René Weterings – Zoeken naar een speld in een hooiberg?

Een zeepaardje bij Zoetersbout…dat verwacht je toch niet? Toch is er 1 gezien het afgelopen weekend en natuurlijk hoop je dan zelf ook een “encounter” te hebben. Duik 383

Datum: 21-8-2012
Duiklocatie: Zoetersbout

De kentering stond deze avond net iets te vroeg, dus kozen Gijs en ik er voor om te duiken op Zoetersbout. Niet specifiek voor het zeepaardje, want dat is zoeken naar een speld in een hooiberg zonder concrete aanwijzingen in de vorm van diepte en locatie. Maar goed, als we dan toch daar duiken, dan zullen we er natuurlijk wel een beetje naar uitkijken.

We waren niet alleen op de parkeerplaats, er stond een auto van een visser en wat fietsen van kinderen die bij de trap aan het zwemmen waren. Het was nog steeds lekker genoeg om lekker te zwemmen, hoewel het in vergelijking met het weekend al wel een stuk was afgekoeld. Mijn thermometer in de auto gaf 22gr.C. aan. Prima temperatuurtje en vrijwel windstil, dus perfect condities zou je zeggen.

Na een praatje zijn we gaan omkleden en richting de trap gewandeld. Ondertussen waren er nog meer duikers gearriveerd en 1 buddypaar was voor ons richting het water gelopen. Zij werden echter door de groep kinderen (met volwassen begeleider) aan de praat gehouden over het duiken. Ik kon nog net de vraag van 1 van de kinderen horen….”meneer, wat voor duikbroek heeft u aan?”. De man die bij de kinderen stond antwoordde voor mij met “de duurste variant”. Haha, nou meneer, het kan echt nog duurder dan mijn pak hoor , dacht ik. Maar goed, in vergelijking met de zwaar verbleekte Bare natpakken die ze aan hadden zou dat in dit geval wel kunnen kloppen. Toch weet ik uit ervaring dat wij geen verschil in duikplezier hebben, want ik heb me ook 4 jaar met een natpak vermaakt.
Maar goed, het was grappig om aan te horen hoe kinderen toch altijd geïnteresseerd zijn in het duiken en de spullen die je aan je lijf hebt hangen.

We trokken onze vinnen aan en kozen ervoor om linksom te gaan en maar te kijken of de stroming op de kop mee of tegen zou vallen. Het was springtij en we zaten al een dik uur na de kentering, dus dan kan de stroming daar plaatselijk flink aantrekken. We waren blijkbaar allebei in een luie bui en hadden dus geen zin om daar tegenin te gaan. Zeker na mijn avontuurtje bij Burghsluis had ik even geen zin in stroming. Gewoon lekker hangen, neuzen en fotograferen. Daar gingen we voor.

Het zicht bleek onder water niet eens echt tegen te vallen. Bij de instap was het natuurlijk even slecht, maar het werd steeds beter.
Links van de instap heb je een groot zanderig gedeelte en daar vonden we meteen een pitvisje van een vinger lengte. Mooie visjes die je niet overal ziet en blijkbaar is het zanderige gedeelte bij Zoetersbout een geliefde plek, want we hebben er uiteindelijk een stuk of 5 gezien. Dat kan geen toeval zijn.

Het zicht werd maximaal zo’n 2-3m, dus we konden heerlijk relaxt genieten van het onderwaterlandschap. Daarbij vielen de vele eistrengen van de bruine plooislakken natuurlijk meteen op en her en der zaten pa en ma bruine plooislak ook nog als bewakers bij de eistrengen. Toch had ik moeite om een mooie foto te maken, want ze zaten nagenoeg nooit met hun kop naar voren. Altijd met de kieuwkrans naar achteren. Ok, die kan ook mooi zijn, maar een foto van de voorkant is toch mooier. Op een oester lag een mooie zeedonderpad te rusten, dus hij was wel een gewillig model.

Het aantal hooiwagenkrabben viel ook op. Vooral ook het aantal kleintjes die hier rondwandelden. Dat blijft een leuk gezicht, eigenlijk is dit toch wel mijn favoriete krabbensoort. Foto’s maken van deze krabben is ook altijd een uitdaging, want je moet wel op het juiste deel scherpstellen natuurlijk en dat valt niet mee met al die camouflage!

Toen we bij de kop kwamen seinde Gijs al dat we maar beter konden omkeren vanwege de stroming. Ik had zelf eigenlijk nog niet veel gevoeld, dus blijkbaar was Gijs echt in een luie bui. We zijn dus omgekeerd en met de lichte stroming weer richting de instap gegaan. Onderweg daar naartoe kwamen we het andere buddypaar nog tegen. Op het zand vond Gijs de eerste babysepia en niet veel later vond ik er nog 2. Ik had deze in een eerdere duik bij de Zeelandbrug al wel gezien, maar nog geen foto’s kunnen maken. Gelukkig kreeg ik nu een herkansing!

Ik heb me nog even vermaakt met wat foto’s maken van slibanemoontjes en na zo’n 70minuten hielden we het voor gezien, het was een lekker relaxt duikje!!

Maximale diepte 8m, temp. 21gr.C., zicht 1-3m, duikduur 70min.