René Weterings – Olympus PEN Experience 2013….de wedstrijdduik!

De organisatie van deze dag lag bij Karin Brussaard en Herman Moor en zij zorgden ervoor dat het een gezellige boel werd. Olympus ambassadeur Alexander Koenders was ook van de partij en dirigeerde iedereen voor aanvang van de daadwerkelijke wedstrijd eerst naar de trap van de duikstek. Daar zouden foto’s gemaakt worden van alle camerasets bij elkaar en daarna was het tijd voor een groepsfoto. Een groot aantal enthousiastelingen stelde zich netjes op en er werd een zeer vrolijke foto gemaakt.

De sfeer van de Olympus PEN Experience 2013 zat er vanaf de eerste minuut al lekker in. Vrolijke gezichten, gezellige ontmoetingen, soms nieuw en soms een wederzien, het maakte allemaal niet uit. Ik heb alleen maar vrolijke gezichten gezien. Iedereen had er echt veel zin in en daarbij helpt de altijd vrolijke Karin Brussaard natuurlijk ook aan mee. Deze lachebek en “beroepschaoot” (sorry Karin) maakt er altijd een feestje van!

Ook ik had diverse nieuwe ontmoetingen met personen die ik eerst alleen nog maar via Facebook had gesproken. Echt heel leuk om nu de gezichten bij deze personen te kennen en kennis te maken met personen die allemaal hetzelfde type camera gebruikt voor hun onderwaterfotografie. Want zo is dit idee ontstaan…een groep enthousiaste fotografen die in het bezit zijn van een Olympus PEN camera die wilde vieren dat er weer een nieuw type uitkwam. Dat was in december 2012, zeg maar de oorsprong van deze hele happening, maar die heb ik helaas niet meegemaakt. (De Olympus PEN is een camera die de brug slaat tussen de compact camera en de digitale spiegel reflex die in de afgelopen 3 jaar zeer populair is geworden.)

Na het eten van een broodje en wat te drinken werd het voor mij dus tijd om te water te gaan om de winnende foto te gaan maken…ahum. Iedereen had een lootje gekregen waarop zijn/haar wedstrijdnummer stond en dat moest de eerste foto op de SD kaart zijn, zodat je later kon aantonen dat je geen foto inleverde die je eerder gemaakt kon hebben. Ik heb niet het idee dat er ook maar 1 persoon aanwezig was, die ook maar 1 seconde aan “frauderen” heeft gedacht, maar toch is het een goede regel.

Mijn spullen had ik vrij snel aan, want ik had er echt zin in. Ook deze duik zou ik solo gaan maken, want een buddy had ik niet geregeld en om last-minute met een onbekende buddy te gaan duiken zag ik ook niet zitten. En eerlijk is eerlijk, fotograferen is toch het fijnst als je nergens anders aan hoeft te denken (zonder daarbij te zeggen dat ik met slechte buddy’s duik natuurlijk..haha). In het water was het al druk toen ik op de steiger aan kwam, zowel links als rechts van de steiger zag ik diverse bubbelsporen. Links iets meer dan rechts, maar toch koos ik voor links, want daar had ik wat objecten onder water gezien waar ik eventueel weer een mooie foto van kon maken.

Via de trap maakte ik de afdaling en ik lag snel in het water op een meter of 3 diep, vanwaar ik de duik begon richting het westen. Ik wilde wederom een stuk die richting uitzwemmen om het ergste stof te vermijden en ik niet al te veel moeite moest doen om een mooie heldere foto te kunnen maken met de 8mm fisheye lens.

Wederom speurde ik de bodem op zo’n 7 a 8 meter diepte af naar aantrekkelijke oesterbankjes en zocht eigenlijk naar een plekje waar ook een kreeft huisde. Dan had ik in ieder geval ook een mooi model op de foto staan, maar dat wilde niet echt lukken. Ik probeerde diverse onderwerpen en het ging allemaal best aardig, maar besloot toch ook maar eens op de duikwand te gaan kijken. Daar bedacht ik een bepaalde compositie en deze heb ik best lang proberen te verbeteren, totdat ik tevreden was en wist dat het niet beter ging worden.

