René Weterings – Laatste loodjes voor de zeedonderpadden

Duik 414.

Na de duik van afgelopen zondag bij de Zeelandbrug met Frank, bestond er voor onze doordeweekse duik geen plaats in de gezamenlijke agenda. Daarom plande ik een duik met Gijs op een voor mij afwijkende avond, de donderdagavond. We besloten nog maar eens naar de vorderingen van de eitjes van de Zeedonderpadden te gaan kijken en kozen daarvoor wederom voor Dreischor Reefballs.

De weersomstandigheden waren erg goed overdag. Het zonnetje scheen vol op en het zag er eindelijk eens mooi uit buiten. De wind was nauwelijks aanwezig en dat is in ieder geval goed voor het zicht in Zeeland. Hoewel dat bij Dreischor niet zo heel veel uitmaakt, daar is het deze winter gewoon altijd goed. Er werd wel regen voorspelt in de avond, dus ik hoopte maar dat we in ieder geval droog konden omkleden. De buitentemperatuur was wel weer aan het dalen en de auto gaf 6 graden Celsius aan.

Ik was ruim op tijd en kon daardoor in alle rust mijn duikspullen klaarleggen en voorbereiden voor als Gijs zou komen. Die kwam niet veel later aan en had er gelukkig ook weer veel zin in. Hij had voor deze duik warmtepads meegenomen om in zijn handschoenen te doen om te testen. Er wordt komende week weer vorst overdag voorspeld, dus het kan makkelijk zijn dat volgend weekend weer watertemperaturen van 3-4 graden getrotseerd zullen moeten worden en dan zijn de handen weer de beperkende factor. Ik heb weinig vertrouwen in zulke pads, dus ik ga ze niet eens testen. Laat Gijs dat maar lekker doen!

We kleedden ons op ons gemakje aan en Gijs had daarbij toch wat moeite om zijn handschoenen nog aan te krijgen. Dat was voor mij nog maar eens een bevestiging dat dit voor mij niets is, veel te veel geprul! We liepen naar de steiger en zagen dat het water een beetje golfde door de noordwesten wind die er stond. Deze wind was maar zwak, maar genoeg voor wat golfjes. Via de trap ging ik te water en Gijs sprong van de steiger. Ik zette mijn masker op en we lieten ons zakken richting de reefballs.

Eenmaal onder seinde ik Gijs dat we rechtsaf gingen, ik had eigenlijk al in mijn hoofd dat ik vandaag wat leuke macro opnamen wilde gaan maken van de eitjes van de Zeedonderpad en natuurlijk ook van de vis zelf. Het nestje met de witte en roze eitjes leek me daar uitermate geschikt voor en die wilde ik dan ook als eerste maar gaan bezoeken. Deze reefball was natuurlijk zo gevonden en ja hoor, vader Zeedonderpad was weer gewoon aanwezig. Ik ging vandaag niet voor de portretfoto’s dus daar heb ik verder niet op gelet. Wat ik wel wilde, was details van deze Zeedonderpad vastleggen, want de structuur van de huid en vinnen leent zich daar uitermate goed voor!

De Zeedonderpad die in deze reefball huist, leek het totaal niet erg te vinden. Hij week geen centimeter opzij toen ik met mijn cameraset dichtbij kwam. Diverse foto’s kon ik van hem maken en daarbij heb ik een paar foto’s kunnen maken die onder water erg mooi leken. Missie geslaagd dus!! Na deze missie gingen we verder alle reefballs afspeuren. Gijs was tijdens mijn fotosessie sowieso al 1 of 2 reefballs verderop aan het kijken.

Voor de duik had ik Gijs al gewaarschuwd dat het mogelijk zou gaan zijn dat ik hem onderwater een keer ergens op zou gaan wijzen, maar dat het zou kunnen dat hij dan niet zou zien wat. Het ging mij namelijk om de Slanke knotsslak (Tergipes tergipes), die nooit grotere dan ongeveer 8mm wordt. Met het blote oog zijn ze amper als slak te identificeren, maar als je weet waar je naar moet kijken ga je ze wel zien. Pas als ik mijn camera met 60mm macrolens gebruik kan ik ze onder water ook beter zien. Na eventjes zoeken, vond ik dan ook zo’n slakje en wees hem Gijs aan. Hij seinde OK, dus hij heeft ze ook gezien. Als je eenmaal zo’n slakje gezien hebt, kun je ze veel meer gaan vinden.

In een reefball zag ik een Vorskwab die verschrikt wegdook in een gat onder de reefball. Een kreeft was de tweede bewoner en liet zijn scharen dreigend zien. In de waterkolom boven de reefball zwommen diverse garnaaltjes vrij rond. Ik kon goed zien dat het ging om diverse soorten, zoals de Steurgarnaal, Gewone garnaal en de Geknikte aasgarnaal. Toen ik me naast de reefball liet zakken vond ik een ontzettend grote Gewone garnaal die zich heel gewillig liet fotograferen. Met de 60mm macro en de +10 diopter krijg zijn kop dan heel erg mooi vol in beeld, waarbij alle details te zien zijn. Echt geweldig om zulke foto’s te kunnen maken.

We zwommen even een rondje langs wat andere zeedonderpadnestjes en bij het ene nestje wat mooi aan de buitenkant van de reefball zit, heb ik mezelf eens goed geïnstalleerd om wat goede detailfoto’s van de eitjes te maken. Door het schermpje van mijn camera zag ik dat de jonge Zeedonderpadjes al heel erg ver gegroeid zijn. Diverse nestjes zijn trouwens ook al een flink stuk kleiner geworden sinds mijn eerst duik hier op 9-12-2012. Zo ook dit nestje. De eitjes zitten goed vol nu en je ziet af en toe een jonkie een rondje draaien in zijn eitje. Echt een mooi gezicht. Bij een volgende duik ga ik hier proberen een filmpje van de maken.

Hierna werd het wel tijd om weer naar boven te gaan. Het begon toch weer wat fris aan te voelen. Maar toen ik op mijn duikcomputer keek, zag ik dat we al zo’n 70 minuten aan het duiken waren. Gijs bevestigde dat we duik maar moesten beëindigen en zo’n 3 minuten later dreven we aan het oppervlak.

Ik keek nog even omhoog en was prettig verrast door een zeer helder sterrenhemel, waarbij je echt heel veel sterren goed kon zien, met het sterrenbeeld Orion zeer duidelijk aan de oostelijke hemel.

Wat een mooie duik weer en wat een gaaf einde met deze sterrenhemel!!
Nachtduiken in de Zeeuwse winter is zo heerlijk!

Maximale diepte 8.5m, temp. 7gr.C., zicht 5m, duikduur 73min.