René Weterings – Weer eens tijd voor macrofoto’s

De laatste duik van de vakantie in Zeeland, dit keer met Rob Adan, stond gepland voor de woensdagavond. Deze avond hadden we eigenlijk weer een duik gepland bij de Nieuwe Kerkweg, maar ik had daar inmiddels 3 keer gedoken en had het wel weer gezien en zin in de Oosterschelde. Ik stelde aan Rob voor om bij Zoetersbout te gaan duiken en hij stemde in.
Na 5 duiken met de 8mm fisheye lens vond ik het ook weer tijd voor een echte macroduik. Dus ik monteerde de 60mm macrolens en nam ook de Subsee +10 diopter en Inon UCL-330 mee. Bij Zoetersbout vind je altijd veel anemoontjes in allerlei soorten en maten en die lenen zich altijd erg goed voor mooie close ups. Met een volledig geprepareerde camera set trok ik er op uit en kwam aan op een parkeerplaats, waar al een paar auto’s stonden. Dit keer vond ik dat niet zo heel erg, want ik had ’s morgens op Facebook weer eens een vers bericht gelezen over auto inbrekers op een duikstek en daar heb je natuurlijk geen zin in. Dus een paar extra ogen is dan nooit weg. Natuurlijk loop ik dit risico een heel jaar door, maar ik was me er vandaag toch wat meer van bewust.

Rob arriveerde niet veel later en na een gezellig praatje over van alles en nog wat, maar vooral onderwaterfotografie, liepen we richting de duikstek. De Oosterschelde lag er mooi strak bij en er was nagenoeg geen wind. Vanaf de kant zag het water er best redelijk uit qua zicht en moesten weer voorzichtig te water, aangezien het afgaand water was en we ongeveer midden tussen de kenteringen te water gingen. Rob vroeg welke kant we op gingen en ik antwoordde volmondig “linksaf”.

Zo gezegd, zo gedaan en we gingen langzaamaan richting het oosten. Er stond een lichte stroming die ons richting de kop bracht. Rob begon al vrij snel wat foto’s te maken en ik deed hetzelfde. We zaten erg ondiep, zo rond de 4m, dus toen we bij de kop van de dijk aankwamen voelde we de stroming even flink sterk worden. Ik bedacht me dat dit inderdaad niet heel handig is en we beter rond de 7m diepte hadden kunnen duiken, want daar is de stroming net wat minder sterk. In de stroming zag ik een aantal flinke zeebaarzen voorbij schieten en daar achteraan volgden 2 kleinere exemplaren. Echt leuk om te zien, dat is toch iets wat je in de wintermaanden mist….grote vissen.

Na wat flinke vinslagen en stiekem ook wat klim en klauterwerk met de linkerhand “overwonnen” we de stroming en kwamen we in het stuk waar de stroming nauwelijks of zelfs helemaal niet meer aanwezig was. We fotografeerden beiden en gelukkig was het zicht vandaag best redelijk tot goed en verloren we elkaar ook niet uit het oog. Ik zocht vandaag wat naar eventuele sepia’tjes in het zand, maar vond niets. Meestal vind ik er wel een paar op deze duikstek, maar dat is wel altijd wat later in het seizoen als de sepia’tjes een paar centimeter groot zijn. Daarom zocht ik verder naar leuke onderwerpen en deze duik dan vooral naar anemoontjes.
Anemoontjes zitten hier in allerlei soorten en maten en vooral de groene golfbrekeranemoontjes vallen daarbij erg op door hun aparte kleur. Echt groot zijn ze natuurlijk niet, maar ik vind ze altijd erg mooi en kenmerkend voor deze duikstek heb ik het idee. Daarnaast vind je in het zand vele slibanemoontjes, die ook diverse variëteiten aan kleuren hebben en van groot tot klein te vinden zijn. Met de 60mm lens op manuele focus ging ik te werk, want alleen dan kun je op de juiste plaats scherpstellen. De tentakels zorgen er namelijk altijd voor dat de autofocus erg in de war raakt. Gelukkig lukte een aantal plaatjes erg goed en had ik ook niet te veel stof te pakken, ondanks dat ik geen snoots gebruikte.

Na zo’n 50min seinde Rob om weer om te keren en net voordat ik instemde, wees ik hem nog op een joekel van een kompaskwal, net achter zijn hoofd. Ik ben niet bepaald fan van deze dieren als het gaat om hun lange tentakels, die heb ik bij Burghsluis al eens over mijn bovenlip gekregen en dat was geen pretje! Maar het zijn wel fantastisch mooie dieren en dit grote exemplaar zag er zeer mooi uit! Tijdens de duik had ik ook al een paar kleine exemplaren gezien en het verveelt nooit.
Op de terugweg pakte de stroming ons weer op en bracht ons zonder moeite weer een stuk terug richting de instap. Hier waren we inmiddels weer ondiep aanbeland en het zicht was daar ook erg goed. De begroeiing is hier, zoals gewoonlijk, erg kleurrijk met de kolonie vormende zakpijpen. Toch zagen we deze duik verder niet echt bijzonder leven. Geen enkele slak bijvoorbeeld, maar wel het legsel van een millenium wratslak. Ook dit legsel legde ik vast met de 60mm in manuele focus en zag er goed uit op de display.
Na zo’n 85minuten waren we ongeveer weer bij de instap en zijn we het water weer uitgegaan. Het was een relaxt fotografie duikje zonder echt bijzondere dingen, toch was ik erg blij met de keuze van duikstek, want de Oosterschelde trekt mij toch echt het meest. Rob en ik praatten op de parkeerplaats nog wat na en schudden elkaar weer de hand met de belofte dit nog eens over te doen.

Rob was de 8e buddy in bijna 1 maand tijd, toch erg leuk die connecties via Facebook. Je kunt van Facebook vinden wat je wilt, maar ik heb er voorlopig alleen maar voordelen aan als het gaat om het uitoefenen van mijn passies….duiken en onderwaterfotografie!

Maximale diepte 8m, temp. 21gr.C., zicht 1-3m, duikduur 85min.