Uiteraard wilde ik ook nog iets anders proberen en zocht nog een nieuwe compositie, dit keer werd het een soortgelijke foto, maar vanuit een iets andere hoek en een andere achtergrond. Ook niet verkeerd, maar nog steeds had ik niet het idee dat dit een winnaar kon zijn. Ik ging daarom terug naar de zandbodem op zo’n 7m diepte en zocht weer verder naar een mooi onderwerp. Dat vond ik in de vorm van een mooi rechtop staande oesterbank met daarop een aantal zeeanjelieren. Ik wilde een zogenaamde “close focus wide angle foto” maken (een foto waarbij je met een extreem grote kijkhoek van 180graden heel dicht op je onderwerp kruipt om zo toch een wat kleiner onderwerp als onderwerp te kunnen krijgen). Dit lukte aardig en bedacht na een paar foto’s dat ik beter een foto in “portret” formaat kon maken. De meeste fotografen kiezen vaak voor de makkelijke weg en gaan dus voor een “landschap” formaat. Om dit goed uit te kunnen voeren, moest ik mijn flitsers volledig anders positioneren, maar na wat testfoto’s en wat bijstellen, lukte dat naar mijn zin en had ik vrij snel een foto die naar mijn idee goed genoeg was om in te gaan leveren.

Inmiddels was ik zo’n 75minuten onder water en begon mijn manometer richting de 50bar te kruipen. Tijd dus om naar ondieper water te gaan en daar besloot ik om dan ook maar meteen richting de steiger te zwemmen. Ik ben even boven water gaan kijken waar ik ongeveer was en zag dat ik zeker zo’n 200m moest afleggen. Ik dook terug naar zo’n 2m diepte en zwom met een flinke vinslag richting het oosten. Daarbij passeerde ik in de buurt van de steiger nog wat andere duikers, die nog druk bezig waren om hun winnende foto te maken.

Op de steiger stond jurylid Linda Raaphorst als kantwacht met een 2e dame (naam ben ik helaas kwijt) en zij noteerde mijn naam op het papier, zodat men wist dat ik weer boven water was. Netjes geregeld dus! Ik sjokte op mijn gemak richting mijn auto, waar ik mijn spullen af deed. Toen ik mezelf weer in gewone kleding had gehesen heb ik de foto’s op mijn laptop bekeken in de auto. Ik was vrij snel klaar met mijn keuze, want ik had onderwater al gezien welke het moest worden. Deze foto leverde ik in bij Linda, de partner van Karin, en op dat moment was het afwachten.

Dit wachten deden we onder het genot van een goed verzorgde BBQ en ik koos daarbij voor een heerlijk fris pilsje. Met de andere deelnemers praatte ik wat na en zo werd het een hele gezellige boel.

De te winnen prijzen waren ter beschikking gesteld door Olympus NL, Scubacam, Sealife en Dive and Travel en logen er niet om voor een event als dit!! Hulde daarvoor dus! De juryleden waren Linda Raaphorst, Ron Polet (van Scubacam) en Rudi Brocken, personen met veel ervaring!!

Bij de prijsuitreiking steeg de spanning even en helaas werd mijn hoop niet beantwoord. Ik viel niet in de prijzen. De mooie prijzen gingen aan mijn neus voorbij. Volgende keer beter!

De rest van de avond resulteerde in een gezellig samenzijn met een klein groepje overblijvers, er werd Stroh rum, bier, witte wijn gedronken en ABBA werd opgezet….nou dan weet je het wel….haha. Om 23.00u vertrokken we allemaal weer richting huis en werd het eindelijk weer rustig op de parkeerplaats. Wat een topdag met een top organisatie, topjury en topduikers, wat een gezelligheid en super sfeer onder elkaar!

Volgend jaar ben ik er weer bij!!

Maximale diepte 9m, temp. 19gr.C., zicht 1-3m, duikduur 85min.