John Landa – Een zeester die een oester eet

Ik ben s,morgens om half zes opgestaan. Even wakker worden. Dan een bakje koffie zetten en een boterhammetje wegwerken om daarna op mijn gemak de spullen in de auto zetten. Via facebook heb ik samen met Bert afgesproken om een vroege duik op St. Annaland te maken.
Net als ik klaar ben met de spullen in de auto zetten begint het een beetje te sneeuwen. Gatverdamme als het maar niet doorzet waren mijn gedachten.

Onderweg richting St. Annaland bleef het een beetje sneeuwen en regenen. Toen ik aankwam op de parkeerplaats van St. Annaland was het alleen nog maar regen en gelukkig een stuk minder dan toen ik weg reed.

Bert kwam net na mij aanrijden. Na een praatje zijn we de spullen op gaan tuigen. Daarna kwamen Jean-Marie en zijn buddy er aanrijden. Jean-Marie en ik duiken regelmatig in het voorjaar aan de Bergse diepsluis tijdens de sepiatijd. Dan ligt één van de twee voor zes uur s,morgens in het water en dan past de andere op de auto. Als de ene uit het water komt gaat de ander het water in. Degene die eruit is past dan weer op de auto. Een internationale samenwerking die heel goed werkt.

Ik moet ongeveer vijfentwintig minuten rijden, Jean-Marie moet ongeveer anderhalf uur rijden om in de Oosterschelde te duiken ik ben blij dat ik in de buurt van de Oosterschelde woon.
Na een praatje met Jean-Marie vlug spullen aantrekken en daarna lopen Bert en ik richting het strandje. We gaan een klein beetje links te water want we willen nog even kijken of de snotolf er nog ligt. We gaan onder en het zicht is goed te noemen en na een kleine vijf minuten zie ik de de eitjes van de snotolf liggen. Maar meneer de snotolf is nergens te zien. Als ik nog een keer goed kijk ligt hij er een kleine meter vandaan. Als ik de eitjes niet had gezien dan was ik hem waarschijnlijk helemaal voorbij gezwommen. Een paar foto’s maken van de snotolf samen met Bert en dan gaan we verder richting de overgang.

Aangekomen bij de overgang komen we het gebruikelijke leven tegen zoals heremietkreeften, een vlokslak en na een tijdje vind ik ook nog een zilverblauwe knotsslak in het zeecypres. Als we nog wat verder zwemmen kom ik in het zeecypres meerdere zilverblauwe knotsslakjes tegen en ook nog wat eitjes er van.
We zijn al meer dan een half uur onderweg en het word weer tijd om om te keren en op ons gemak richting het strandje te zwemmen.

Ik kom nog wat millennium slakken en vlokslakken tegen en wat krabben en een blonde grondel die niet netjes neutraal dreef. Iedere keer als hij stopte met zwemmen zakte hij langzaam naar de bodem. Of liet zich even op een oester zakken om daarna weer een stukje verder te zwemmen.

Ik kom nog iets tegen wat ik nog nooit eerder had gezien. Ik zie een zeester aan de zijkant van een oester zitten. De oester staat aan de bovenkant open. Als ik van boven in de open oester kijk zie ik de maag van de zeester helemaal uitgestulpt in de oester. Zo eet dus een zeester een oester. Dit moet op de foto maar dat is nog niet zo makkelijk om het goed belicht te krijgen. Uiteindelijk lukt me het redelijk.

We zijn weer terug in de buurt van het strandje. We zijn een uur onderwater geweest. Het is weer leuk geweest en we gaan eruit.
Als we boven komen zijn we het er met zijn tweeën  over eens dat het een mooie duik was. Als we weer richting de parkeerplaats lopen is het toch een stuk drukker geworden. Het zijn allemaal duikers die na ons het water in gaan.

Na een praatje en bakkie koffie om even bij te komen krijgen we nog bezoek van een oude bekende. Het is de gans die nog even komt schooien voor iets lekkers. Als hij er eenmaal is krijg je hem bijna niet meer weg. Hij is hondsbrutaal maar ik kan er wel om lachen.
Bert en Jean-Marie bedankt voor de duik en een gezellige ochtend.

Ik ben 62 minuten onderwater geweest, ik ben rond 07:30 uur te water gegaan, de watertemperatuur was 5 graden, het zicht was goed, ik ben maximaal 7,2 meter diep geweest.