René Weterings - Zomerduik bij De Beldert!

Het is woensdagavond, René rijdt met Goof eens richting Gelderland, De Beldert is de plaats van bestemming. Voor René wordt dit de eerste keer dat hij hier gaat duiken…zou het hem bevallen?

Datum: 20-7-2016
Duiklocatie: De Beldert

Verfrissing! Daar zijn wij aan toe vanavond, de eerste tropische dag in Nederland is een feit…!

Helaas wordt voor een paar provincies ook een (on)weeralarm afgegeven. We nemen de gok en rijden toch volgens plan naar De Beldert, ter afwisseling van het zoute water.

Af en toe eens wat anders doen is fijn, een beetje afwisseling in het soort duiken kan geen kwaad. Naast het zoete water doen we vanavond nog iets wat wij niet vaak doen, duiken in een natpak. Gezien de verwachte tropische temperaturen, besloten we tijdens de IANTD Self Sufficient Divers cursus van afgelopen weekend dat we een keer nat zouden duiken. Gedeelde smart is halve smart was het idee, want allebei zijn we absoluut geen fan van een natpak bij het duiken in Nederland. Toch leek het ons met zulke hoge buiten temperaturen wel een logisch moment om het te doen.Ik haal Goof thuis op, voor mij niet de meest logische route richting De Beldert maar wel de meest gezellige. We laden de spullen in mijn auto en ik uit mijn twijfels over het mogelijke onweer. De lucht ziet er in de verte erg dreigend uit, maar Goof stelt me gerust en weet zeker dat de buien naar het oosten wegtrekken. Ik geloof hem meteen, snel op pad dus. Bij De Beldert is het nog rustig als we aankomen, slechts een paar andere duikers zijn aanwezig. Verder is de crew van het duikcentrum te vinden onder de partytent, dus we praten even wat. Ook vragen we de locatie van de Boeing 707 cockpit na en kijken we vanaf de steiger naar het heldere water onder ons.We maken een soort van duikplan met de kanttekening dat we, net zoals altijd, ieder onze eigen weg gaan als we daar zin in hebben. We pakken onze spullen uit de auto en vloeken en tieren op de natpakken, natuurlijk met een dikke knipoog…er is niemand die ons dit verplicht. Ik sta wat te draaien en treuzelen en uiteindelijk heb ik na een flinke sessie wurmen het dikke natpak aan. Wat een gevecht is dat toch altijd in tegenstelling tot zo’n heerlijk droogpak. Maar goed, we gaan er voor! Voordat ik de rest van mijn set aantrek, dompel ik mezelf eerst even onder in het water. Heerlijk verfrissend is dat…dat had ik wel even nodig.

Samen lopen we naar de steiger en gaan via de trap te water. We dalen af en volgen het touw dat ons via de kotter naar de cockpit zou moeten leiden. Goof gaat voorop en naarmate we dieper komen wordt het ook erg fris, het water rond mijn lippen lijkt wel ijswater. Ik vind het maar niks zo achter Goof aan de diepte en koude in, ik besluit mijn eigen plan te trekken. Ik volg Goof een aantal meter boven hem en kan zo mooi genieten van de grote expanderende luchtbellen waarin ik mijn eigen reflectie kan zien. Mooi om te zien, maar verder is hier op tien meter diepte in het groenblauwe water niet veel te beleven. Ik besluit langzaam via een boei op te stijgen en de rest van de route naar de cockpit boven water af te leggen. Daar laat ik me weer zakken en zie de cockpit onder mij opdoemen.Het zicht is aardig, maar niet supergoed. Er komen luchtbellen uit de cockpit en het duurt bij mij even voordat ik besef dat dit Goof is. Hij heeft de gang er dus ook goed in gehad onder water en was er zelfs net iets eerder dan ik. Ik stel mijn camera in en probeer met de Panasonic 7-14mm groothoeklens wat foto’s van de neus van de cockpit te maken. De beeldhoek is natuurlijk wat kleiner dan van de fisheye, dus ik moet even wennen. Goof maak vanuit de cockpit foto’s naar buiten, dus ook van mij. Af en toe probeer ik daar rekening mee te houden, ik ben nu onbedoeld model natuurlijk. Goof komt uit de cockpit en gebruik hem onbewust als model, komt dat even goed uit! Hij geeft aan dat hij er al weer klaar mee is en vertrekt. Ik blijf nog even en ga ook een kijkje nemen in de cockpit wat dan ongeveer tien meter diepte is. Het licht komt mooi de cockpit binnen en ik probeer wat plaatjes te schieten. Helaas heeft mijn duikmaatje redelijk wat stof achter gelaten, dus stofloos zullen de foto’s niet zijn. Toch ben ik tevreden en besluit maar eens naar de kant te gaan op zoek naar leven, want vissen groter dan vijf centimeter heb ik nog niet gezien helaas.De helling richting de kant is mooi begroeid met algen en waterplanten. Ik zie veel holletjes van rivierkreeftjes, ik zie een paar dode exemplaren liggen. In een holletje ontdek ik een levend exemplaar, maar die heeft geen zin in een fotosessie en kruipt meteen dieper weg. Ik vervolg mijn weg en zie een school met kleine visjes langs zwemmen. Ook zie ik wat stekelbaarsjes in groepjes bij elkaar, als ik nog eens goed kijk zie ik dat het eigenlijk hele mooie visjes zijn. Helaas is de groothoeklens niet geschikt voor dit soort vissen. Eenmaal bij de kant vind ik een hoekje bij een oud ponton en zie dat het zonnetje zich nog net even laat zien. Ik voel me gedwongen om dit licht nog even te vangen in een mooi plaatje, deze mogelijkheid kan ik natuurlijk niet laten liggen. De met groene algen versierde waterplanten geven een mooi sfeer plaatje, helaas mis ik wel wat vissen om het af te maken. Goof komt toevallig ook net aan en ook hij neemt nog even van de gelegenheid gebruik, ik besluit ondertussen dat het mooi geweest is en begin mijn terugtocht naar de steiger. In de rietkraag zoek ik naar grotere vissen, maar die vind ik vandaag niet. Wel weer wat kleine schooltjes met stekelbaarsjes, maar die zijn zeker ook de moeite waard. Na dik vijf kwartier kom ik weer boven bij de steiger zie ik Goof ook arrveren.Het was een prima eerste keer hier in De Beldert, hopelijk volgende keer wat meer vis. Want een volgende keer zal er zeker nog wel eens komen. Ik heb nog wel wat ideeën als het om fotografie gaat, dus dat komt nog wel een keer goed. We vullen de flessen en rijden naar huis terwijl het buiten nog steeds vijfentwintig graden is…het was een prachtige zomeravond!