping? We hebben een kleine tent gekocht. Het antwoord was : we zitten eigenlijk vol maar voor een kleine tent is altijd wel ruimte. Oeps bedacht ik me want misschien heeft de camping eigenaresse wel een ander idee van een kleine tent als ik.” Is drie bij zes klein genoeg?” “Dat is toch geen kleine tent? Jullie zijn welkom maar denk er om dat het erg druk is. Gelukkig, we kunnen naar Zeeland.

De dag er na reden we dus bepakt en bezakt naar het mooie Zonnemaire met Marieke, de kinderen en mijn moeder. Zoals altijd doen we eerst een korte stop bij de Brouwerssluis om naar de Zeehonden te kijken. Dit vinden de kinderen prachtig! Na deze korte stop reden we verder naar de camping waar we ontvangen werden door de camping eigenaar en eigenaresse. Voor ze ons een mooie plek aangewezen hadden naast het huisje waar we de vorige week nog gelogeerd hadden, lieten ze weten wel erg nieuwsgierig te zijn naar onze nieuwe “kleine tent.” De tent stond inderdaad binnen een uurtje op zijn plaats en er was nog tijd zat om even te ontspannen voor het tijd was om te duiken op de laagwater kentering.

Duik 1 : 4/6/2017, 20,4 meter, 60 minuten.
Bij de haven Burghsluis zit bar/petit restaurant ’T Oliegeultje. Het leek de dames wel een leuk idee om daar een wijntje te drinken terwijl ze op mij aan het wachten waren als ik aan het duiken was. We waren te vroeg aanwezig dus we zijn met zijn allen even op het terras gaan zitten. Na een drankje besloten de dames toch maar even op de dijk te gaan zitten in het zonnetje om mij tegelijkertijd aan te moedigen. Na het omkleden liepen we met zijn allen richting de trap die toegang geeft tot de duikstek. Ik zwaaide nog even naar de toeschouwers en dook onder. Deze duikstek is tot vrij grote diepte nog erg mooi begroeid. Tegenovergesteld tot vorige week met springtij was er nu amper stroming. Het was nu dan ook doodtij. Ik daalde af tot 20,4 meter en genoot van de mooie gekleurde anjelieren. Ik kwam weer vele Noordzeekrabben tegen en de gebruikelijke krabben en heremietkreeften. Langzaam maar zeker steeg ik weer naar ondieper water tot ik weer bij de kop van de nol aankwam. Het zicht werd daar wat slechter en de stroming iets sterker. Aangezien ik al ruim 30 minuten duiktijd er op had zitten besloot ik om te draaien. En plots zag ik op bijna dezelfde plek als vorige keer alweer een Gehoornde Slijmvis. Het was een prachtig exemplaar en hij liet zich dit keer erg goed bekijken. Na een goede 10 minuten gekeken te hebben vond mijn gekuifde vriend het wel welletjes en hij kroop onder een steen. Ik zwom weer richting de trap en onderweg zag ik nog een aantal mooie kwallen maar het was weer tijd om het water te verlaten. Samen met Marieke, mijn moeder en de kinderen liepen we terug naar de auto en na het omkleden hebben we nog lekker een poos voor de tent gezeten.

Duik 2 : 5/6/2017, 14,8 meter, 63 minuten.
Na een goede nachtrust en een goed ontbijt was het al weer tijd om de tent af te breken. Ik had mezelf nog een mooie duik beloofd dus ik verkoos de “Zeelandbrug” om te gaan duiken. Na het te water gaan rond de laagwater kentering kwam ik vrijwel direct een school harders tegen. Ik ben in Oostelijke richting tegen de stroming in gezwommen om een kijkje te nemen bij de rekjes. Er waren dit keer geen Sepia’s te bekennen. Na ruim een half uur deze richting gevolgd te hebben en vele rekjes geïnspecteerd te hebben ben ik toen de stroming af nam mijn weg vervolgd in westelijke richting. Terug in de richting van de pijler. Na ongeveer 50 minuten duiktijd kwam ik bij de pijler en ben daar iets opgestegen tegen het “plafond” van de pijler. Ik heb hier een minuut of 10 gehangen, uit de stroming, tussen de voeten van de pijler en kon genieten van de vele Zeebaarzen die hier rond zwommen. Ik zou bijna de tijd vergeten en zag dat ik al op de 60 minuten duiktijd zat die ik met Marieke afgesproken had. Ze had aangegeven dat ze vanwege de hard wind in de auto zou wachten dus ik dacht wel een paar minuten te kunnen smokkelen want ik had ten slotte ook tijd nodig om de dijk over te klimmen. Die vlieger ging niet op want toen ik mijn hoofd boven water stak zag ik haar ongerust precies de andere kant op kijken. Ik riep haar en gaf haar het ok signaal met mijn hand op mijn hoofd. Ik kreeg van haar hetzelfde opgeluchte signaal terug. Bij de trap zei ze : het werd wel weer eens tijd hé, grapjas!

Het was inderdaad wel weer eens tijd en na gebruik te hebben gemaakt van de spoelbak bij het toilet gebouw zijn we vertrokken. Maar niet voordat we genoten hadden van een lekkere omelet bij ons geheime adres op de boerderij. Zeeland tot snel!