René Weterings – Een twijfelachtige keuze…

Datum 30-12-2014

Locatie Zeelandbrug

Duik 577
De kentering valt wat laat, maar we nemen de gok en plannen een duik bij de Zeelandbrug. Of dat een goede keuze is, vind ik van het begin al wat twijfelachtig…

Het einde van het jaar nadert, oudjaarsavond valt op woensdag, dus de laatste duik van 2014 plan ik met Goof op de dinsdagavond.

Het is de afgelopen dagen flink onstuimig geweest, maar toch lezen we af en toe wat berichten over redelijk zicht. Van een aantal fotografen verschijnen al een tijdje foto’s van slakdolven op Facebook, dus de Zeelandbrug is ook nu een aantrekkelijke locatie om te gaan duiken.

Als we op de parkeerplaats aankomen, zien we dat deze geheel leeg is. Niet onlogisch, want een uur voor de kentering duiken in het pikkedonker is ook eigenlijk niet de meest gekozen optie onder duikers. Maar omdat we anders zo weinig bij de Zeelandbrug kunnen duiken doen we het toch. We kijken even over de dijk en zien dat de Oosterschelde er in ieder geval redelijk rustig uit ziet, maar ook wil hier niet veel zeggen en is hier altijd een verrassing. We zien wel wat we gaan aantreffen.

Met de complete uitrusting en de camerasets gereed, lopen we richting het water. We kiezen er voor om bij de oude instap te water te gaan, zodat we eventueel de pijler van de brug kunnen bezoeken. Goof stapt als eerste het water in en ik volg. Als ik in het water sta, voel ik al dat er nog een flinke stroming staat en ik zie dat het water erg grijzig is. Dat belooft niet veel goeds. Ik ben van nature al geen echte held als het om diepte, veel stroming en slecht zicht gaat. Deze drie factoren gecombineerd tijdens een nachtduik zijn voor mij helaas echt een cocktail die mij het genot van duiken niet kunnen geven.

Goof duikt onder en ik stel nog even mijn kompas in de juiste positie. Daarna duik ik ook onder en begin met mijn hoofd tegen de stroming in. Het water giert langs mijn ademautomaat en ik heb moeite wat te zien tussen het stof door en het wapperende wier. Ik laat me zakken tot een diepte van zo’n vijf meter en bekijk hier wat stenen. Het valt me op dat er op het wier veel veranderlijke steurgarnaaltjes zitten. Ze kleuren van groen tot bruin of bijna doorzichtig tot geel. Grappig, dit soort dingen vallen nu soort van noodgedwongen op, want het zicht is echt niet veel meer dan een halve meter, misschien één achter een grote steen.

Het vervelende stemmetje in mijn hoofd zorgt voor onrust en ik kan er niet van genieten. Dieper dan dit wil ik ook niet gaan in mijn eentje. Dit is echt zo’n duik die ik liever niet maak en heb stiekem spijt dat ik instemde met deze locatie, ik zeg het maar eerlijk. Ik besluit dus niet veel langer door te duiken en dat ik tegen de stroming in naar de nieuwe instap ga om de duik te beëindigen. Onderweg valt ineens mijn oog op een vreemde vis, ik moet even goed kijken wat het is en dan herken ik hem. Het is een vijfdradige meun! Dat is lang geleden zeg, ik denk wel vijf jaar ongeveer. Afgelopen week had ik er al wel over gelezen bij andere duikers op Facebook, dus het zal ook voor deze vis wel het seizoen zijn om er meer kans op te maken. Toch nog een lichtpuntje in deze duik. Een foto maken is onmogelijk, het visjes schiet al net zo snel weg als dat ik hem ontdekte.

Ondertussen heb ik het idee dat ik al bijna bij de trap ben en bekijk nog even wat stenen, voordat ik de duik echt ga beëindigen. Ik vind een stoere galatheakreeft, die de stroming trotseert en bovenop een steen zit. Ik kan het dier gek genoeg heel goed benaderen en besluit toch mijn camera te pakken en een poging te doen ondanks het vele stof. Met twee snoots en de macrolens moet het lukken. Ik druk af en zie dat het oog haarscherp is en de rest van de foto maar twijfelachtig, voldoende om er een uitsnede van te maken ter begeleiding van mijn duikreport denk ik. Het is dan ook de enige foto van deze duik.

Ik ben er klaar mee, ik ben niet op mijn gemak, de condities zijn voor mij persoonlijk ronduit klote. Mijn duikcomputer geeft net twintig minuten aan en ik steek mijn hoofd weer boven water bij de nieuwe trap. Als ik op de trap sta en het water uit ben, kijk ik nog even of ik Goof toevallig al zie met zijn duiklamp of flitslicht. Maar meer dan het schijnsel van de straatverlichting op de Zeelandbrug zie ik niet in het water, dus ik loop alvast naar mijn auto terug om de spullen op te bergen. Daarna wacht ik geduldig op Goof, die komt pas na een uur het water uit. Hij heeft wel kunnen genieten van wat vlokslakjes onder de pijler, ondanks het slechte zicht. Ik zou willen dat ik dat knopje in mijn hoofd ook zo zou kunnen programmeren, maar ik denk dat ik die gave helaas niet heb en ook nooit meer ga krijgen ook. Dit was niet de manier waarmee ik het duikjaar 2014 had willen eindigen, maar het is niet anders. Deze duik moet ik maar snel vergeten en hopen dat 2015 wel weer een hoop mooie duiken gaat opleveren!

Max. diepte 6,0m, temp. 5gr.C., zicht 0,5m, duikduur 20min.