Winderige wrakduik
Bij Schotland denken de meeste duikers meteen aan wrakken. Gery en consorten brengen een bezoekje aan The Glanmire.
De wind blijft ons parten spelen. Vandaag geven ze voor de namiddag 5-6 bft, morgen nog meer.
Echter de beloofde duikstek kan nog heel vroeg bedoken worden. Het is een echte getijdeduik. Het wrak The Glanmire is een vrachtschip dat gezonken is voor de kust van St Abbs in 1912. Volgens sommige bronnen is dit het meest bedoken wrak van de omgeving, mede door de ligging vlak voor St Abbs – slechts een honderd meter uit de kust. Het ligt op een zeebed van 31 meter, waar redelijke stromingen staan. Het is niet echt voor beginnende duikers.
Onze groep kiest volledig voor het nitroxgedoe, ook ik ….. mijn (van mijn vriend Mark V) dubbel 7 liter wordt afgetopt op 36%. Een leuk mengsel om toch enige tijd op de bodem te kunnen vertoeven. Het wordt een duikje van 30 minuten bodem. Dat maakt het makkelijk: 30 m – 30 min = 3 minuten trap op 3 meter. De computer, wegens oud, op lucht laten staan denkt er anders over. Op de bodem geeft hij doodleuk aan dat ik nog eens 16 minuten mag blijven en tijdens het stijgen, vermits ik zeer traag stijg, komen er nog wat minuten bij…… het wapperen aan de ankerboei hangt meer dan mijn vinnen uit….. en vermits al mijn duikbuddy’s dezelfde duik gedaan hebben en met nitroxcomputers reeds het water hebben verlaten, besluit ik tegen mijn ouwe Aladin in toch te stijgen. Gevolg, de computer is boos op me en geeft als melding SOS.
De duik zelf is prachtig, de omstandigheden zijn zeker niet ideaal. Toch kan ik enkele zeer leuke beelden maken op het wrak. Vorig jaar met zon, dit jaar minder zicht maar toch mijn weg goed gevonden – de schroef , de boilers , het motorblok, zonnester, lipvissen en een beetje dodemansduim. Voor Hedwig is het balen: zijn model kan niet blijven hangen, ondanks de heroïsche inspanningen van Pascale.
Na de middag duiken we op de The Hurkers. Het moet zowat de enige plaats zijn die niet onder de zware wind te lijden heeft. Gelegen vlak voor de haven biedt deze enige bescherming tegen de beukende wind, die duidelijk nog in kracht is toegenomen. Dodemansduim, kelp en zee-appels, een typische macro-omgeving, ook al valt dit even tegen. Geen overvloed aan slakken en matig zicht. Tja, kan ook moeilijk met de wind. Maar toch nog een fotogenieke botervis en kleine zuivere dahlia’s die me kunnen bekoren.
Morgen duiken we, als het weer het toelaat, op de Kathedraal van St Abbs. Ik ben benieuwd welk macroleven ik zal kunnen vastleggen.
