Dirk Van den Bergh – Worden we te veel verwend?
Wie veel duikt, ziet veel onder water. Maar wanneer heb je het allemaal al gezien? En is het dan nog steeds mooi? Dirk van den Bergh filmde zijn duik bij de Tetjes en op Zoetersbout , zodat je zelf kunt oordelen: als je dit allemaal ziet op een dag duiken, ben je dan verwend?
Datum: 21 september 2016
Duiklocatie: Nieuwe Sluis/Tetjes, Zoetersbout
Ja, het begint erop te lijken dat we teveel verwend worden in de Oosterschelde, want een duik waarbij we prachtige slibanemonen, een gestippeld mosdierslakje, sepia’s én een galatheakreeftje zien vinden we tegenwoordig maar “gewoontjes” … We beseffen echter wel dat het meer dan de moeite loont om zulke duiken te maken! We genieten er telkens wéér van!
Voor de eerste duik bevinden we ons bij de Nieuwe Suis (klinkt beter dan “de Tetjes” vind ik) in Wemeldinge. Mijn buddy voor vandaag is Yvette Gladdines. De LW kentering is om 13.25 uur en we liggen om 13.00 uur in het water, dalen af naar 10,5 meter en gaan dan naar links, naar het Westen. Hé! Wij moeten hier toch stroom mee hebben tot aan de kentering? Niets van … we moeten hard werken om vooruit te komen. Blijkbaar is de kentering iets vroeger gekomen dan in de tabelletjes staat of is hier weer onderstroming want hoe verder we gaan, hoe heviger de stroming wordt …
Na 38 minuten houden we het voor bekeken: we geraken niet meer vooruit! Drie minuutjes vasthouden voor onze veiligheidsstop en dan terug. Het gaat snel en gelukkig gaan we tijdig aan de oppervlakte kijken waar we ons bevinden, want na 8 minuten zijn we al terug bij het strandje!
Onze tweede duik willen we bij Stoofpolder “Het licht” doen. Hier hebben we nog nooit gedoken en dat zal zo blijven: het is een heel eindje wandelen om de stek te gaan checken. De kant ligt vol wier en het lijkt ons op het eerste zicht toch niet zo’n leuke duikstek. We rijden naar het vlakbij gelegen Zoetersbout. Hier kunnen we buiten de kentering duiken.
Om 16.30 uur liggen we in het water. We gaan naar rechts van de trap. Het is opkomend water, maar de stroming is heel gering. Bij het terugkeren zweven we zalig terug naar de trap. Het was maar een sobere duik: weinig leven tegengekomen en alles lag bedekt met en grijze laag stof.
Dit was mijn 208e duik en mijn 34e met Yvette. Zij was in Madeira aan het duiken toen ik mijn 200e met een BBQ vierde en daarom trakteer ik haar nu in Bruinisse op een pizza: zonder haar zou ik nog lang niet aan die 200 geweest zijn! Smakelijk!
