Leendert Smit – Sepiaseizoen 2015, een compilatie

Zoals elk jaar begint eind april de koorts op te komen. Eigenlijk begint het zelfs al eerder als ik stokjes ga zetten bij de Bergse Diepsluis, tijdens de eerste weken van die maand. Dit jaar was er niet zo’n haast bij want het water wilde maar geen 12 graden worden, de temperatuur die het startsein aangeeft van het sepia seizoen. angstvallig worden de sociale media in de gaten gehouden want mijn vaste voornemen is elk jaar weer om bij de eerste melding naar Zeeland te sjeezen. Maar in de praktijk werkt dat natuurlijk niet zo “want tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren”. het loopt dus al tegen Hemelvaartsdag als ik samen met een buddy die ook wel eens Sepia’s wil zien naar De Bergse Diepsluis tuf. Het is, zoals gezegd, kort voor Hemelvaart en een mooie avond dus de parkeerplaats staat afgeladen vol. We maken rechtsomkeer en wijken uit naar Strijenham. Lekker dichtbij (en er is niemand), daar staan vast ook stokjes. De duik valt vies tegen. Het zicht is bagger en de Sepia’s laten het afweten. Die buddy krijg ik zo niet meer mee…
Na een korte onderbreking voor het WK onderwaterfotografie (als vrijwilliger…) ga ik voor poging 2. Het is vroeg, heel vroeg, en hoog water dus ik loop helemaal dor tot de mosselcultuur, ga daar te water en zwem het hele stuk terug, op zoek naar Sepia’s. Het blijft angstig leeg bij alle stokjes die ik tegenkom. Ik oefen nog wel wat met de videocamera dus helemaal nutteloos is deze duik niet. Poging 3! Mijn vriendin verklaart me voor gek maar de vrijdag erna sta ik weer voor dag en dauw op. Ik moet en zal Sepia’s filmen. Deze keer ga ik alleen links van de trap kijken bij mijn eigen stokjes en die van John Landa. Aanvankelijk zie ik weer niets en na een halfuurtje rondzwemmen wil ik het al opgeven als ik in mijn ooghoek iets zie langsflitsen. Sepia’s in the mood for love! Ik zwem richting een groep stokjes waar ik in de buurt ben en jawel ze zijn samen bezig en letten in het geheel niet op mij. Ik kan rustig een reeks leuke opnamen maken. Jammer dat het zicht vrij slecht is maar je kunt niet alles hebben natuurlijk. Nu heb ik de smaak te maken en de vrijdag daarop sta ik (iets later want ik heb inmiddels gemerkt dat je voor negen uur weinig andere duikers hoeft te verwachten, zeker op vrijdag) weer klaar voor een ontmoeting. Het patroon is hetzelfde als vorig week maar ik weet nu dat ik gewoon moet volhouden. Ik pendel heen en weer tussen een aantal groepen met stokjes en na korte tijd heb ik beet. Weer 2 geliefden en toevallig bij dezelfde stokjes als de week ervoor. Deze keer zijn ze wel schuw en er ontstaat een kat en muis spel. Zij beweegt zich naar de stokjes, mannetje in haar kielzog. Ik laat ze even begaan en probeer dan dichterbij te komen. Stel trekt zich enige meters terug. Ik ga ook wat achteruit. Zij zet zich weer in beweging etc etc. Dan verschijnt vanuit het niets een tweede mannetje en een kort schijngevecht volgt. Nadat dit tweede mannetje is verjaagd lijken ze wat rustiger te worden en kan ik dichterbij komen.

Na bijna 2 uur kom ik het water uit. Super tevreden over het sepiajaar 2015.