René Weterings – Nieuwe duikstek dicht bij huis
| Datum | 18-9-2013 |
| Locatie | Put van Wagenberg |
Duikreporter René gaat op verkenning en duikt onder in de Put van Wagenberg. Wordt het top of flop?
Af en toe heb ik zin in een nieuwe duikstek en na wat mooie duiken in de Put van Raamsdonksveer, werd ik nieuwsgierig naar een soortgelijke put, de Put van Wagenberg! Hemelsbreed slechts 8 kilometer van elkaar verwijderd en toch had ik er nog nooit gedoken (buiten 1 ijsduik dan). Frank en ik besloten daarom Zeeland te laten voor wat het was en lekker dicht bij huis te blijven.
Het plan was eigenlijk al 2 weken oud en in de tussentijd heb ik geprobeerd wat informatie van deze put te vinden op internet. Eerst twijfelde ik nog of je er überhaupt mag duiken, maar na wat speurwerk in de algemene plaatselijke verordening werd het voor mij wel duidelijk dat het gewoon openbaar water is en duiken is toegestaan. Bij sommige duikclubs wordt de plas wel vermeld als duikstek, maar nagenoeg altijd zonder enige informatie over het onderwaterleven en -landschap. We wisten dus totaal niet wat we van deze plas moesten verwachten.
In juli 2012 hebben we in Lage Zwaluwe ook een poging gedaan om een nieuwe duikstek te proberen, maar dat was geen succes. Door deze put in Wagenberg, die ook is ontstaan door zandwinning voor de aanleg van de A59, moesten we ons ook weer laten verrassen. Met Frank zijn woorden, het zou “top of flop” gaan worden.
De hele week is het al slecht weer, veel regen en veel wind, niet de ideale omstandigheden voor goed zicht. We verwachtten er daarom ook maar niet te veel van, maar we wilden toch gaan proberen. Om 18.45u stonden we al op de “ruime” parkeerplaats voor wel 3 auto’s…..een vluchtige inspectie bij het water hield ons niet tegen, het water zag er redelijk goed uit. Maar we weten ook wel dat dat niets zegt, daarvoor moet je echt je hoofd onder water steken. We besloten om linksom te gaan duiken en er uit te stappen waar we onze duik eindigde. Heen en weer duiken is niet echt handig voor een verkennende duik en een stukje wandelen is voor ons geen probleem. Wat dat betreft zijn wij niet van die luie duikers.
Een aantal minuten later stonden we weer bij het water, klaar voor de duik. Snel nam ik nog even wat foto’s van de het water met op de achtergrond een donkere wolkenhemel. We hadden vanavond geluk, want we hebben geen regen meer gehad terwijl het de hele dag al had geregend. Daar waren we dus erg blij mee. De instap was erg makkelijk, maar eenmaal in het water moesten we even oppassen, want het loopt daar heel erg stijl af en je glijdt er zo weg tijdens het aantrekken van de vinnen. We gaven elkaar het OK teken en lieten ons in het bijna zwarte water zakken….op weg naar het onbekende!
Eenmaal onder moest ik mezelf al vrij snel een beetje los wrikken van wat waterplanten en vond Frank rechts van mij terug. Het zicht was hier bij de instap natuurlijk zeer slecht, dus we maakten wat vinslagen om hier uit te geraken. Ook na een paar flinke vinslagen werd het zicht niet echt heel goed, sterker nog, het bleef eigenlijk redelijk slecht. De kleur van het water deed me wat denken aan de foto’s die ik altijd van Vinkeveen zie, maar dan met veel meer stof.
We doken vrijwel meteen langs een flinke wand van gestort steen. Dit varieerde van betonblokken en betonplaten tot delen van gemetselde muurtjes. Blijkbaar hebben ze hier enkele tientallen jaren geleden wat oud slooppuin gebruikt om de wanden van de put wat te beschermen tegen afkalving. Het zorgde er in ieder geval voor dat je een interessante omgeving had om in te speuren. Het krioelde hier dan ook van de jonge vis. Veel jonge baarsjes en vermoedelijk nog wel een andere kleine vissoort. Ik zorgde ervoor dat Frank niet uit het zicht verdween en heel langzaam doken we linksom.
Niet ver vanaf de instap viel mijn lamplicht op een langwerpige vorm, meteen herkende ik dit als een mooi formaat snoek en seinde driftig naar Frank om te komen kijken. Ook hij kon de snoek nog bekijken, voordat deze weer in de duisternis verdween. Een stukje verderop werd het wat zanderiger en scheen daar met mijn lamplicht op de vele kleine visjes. Hé, wat zie ik daar nou??? Joh, een rivierkreeftje!! Leuk zeg, die zitten niet in de Put van Raamsdonksveer en ik had die pas 1 keer eerder gezien. Ook nu weer seinde ik Frank om te komen kijken en ondertussen maakte ik mijn cameraset gereed om er een foto van te maken. Aangezien ik weer met een geleende Olympus OM-D E-M5 dook, moest ik even kijken wat ik het beste kon doen. Door wat gehannes lukte het niet echt goed, maar uiteindelijk stond het beestje dan toch in zijn geheel op de foto. Ook een close-up opname lukte aardig, maar meer dan een snapshot is het niet geworden.
We doken verder en hielden een diepte van zo’n 5m aan. Dat vond ik persoonlijk wel genoeg in dit donkere water met slecht zicht en Frank blijkbaar ook, die zat aan de diepere kant, maar maakte ook geen aanstalten om het diepere water te verkennen. Vele baarsjes schoten voorbij en af en toe zat er een wat groter exemplaar tussen. We konden in ieder geval niet zeggen dat er niets te zien is qua leven.
Tussen wat waterplanten ontdekte ik een jonge snoek van zo’n 30cm en wees hem aan Frank aan. Ook nu weer probeerde ik een foto te maken, maar nog voordat ik de ontspanknop kon indrukken zag ik alleen nog maar een stofwolkje….weg snoek. Een paar meter verderop vond ik de snoek weer terug, maar nu deed ik niet eens de moeite meer om een foto te maken en genoot op mijn gemak van deze vis. Blijkbaar had deze net een prooi te pakken, want zijn kaken gingen driftig op en neer.
De rest van de duik doken we over een zandbodem waar her en der wat plukjes met driehoeksmosseltjes leefden en af en toe zat er ook een grote mosselsoort bij ter grootte van een flinke mannenduik, de soortnaam moet ik nog even opzoeken. Al met al gaf dit de duik toch een positief karakter en na 60minuten gaf Frank het sein “ik mot pissen”. We stegen op en dat was maar goed ook, want zo’n 20meter verderop zaten wat vissers te vissen. We stapten uit het water en liepen vanaf hier terug naar de auto. Dit was maximaal zo’n 300m, dus goed te doen.
De duik was geen “flop”, maar het was ook nog niet “top”. Vooral het slechte zicht zorgde voor een wat mindere score voor deze duikstek, maar we hadden allebei het gevoel dat dit wel eens beter kan zijn hier. En dan lijkt dit toch weer een duikstek met potentie. Wellicht gaan we over een paar weken nog eens kijken, als het misschien wat stabieler weer is zonder te veel regen. Aan de visstand ligt het niet, want die is hier in ieder geval erg goed!
Een bakkie koffie maakte de duikavond compleet en om 21.00u was ik weer thuis. Dat is ook wel eens lekker!
Maximale diepte 6m, temp. 17gr.C., zicht 1-1,5m, duikduur 60min.
