Richard de Kok – ’t Is heel eenzaam bij de Zeelandbrug

Duiken op een ‘privérif’ in de Oosterschelde? Duikreporters Richard en Mariëlle hadden het geluk!

Datum: 16 september 2020
Duiklocatie: Ten westen van de Zeelandbrug

Wat is het rustig als we aan komen rijden bij de Zeelandbrug. Vandaag beiden een dag vrij genomen om weer eens lekker bij de brug te duiken. De laagwaterkentering is vroeg, dus we hadden verwacht dat het rustig zou zijn, maar helemaal niemand???

Als we de auto parkeren zien we een duikverbodsbord staan. Nee, wat is er aan de hand? Onderhoudswerkzaamheden aan de pijlers van de brug. We staan in dubio, wat gaan we doen. Alhoewel er niets van werkzaamheden is te zien, besluiten we richting de westelijke trap te gaan en vanaf daar richting het westen te duiken. We zijn dan ver bij de pijlers vandaag, dus geen enkel risico.

Een half uur later zakken we onder en zetten koers richting het tweede rif door even het zand over te steken. Wauw, het zicht is een meter of vier en het is echt genieten van het actieve mooie leven.

Bij het eerste wrattige tipje ben ik nog helemaal enthousiast, maar na zes of zeven stuks laat ik ze ook niet meer aan Mariëlle zien. We zien diverse zeenaalden, weer een pitvis, noordzeekrabben en –kreeften. Opvallend is dat er ontzettend veel pauwkokerwormen zijn. Schitterend, het lijkt hier bijna een plaag. De harlekijnen zijn o zo klein, maar als je even zoekt zitten ze overal.

Ook weer een joekel van een millennium wratslak en een mooie donderpad. Achter een flink rotsblok vind ik een hele fraaie zeedahlia. Deze is heel mooi van kleur. We hebben eigenlijk de verkeerde lens mee, maar Mariëlle doet haar best om de dahlia er mooi op te krijgen, want deze gaan we niet meer terugvinden weet ik.

Stukje verder ook nog een wijde mantel, dit is zeker een van de mooiste tweekleppigen die ik ken. Zijn of haar ontelbare ogen kijken me strak aan. Wat een heerlijke duik en jammer dat we weer moeten keren en richting de dijk moeten. Terwijl we er flink de vaart in zetten, want we hebben de stroming inmiddels in de rug, verbaas ik me ook over de grote aantallen zeebessen. Dit mooie roze-rode zakpijpje timmert flink aan de weg. Ik zie ook nog eenmaal de rode zuurstokzakpijp, maar deze is een stuk moeilijker te spotten. Als we weer rond de acht meter zitten wordt het zicht wel minder. Niet getreurd, want we hebben weer veel moois gezien in de afgelopen 70 minuten op ons tijdelijke privé-rif.