Sabine Bogaert – Oesterdam
Oesterdam – eindelijk! Op zoek naar sepia’s…
Joeri (mijn partner) en ik hadden al sinds vorig jaar besloten om een droogpak te kopen. Eind april konden we het voor de eerste keer testen. Dus we zouden al in mei Zeelandduiken maken zonder kou te hebben!
Oesterdam en Strijenham stonden voor de ganse maand mei op het programma, ook omdat er verschillende leden van onze club nog nooit of amper in Zeeland hadden gedoken. Ideaal om een nieuw Zeelandseizoen te beginnen.
Na een eerste droogpaktest in zoet water eind april, trokken we dinsdag 1 mei naar Oesterdam: we schrokken toch wel van de overrompeling daar en besloten eerst Strijenham te beduiken en daarna Oesterdam, hopende dat er dan al wat volk zou weg zijn.
In Strijenham was het ook al druk, maar toch iets beter te doen. Sepia’s, here we come! De duik was superleuk, we kwamen al vlug de eerste vlokslakken tegen en na bijna 30 minuten duiken kwam er ineens een sepiola naar mijn duiklamp: schitterend. Maar geen sepia te zien.
Geen nood, in Oesterdam zouden we er zeker vinden. Maar na een duik van een uur hadden we veel tentjes gezien, maar nog geen sepia: spijtig.
Volgende zondag, volgende poging. Of toch niet: geveld met een verkoudheid was van duiken geen sprake, dus weer geen sepia.
Op moederdag zouden we dan toch weer een poging wagen. Joeri nam zijn videocamera mee. Eerst een duik in Strijenham die door het slechte zicht en de redelijk forse stroming toch tegenviel. Sepia’s zullen er geweest zijn, alleen was het onmogelijk om ze te vinden. En door de immense drukte op Oesterdam, weken we toch maar uit naar Stavenisse voor de 2e duik, want die drukte is echt niet voor ons. Filmen was tijdens beide duiken geen optie, het zicht was niet goed genoeg. En door onze onervarendheid met het droogpak was dit eigenlijk geen goede beslissing om deze al mee te nemen.
Joepie, een lang weekend komt eraan. Zouden we deze keer meer geluk hebben? Vrijdag konden we met ons tweetjes lekker rustig naar Zeeland. Onze eerste duik wouden we Zeelandbrug doen en de 2e in de late namiddag eindelijk Oesterdam.
Door weeral de overrompeling op een duikstek (Zeelandbrug) wijken we uit naar Flaauwers. Deze duikplek was mooi met massa’s brokkelsterren, echt immens veel. Ook een paar grote kreeften, krabben en zeesterren konden we bewonderen. In en uit het water gaan is een uitdaging, iemand op de kant met een touw is echt wel nodig.
Volgende: Oesterdam: zou er veel volk staan op de parking of niet? We kwamen er aan om 16u30 en de parking was zo goed als leeg !! Dit zagen we helemaal zitten. Andere duikers op de parking waarschuwen wel voor minder goed zicht en zelf hadden ze geen sepia’s gezien. Mijn enthousiasme kreeg al een deuk, maar ik bleef toch stilletjes hopen dat wij meer geluk zouden hebben.
Naar ons gevoel hadden we de duikstek voor ons alleen, niemand aan de trap, niemand op de weg, zalig! Dus we vertrokken al snel richting eerste tentjes. Het mooi begroeide platform interesseerde ons vandaag niet, we zouden echt gaan voor de sepia’s. Onder water viel het zicht heel goed mee, dus we konden een metertje uit elkaar zwemmen op zoek naar tentjes. Joeri flitste na 5 minuten met zijn lamp in mijn richting, hij had tentjes gevonden, met sepia’s, dat wist ik toen al. En inderdaad, 3 koppeltjes lagen bij elkaar. Twee andere duikers waren hevig aan het fotograferen, dus we hielden onze lampen naar beneden gericht en genoten van het schouwspel. Ieder mannetje beschermde zijn vrouwtje en eenmaal de fotografen weg waren, lieten we ze ruimte genoeg om naar de tentjes te gaan en begonnen ze eitjes af te zetten. Joeri en ik keken naar elkaar met een glimlach in de ogen en we zijn er nog 20 minuten blijven bijhangen. Het zijn echt wel prachtige dieren! Eindelijk, we hebben sepia’s gezien dit jaar!!
