Aike Willemsen – Het weekend van de babysepiaatjes

Voor Lotte de eerste duik in Nederland dit jaar, dus dat wordt weer een beetje wennen en uitzoeken hoeveel lood ze nodig heeft. De setjes opgebouwd en omgehangen en dan komt ons favoriete deel, de trap op;) Het is rustig in het water, de belgen hadden een pauze en we waren zowat de enigsten. Nu hopen dat het zicht nog goed is.

We duiken onder en het zicht is inderdaad best goed, een meter of 3-4, we duiken richting het platform maar op de een of andere manier mis ik deze altijd, dus dit keer ook, op 7 meter duiken we uit naar rechts en we zien al een paar mooie zeeanemonen, persoonlijk vind ik dat je hier met de macro lens geweldige foto’s kan maken, een witte en een blauwe dit keer. Na wat fotootjes duiken we verder opzoek naar de sepiaatjes en al snel is het raak.

De baby sepiaatjes liggen mooi gecamoufleerd op de zand bodem en zodra ze je in de gaten hebben verschieten ze vaak al wat van kleur, een foto maken is nog niet altijd even makkelijk want hoe klein ze ook zijn (1-6 cm), snel bewegen kunnen ze! Rustig op een afstandje wachten totdat ze een beetje gewend zijn aan je werkt vaak het best. Na een goed uur hebben we er zeker 10 gezien.

We duiken richting de trap en daar zie ik een mooie zeenaald zitten tussen wat rood wier, macro lens er weer voor en ik kan hem naderen tot een centimeter of 10, wat ook nodig is anders is er met deze lens niet scherp te stellen. Hij bekijkt zich zelf een paar keer in de lens en vind het allemaal best, dat is nog eens mooi foto’s schieten! Na 80 minuten is het mooi geweest en lopen we weer richting onze auto, vandaag geen 2e duik want we willen Zierikzee eens gaan bekijken.

Na een gezellige avond in Zierikzee, een aantal leuke restaurants en winkeltjes bezocht en wederom een goede overnachting en ontbijt bij “’t Blauwe Pepermuntje” rijden we richting Dreischor Parking. Door ruimtegebrek in de auto hebben we maar 2 flessen bij ons dus een duikje op een plek waar een vul automaat staat, ideaal die extra vulpunten in Zeeland.

Rond 10 uur rijden we de parkeerplaats op en het is nog rustig, had het drukker verwacht. Snel de flessen vullen en de boel weer opbouwen. Vanaf de stijger ziet het zicht er goed uit en eenmaal onderwater is het zeker een meter of 4, we duiken naar links en speuren de reefballs af. In een van de gaten zit een grote kreeft op de wacht, als ik vanaf boven in de reefball kijk zie ik er nog een kreeft in zitten zonder scharen, wellicht hebben ze gevochten.

Wat me erg opval is dat de meeste groene wierslakjes een stuk kleiner zijn dan een aantal weken geleden, veel jonge slakjes vanaf 2mm. We duiken op een meter of 7-8 verder en komen al snel in de dode zone terecht die er momenteel (zoals elke zomer) is door het zuurstof gebrek in de Grevelingen, weinig leven en alles is grijs.

Na 40 minuten keren we om en duiken op 3-4 meter terug richting de stijger. Gelukkig is hier nog volop kleur en leven. Ontelbare steurgarnalen, kreeften, krabbetjes, groene wierslakjes en jonge visjes. Als de zon er doorheen komt ziet het er haast tropisch uit. Ook zitten er veel grondels verscholen in lege oesterschelpen waar ze goed op hun eitjes letten, lastig te fotograferen want ze worden zenuwachtig als je in de buurt komt.

Bij de steiger in de buurt zien we nog een kolonie hoefijzerwormen bij elkaar en na 80 minuten is het helaas weer tijd om uit het water te gaan. Op de parkeerplaats staan ondertussen 30 auto’s dus snel vullen we onze flessen weer, de tweede duik van vandaag gaan we maken bij de Zeelandbrug, het is nog vroeg dus eerst lunchen in Zierikzee in het zonnetje. Vakantie gevoel!

We zijn ruim voor de kentering bij de Zeelandbrug en het is vrij rustig, er ligt een bootje vlak naast de eerste pijler te vissen dus ik hoop dat die weg is voordat wij het water in gaan want anders pas ik het duikplan wat aan, weinig zin in ankers die naar beneden komen. Voor de brug wachten er een aantal zeilboten die wachten totdat de brug open gaat, goed vertoeven hier in het zonnetje!

Een uur voor de kentering lopen we de trap op, we zijn een van de eersten die het water in gaan, de drukte op de parkeerplaats valt me nog mee voor een vrijdag middag, een auto of 15. Vinnen weer aan, maskertje schoonmaken, camera checken en we kunnen kopje onder. Het zicht is gelukkig beter dan een tijdje geleden, 3 meter zeker.

Lotte en ik speuren de grote blokken af op zoek naar slakjes en ander klein spul, normaal gesproken struikel ik hier over de harlekijnslakken en blauw tipjes maar vandaag zie ik ze niet, wel komen we vrij snel wat boompjes slakken tegen. Ik wijs ze aan voor mijn buddy die hier voor het eerst duikt en ook voor het eerst deze slakjes gaat zien dus af en toe moet ik ze 3x aanwijzen voordat ze ze ziet, helemaal als ze erg klein zijn.

Ik schijn met mijn lamp op het volgende blok en bovenop de punt zit een baby sepiaatje die rustig bleef zitten terwijl ik wat foto’s schiet. Niet veel verder op de zandbodem zit er nog eentje. Dit is wel het weekend van deze kleintjes! De volwassen sepia’s zijn mooi om te zien maar deze doen er zeker nier voor onder.

Na 20 minuten komen we bij een van de pilaren van de eerste pijler aan, ik schijn met mijn lamp naar boven en er zwemmen een groot aantal harders/zeebaarzen, sommigen komen wat dichterbij kijken maar ze blijven vrij schuw. Blijft prachtig om deze grote vissen om je heen te zien zwemmen. De stroming is ondertussen helemaal verdwenen en nadat we de andere 2 pilaren ook hebben bekeken duiken we wat dieper naar 10 meter, wat is de Zeelandbrug toch een mooie duikstek.

Na 40 minuten keren we om en duiken we weer richting de 1e pijler, toch nog een keer proberen de vissen op de foto te krijgen, wel gelukt maar niet de moeite waard helaas. samen speuren we tussen alle oesterschelpen naar leven en dat krijgen we ook, helaas in de vorm van 2 duikers die denken dat ze door ons heen kunnen duiken, grote stofwolk, paar vinnen in je gezicht maar we vinden elkaar al snel weer terug.

Het zicht is ineens ook van 3 meter naar een goede meter gereduceerd op weg naar de trap, erg jammer. We duiken weer verder en zien een erg klein donderpadje zitten, groter dan 5 cm is hij zeker niet, het stikt van het jonge leven in de Grevelingen en Oosterschelde momenteel. Naar een paar foto’s gebaart mijn buddy iets maar ik kan er niet helemaal achterkomen wat het is, we zitten ook nog maar op 4 meter diepte dus erg spannend zal het allemaal we niet meer worden.

Bovengekomen blijkt dat ze wat te weinig lood heeft en moeite had met onder blijven….. tja wat is daar het teken ook al weer van, waarschijnlijk op je lood wijzen en het teken geven dat er iets niet helemaal goed is;)

Na de duik zitten we lekker in het zonnetje en warmen een soepje op, het is weer een geslaagd weekend in Zeeland waarvan er nog vele zullen volgen. Meer foto’s op www.duukn.nl