René Weterings – Prachtige zonsondergang!

Duik 424.

Het water is zelfs kouder dan in januari dit jaar! In mijn logboek heb ik terug gevonden dat het van 2008 tot en met 2012 steeds rond de 7-8 graden Celsius was, dus we zitten momenteel zo’n 5-6 graden onder het gemiddelde. Ondanks dat plannen we gewoon een duik, want we laten ons niet kisten door het wegblijven van de lente! Beter een koude duik, dan geen duik!

We kozen dit keer maar weer eens voor Zoetersbout, want momenteel is het eigenlijk overal een gok qua zicht, door de aanhoudende oostenwind en vaak is hier dan toch redelijk te doen. Merel en Peter hadden via Facebook ook al aangekondigd dat ze hier zouden gaan duiken, dus dat geeft boven water in ieder geval al iets meer leven in de brouwerij. Ik had met Gijs afgesproken dat we elkaar rond 19.15u zouden treffen.

Het was vandaag prachtig helder weer, maar nog steeds erg koud en guur. De hele weg had ik vrij zicht op een ondergaand zonnetje en bedacht me dat dit wel eens leuke plaatjes zou kunnen opleveren. Onderweg zocht ik dus even een plekje op een van de vele “pechstrookjes” die te vinden zijn op Goeree

Overflakkee en de Grevelingendam. Het was echt een schitterende zonsondergang, want het was zo helder dat je de zon helemaal tot aan de horizon zag zakken. Helaas had ik vandaag geen zoomlens bij me en moest het dus doen met de 60mm macrolens, die gelukkig ook in het oneindige kan focussen. Met de prachtige oranjerode lucht en wolken en de knaloranje zon heb ik mooie plaatjes kunnen schieten. Wat een fantastisch begin van een duikavondje zeg!

Op de parkeerplaats trof ik Merel en Peter, Gijs was nog onderweg. We kletsten wat en Peter vertelde wat over zijn vakantie in Egypte. Pfff, dat is wel een overgang zeg! Terug in het Zeeuwse water wat nu “een tropische 2 graden” heeft, zoals Merel dat zo mooi zei. Maar zo zie ik het graag, geen gezeur over watertemperatuur of omstandigheden, maar gewoon duiken! Toen Gijs ook aangekomen was zijn we gaan optuigen en ondertussen kwam er nog een Belgisch buddypaar aangereden. Toch een beetje het begin van het seizoen, want de afgelopen maanden stond ik meestal alleen op de duikstek of eventueel nog met Merel en Peter.

Gijs en ik volgden een paar minuten na Merel en Peter om te water te gaan, wat nu weer wat lastig was door het afgaande water. Het zicht leek eigenlijk best acceptabel te zijn, dus dat gaf al wat hoop. Eenmaal onder water viel het me dan ook helemaal niet tegen en naarmate we verder van de instap verwijderd raakten, klaarde het nog veel verder op! Kijk, zo zie je maar dat je af en toe gewoon de gok moet nemen. Mijn ervaring is in ieder geval dat het in de meeste gevallen meevalt.

We doken naar links op een diepte van slechts 4m, toch een beetje met een schuin oog kijkend naar eventuele sporen van een snotolf. Niet dat ik mezelf het doel had gesteld om een snotolf te vinden, maar toch ga je er automatisch een beetje naar zoeken. Al snel vond ik wel een mooi klein Galathea kreeftje wat erg schattig naar me keek. Helaas zat het te ver weg gedoken, dat een foto maken niet aan de orde was.

Gijs vond deze keer iets bijzonders, althans dat vind ik. Het was namelijk een zeer jong platvisje van ongeveer 1 a 1,5cm groot wat nog volledig doorschijnend was. Ik probeerde met man en macht om er een foto van te maken, maar dat is me helaas niet gelukt. Het was wel een prachtig gezicht hoe dat visje voor onze ogen in het water danste.

De Vlokkige zeenaaktslak was deze duik goed vertegenwoordigd. We vonden kleine en grote exemplaren, op het zand of op de oesters. De een poseerde nog beter dan de andere, maar sommige waren eigenlijk al te groot om goed op de foto te krijgen met deze macrolens. Erg leuke onderwerpen voor fotografie, dus dat was weer genieten. Ook vond ik nog een paar Millennium wratslakken, maar dat was het dan ook wel qua slakkensoorten.

In een holletje zag ik nog net het kopje van een paling zitten, maar toen ik hem aan Gijs wilde laten zien, was deze helemaal verdwenen en snapte Gijs niet wat ik wilde laten zien. Op de terugweg konden we ons met de lichte stroming mee laten drijven en zag ik nog meer Vlokkige zeenaaktslakken dan op de heenweg. In het zand zag ik ook weer wat slibanemoontjes en een Viltkoker anemoon, toch een van mijn favoriete anemonensoorten met hun lange buitenste tentakels.

Inmiddels waren we weer terug bij de instap en hadden we er weer zo’n dikke 50minuten op zitten in het 2 graden koude water. Toen wij ons weer aan de oppervlakte bevonden, werden we verrast door een mooie heldere opkomende maan, die precies van achter het restaurant bij Anna-Jacobapolder leek te komen. Hij was mooi oranje van kleur en deed me meteen denken aan die fantastische ondergaande zon van vanavond!

Wat kunnen de duikavonden toch mooi zijn!!!

Maximale diepte 8m, temp. 2 gr.C., zicht 1-3m, duikduur 53min.