Self-sufficient in Curaçao
Geert Clauws wilde graag de tijd hebben om te fotograferen en besloot het brevet Self-sufficient Diver te halen. Met als resultaat dat hij op Curaçao heerlijk heeft kunnen duiken en fotograferen. Met zijn verhaal doet hij mee met de Reportagewedstrijd.
Het idee om een self-sufficient diver brevet te halen is ontstaan in 2015 toen ik met mijn vriendin op vakantie was in Curaçao. Na meerdere keren naar Bonaire te zijn geweest kozen we ervoor om eens Curaçao te ontdekken. Dit keer zonder buddy op vakantie, dus geen formule “onbeperkt lucht en lood”, maar een duikcentrum gezocht en gedoken in groep met instructeur. Ik had al snel door dat er weinig tijd was om foto’s te nemen en van de 1 uur duiktijd kwam ook niet veel in huis. Maximale duiktijd 45 min met een uitschieter van 35 min op het wrak Superior Producer. Ik had het mij anders voorgesteld.
Dit jaar besloten we pas eind augustus om in november terug naar Curaçao op vakantie te gaan. Maar niet zonder eerst mijn Self-Sufficient diver brevet te behalen. Snel contact opgenomen met een IANTD-instructeur uit de regio en na de nodige theorie kon ik die half oktober in praktijk omzetten en had ik mijn Self-Sufficient brevet op zak.
Een paar dagen later nam ik contact op met het duikcentrum en boekte een pakket “Onbeperkt lucht en lood” voor 6 dagen. Als ik in het bezit was van een geldig Self-Sufficient duikbrevet, kreeg ik gratis een pony-bottle met ontspanner en manometer ter beschikking. Helaas had ik twee dagen voor vertrek nog geen brevetkaartje ontvangen. Na een telefoontje met IANTD bleek er iets foutgelopen te zijn met de verzending. Ik ontving een mail met mijn registratienummer en de bevestiging dat ik als Self-sufficient diver geregistreerd was. Deze mail diende ik voor te leggen aan het duikcentrum.
Na een vlucht van 12 uurmet tussenlanding op Sint Maarten komen we zondagavond aan op Curaçao. Maandag is gereserveerd om een auto te huren en het resort en de omgeving te ontdekken. Dinsdag rond 9u afspraak in het duikcentrum en op vertoon van mijn mail krijg ik zonder problemen de nodige uitleg en mijn pony-bottle.
Ik besluit mijn eerste duik op het huisrif te maken, Jan Thiel Baai. Al snel voel ik de blikken van enkele zonnebaders in mijn rug en hoor hen denken «die gaat alleen duiken». Na 10 minuten palmen bereik ik de rand van het rif, ik laat mijn trimvest leeglopen en langzaam daal ik af naar 20 meter. Een volledig autonome back-up set geeft me een geruststellend gevoel, ik geniet van de stilte en neem ruimschoots de tijd om te fotograferen. Na 60 minuten is mijn eerste soloduik een feit.
Op advies van het duikcentrum kies ik geen afgelegen duikplaatsen maar opteer ik voor publieke baaien en stranden. De laatste tijd werd steeds vaker melding gemaakt van inbraken en diefstal in auto’s.
De volgende dagen duik ik op plaatsen met tot de verbeelding sprekende namen zoals Kokomo Beach, Playa Lagun, Daaibooi baai, Snake Bay enz.
Bij iedere duik voel ik iedere keer weer die blikken en krijg ik regelmatig een reactie naar het hoofd geslingerd omdat ik solo duik. Maar telkens geniet ik van mijn duik, neem ik de tijd om te fotograferen en duik ik een vol uur zoals afgesproken met mijn vriendin. Onder water vliegt de tijd en dat merk ik als ik op het einde van mijn duik in Playa Lagun een Shamed-Face krab zie. Na enkele foto’s genomen te hebben kijk ik op mijn computer en stel vast dat ik reeds 60 minuten onder water ben. Om mijn vriendin niet onnodig ongerust te maken besluit ik eerder met tegenzin de duik te beëindigen. Afspraak is afspraak.
Aan de oppervlakte komt een oudere dame die aan het snorkelen is me tegemoet en vraagt of er iets te zien is. Ik vertel haar dat er net voorbij de hoek een schildpad zit waarop ze vraagt of ik alleen gedoken heb. Na een bevestigend antwoord krijg ik «ondeugd» naar mijn hoofd geslingerd.
Eens op het strand zie ik mijn vriendin druk in gesprek met enkele personen, ook zij ontsnapte niet aan de nieuwsgierigheid en mocht uitleg geven over het hoe en waarom ik op mijn eentje ging duiken.
Kort samengevat kan ik enkel maar tevreden zijn over mijn duiken, in tegenstelling tot vorig jaar heb ik ten volle kunnen genieten van het duiken en de nieuwsgierige blikken en opmerkingen neem ik er graag bij.
Foto’s, video en tekst: Geert Clauws
Benieuwd naar de andere inzendingen die al gepubliceerd zijn, klik hier!
De Reportagewedstrijd wordt mogelijk gemaakt door:
Ook meedoen? En kans maken op een reis voor twee personen naar Bonaire?
Wil je ook meedoen met de Reportagewedstrijd 2016? Dat kan! Tot en met 15 december kun je inzenden. Klik hier voor alle informatie.
Je maakt kans op een reis voor twee personen naar Bonaire, inclusief vlucht, accommodatie, duiken en autohuur.
LET OP!!!! DE REPORTAGEWEDSTRIJD IS NIET HETZELFDE ALS DE RUBRIEK DUIKREPORTER. ALS JE EEN EERDER GEPLAATST DUIKREPORT WILT INZENDEN VOOR DE REPORTAGEWEDSTRIJD, KAN DAT. JE MOET HET DAN OPNIEUW INSTUREN ZOALS IN DE VOORWAARDEN STAAT VERMELD.
