René Weterings – Chaos in de sneeuw

Duik 416

Afgelopen zondag was het weer al aan het omslaan na mijn duik bij de Nieuwe Kerkweg, maar op maandag was het dan zover…. De eerste sneeuw van de winter van 2012/2013 kwam uit de lucht vallen. Dit zorgde weer voor de nodige chaos op de wegen en dus was ik ook bang dat ik op mijn vaste duikavond niet in Zeeland zou gaan komen. Gelukkig kwam dat toch goed, want ik had wel een missie…namelijk het vinden van de jonge zeedonderpadjes net uit het eitje of nog half in het eitje.

Mijn vaste buddy Frank kampt momenteel met een verkoudheid en voorhoofdholte ontsteking, dus die moet eerst goed uitzieken. Ik had daarom met Gijs afgesproken en ook met Kaj en Jos, via Facebook. Uiteindelijk zou Gijs niet meer komen en zou ik dus met Kaj en Jos te water gaan. Ik had ook al vernomen dat Peter en Merel ook aanwezig zouden zijn. Thuis zette ik dus maar een flinke pot koffie om mee te nemen.

Eigenlijk twijfelde ik thuis nog of ik wel op pad moest gaan, vanwege de staat van de wegen. Je weet immers nooit echt wat je tegenkomt. Gelukkig had ik al vernomen dat het in ieder geval tot en met Nieuwerkerk goed te doen was, dus de rest geloofde ik ook wel. Ik heb winterbanden onder de auto zitten, dus dat scheelt al een hoop. De buitentemperatuur bij vertrek was -3 graden Celsius en onderweg zag ik dat tot -8 kelderen. Ik dacht toen echt nog….waar ben ik aan begonnen? Maar ik hield de moed er in en besloot maar te kijken wat het zou worden. Er stond in ieder geval totaal geen wind, dus ik wist ook dat de gevoelstemperatuur mee zou gaan vallen. Eenmaal in de buurt bij de duikstek was de temperatuur weer tot -2 “gestegen”.

Ik was de laatste van het stel die aankwam en we maakten dus even een praatje met elkaar. Om niet te veel af te koelen door lang buiten te staan, zijn we meteen de duikpakken aan gaan trekken. Als je die eenmaal aan hebt, ben je voorlopig goed beschermd tegen de kou. Ook het aantrekken van handschoenen tijdens de voorbereidingen hoort daar bij, want met koude handen in je handschoenen gaan staat garant voor een “kouwe klauwen duik” en daar had ik weinig zin in.

Met zijn drieën liepen we naar de steiger en moesten in het donker goed kijken waar we onze voeten zetten, aangezien er flink was ijs lag her en der. We willen natuurlijk wel zonder kleerscheuren in het water komen. Met deze temperaturen, de sneeuw en de duisternis besef je wel hoe gek je toch eigenlijk bent van de hobby duiken en onderwaterfotografie. Een paar jaar geleden zou ik een ander voor gek verklaard hebben, maar nu laat ik me echt zomaar niet meer uit het veld slaan als het gaat om de omstandigheden waarbij ik duik.

We spraken af elkaar goed in de gaten te houden en in de buurt van elkaar te blijven. Dat is hier niet moeilijk natuurlijk en gaat vanzelf. Ik ging als eerst te water en moest even moeite doen om onder te komen. Later bleek dat ik mijn extra duiklamp vergeten was en aangezien ik toch al niet al te veel lood bij me heb, merkte ik dat toch. Eenmaal op 3 meter diepte ging het verder vanzelf. Kaj en Jos volgde al snel en we begonnen onze zoektocht.

Mijn missie van vandaag was dus het vinden van jonge zeedonderpadjes die net uit het eitje of wellicht nog net half in het eitje zaten. Dus ik zwom eigenlijk meteen naar een reefball waarvan ik wist dat je de nestjes van de buitenkant goed kon bekijken. Toen ik bij dit nestje aankwam zat vader zeedonderpad nog steeds zeer getrouw op wacht. Ik hoefde maar even te kijken en vond meteen een jong zeedonderpadje wat al vrij rond zwom. Ook zag ik een paar oogjes uit en eitje steken, dus ook die zou niet veel langer “gevangen” zijn in zijn eitje en de wijde wereld in kunnen trekken.

Ik had niet in de gaten dat Jos achter mij netjes op zijn beurt aan het wachten was, dus toen ik dat zag heb ik meteen plaats voor hem gemaakt en hem even op de jonge zeedonderpadjes gewezen. Een paar reefballs verder zag ik Kaj aan het werk en ben ik zelf even wat andere dingen gaan fotograferen. Helaas lukte het vandaag niet echt zoals ik had gewild. Ik miste in ieder geval al mijn Subsee +10 diopter vanwege een vochtprobleem aan de binnenkant, dus die was voor garantie terug naar de winkel.

Uiteindelijk heb ik bij een ander nestje nog wat jonge zeedonderpadjes gevonden, waarbij ik de grootste moeite had om ze er op te krijgen en ze te kunnen belichten met de flitser. Het was een behoorlijk onhandige positie. Na een tijdje vond ik het wel welletjes en kreeg ik tot overmaat van ramp ook een flinke klets zout water in mijn linkeroog toen ik mijn masker wilde klaren. De tranen rolden door mijn masker en dat was voor mij wel het teken dat het genoeg geweest was. Ik seinde naar Jos dat ik naar boven ging. Gek genoeg had ik vandaag totaal geen last van koud, niet op mijn lijf en ook niet aan mijn handen. Toen ik nog eens op mijn duikcomputer keek tijdens de opstijging zag ik dat ik ook al bijna 70min gedoken had!! Wow, dat had ik niet verwacht, zeker niet gezien de watertemperatuur van 4 graden Celsius. Je gaat er blijkbaar toch aan wennen.

Na de duik hebben we nog gezellig wat na gekletst onder het genot van een warme bak koffie. De terugweg ging voorzichtig aan, want de temperatuur was gezakt tot -6 graden Celsius en er hingen flinke mistbanken in de polder. Gelukkig liep ik niet veel vertraging op en was ik na een dik uur weer thuis voor een warme douche.

Maximale diepte 8.5m, temp. 4gr.C., zicht 4+m, duikduur 70min.