René Weterings – Muck diving in Nederland!!

Deze vrijdag zou een lange worden, eerst mijn ouders op Schiphol afzetten om 5.45u en daarna door naar Zeeland voor 2 duiken. Een heerlijk dagje vrij om te duiken, geen gehaast, alleen maar genieten van het weer en het duiken.

Voor de ochtendduik had ik Babette gestrikt als buddy en ze was zelfs bereid om al zo vroeg haar bed uit te komen, dus hulde voor Babette. Ik belde haar om 7.00u dat ik er rond 7.45u zou zijn. Toen ik op de parkeerplaats aankwam, stond ze al klaar en ik kreeg meteen een bakkie koffie aangeboden. Kijk, dat zijn nog eens buddy’s…haha. Er stonden nog 5 andere auto’s, waarvan de eerste duikers al weer terugkwamen. Zij hadden niet echt goed nieuws, want ze waren er blijkbaar na 10 minuten al uit gegaan vanwege zeer slecht zicht.

Ik dacht nog…zou het wel echt zo slecht zijn? Ik breek zomaar geen duik af vanwege slecht zicht, maar goed, niet iedereen is hetzelfde. Marco, die naast Babette stond, bouwde zijn spullen ook gewoon verder op, alsof hij het niet gehoord had. Wij deden maar hetzelfde, we waren er nu toch….! Even later kwamen Cornelis en Marco (ja een andere) ook uit het water en hadden eigenlijk dezelfde boodschap. Zeer slecht zicht.

Hmmm, balen! Maar zo eigenwijs als we waren gingen we verder met het aankleden en stonden we even later op de trap naar het golvende wateroppervlak te kijken. Allebei met camera, want ook Babette had toch zoiets van “baat het niet dan schaadt het niet”. Het water….of eigenlijk modderige vloeistof zag er bruinig uit. Dat betekent inderdaad niet veel goeds. We besloten de sepia’s vandaag te laten voor wat het is, die drang hadden we beiden niet echt. Dus zouden we gewoon ondiep wat gaan scharrelen en maar zien wat we tegen zouden komen.

Eenmaal onder water was het inderdaad erg slecht en moest ik weer even wennen aan de mist en de aanwezigheid van een nieuwe buddy. Dat is altijd even wennen, maar met Babette was ik zo gewend. Die duikt ook heerlijk rustig en samen speurden we met onze lampen naar het kleine leven op en rond de oesterbankjes en in het zand.
We zagen diverse platvisjes van postzegelformaat, kleine zeenaaldjes en grondeltjes. Heremietkreeftjes waren ook goed vertegenwoordigd. Babette wees me al vrij snel op een babysnotolfje met een mooie groene kleur. Zij maakte er wat foto’s van en ik probeerde dat ook, maar wist dat het eigenlijk weinig zin had met de 9-18mm groothoeklens. Ach, toch even wat prullen, misschien kan ik er wat mee voor bij mijn duikreports.

Op deze manier scharrelden we dus van steen naar steen, van oesterbank naar oesterbank en zigzaggend over het zand. Grappig eigenlijk dat als je gedwongen wordt om heel dichtbij te kijken, je ook veel meer ziet dan normaal. Als je op sepia’s gefocust bent, zie je dat soort dingen gewoon niet en juist dat kleine spul is zeker zo leuk om naar te kijken!
Het ging lekker en we raakten elkaar niet kwijt ondanks het waardeloze zicht. En we zagen nog best leuke dingen! Ok, het is allemaal wat relatief, maar we vermaakten ons prima. Pas na zo’n 85minuten stonden we weer bij de trap!

Babette bedankt voor de duik!

Maximale diepte 7m, temp. 16gr.C., zicht 0,5-1m, duikduur 85min.