Dirk Van den Bergh – Komt het na twee gemiste kansen nog goed?
Duikreporter Dirk duikt met een nieuwe buddy. Soms kost het wat tijd om op elkaar ingespeeld te raken. De ene na de andere gemiste kans doet zich voor. Zou het goed komen?
Datum: 01-08-2024
Duiklocatie: Vuilnisbelt
Vandaag duik ik met een nieuwe buddy, Niels Rademaekers. We kennen elkaar al langer via familiefeestjes en twee jaar geleden kwam hij naar de Put van Ekeren om wat meer info te vragen over duikmateriaal: hij had toen al twee proefduikjes gemaakt en wou er verder mee gaan. We spraken af dat ik zijn buddy wel wou zijn om ervaring op te doen, maar iets daarna volgde een lange periode dat ik niet mocht duiken …
Nu kan het dus weer, maar Niels is met 170 duiken, PADI rescue diver, de fundamentals van GUE volgend en in opleiding voor zijn 3 ster bij Nelos ondertussen al een ervaren duiker te noemen! Hij is er fanatiek ingevlogen en weet technisch al veel meer dan ik!
We gaan op de laagwater kentering bij duikstek Vuilnisbelt duiken, een duikstek waar je toch wat moet opletten met de stroming en zeker zijn dat je via de duiktrap terug uit het water kan… De kentering is om 20.14 uur en we gaan onder om 19.40 uur. In het begin stroomt het redelijk, maar na een kwartier wordt het rustiger.
We komen al snel sepiastokken tegen met verse eitjes. Geen sepia te zien, maar net wanneer we verder willen afzakken zie ik er toch één! Ik richt mijn lampen naar de bodem om hem niet af te schrikken. Niels ziet hem echter ook en schijnt er met zijn duiklamp op om hem aan te wijzen. Het dier schrikt en komt niet meer terug: eerste gemiste kans!
Wat verder zie ik een fotogeniek krabje zitten. Het zou om een jonge strandkrab gaan, maar wat ik door mijn focus op het dier niet zie, is dat er net onder een gestippelde mosdierslak zit! Dat zie ik pas thuis: tweede gemiste kans dus!
We zakken verder af tot max. 10 meter diepte. De zandbodem wordt afgewisseld met begroeide blokken. Deze twee grondels kijken me wat verschrikt aan vanuit hun nest …
De twee gemiste kansen worden vlak bij mekaar goedgemaakt! Ik krijg een sepia in beeld! Gelukkig kan ik macro opnames maken, want hij is niet groter dan een vingernagel, waarschijnlijk net uit het ei gekomen … Toch ziet hij er al uit als elke andere sepia en verdedigt hij zich door met zijn kleurpigmenten te dreigen (zie video).
Terwijl ik hem zo goed mogelijk in beeld tracht te krijgen doet Niels teken dat ik moet komen. Ik reageer niet onmiddellijk: eerst die sepia! Dan naar Niels en kijk: de tweede gemiste kans wordt goed gemaakt! Ik zie ook nog een heel kleine ruwe wratslak. Let op de klauwvlokreeftjes (die weer alom aanwezig zijn), waarmee hij omringd is. Zo kan je de “grootte” wat inschatten.
Na 55 minuten gaan we even kijken waar we ons bevinden. Niet ver van de trap! We hebben nog lucht over en gaan terug onder. Gelukkig, want anders hadden we de zeepaddestoelen gemist! We krijgen er nog een mooie zonsondergang bij en vermits we allebei dezelfde richting uit moeten, gaan we samen nog iets drinken in Anwerpen om onze logboeken in te vullen.
