René Weterings – Nestjes van de zeedonderpad

Winter in Nederland…bah, niets voor mij. Toch weerhoudt dat mij niet om te gaan duiken! Duik 405

Voor vandaag stond eindelijk weer een duik op de agenda, na dik 2,5 week niet te hebben gedoken.

Dat lijkt misschien kort voor sommige mensen, maar voor mij reden genoeg om chagrijnig te worden. De eerste reden dat ik niet kon duiken was het feit dat ik het latex nekseal van mijn droogpak kapottrok na de test duik met mijn nieuwe 60mm macrolens. Toen dit pak netjes was gerepareerd binnen 1 week tijd, werd het in de werk- en privé-agenda ineens erg druk en daarbij kwam ook nog eens een gebrek aan een buddy….pfff, slecht voor mijn bloeddruk!!

Nu de watertemperatuur sinds mijn laatste Zeelandduik gedaald is met bijna 5 graden naar 5 graden Celsius, worden de duiken weer echte winterduiken. Dus goed zorgen voor warme spullen, opletten bij het te water gaan en iets kortere duiken. Toch blijf ik zin hebben en zeker als toen ik op Facebook las dat de eerste eitjes van de Zeedonderpadden weer gesignaleerd waren! Dat is toch weer een hoogtepuntje in de Nederlandse onderwater winters wat mij betreft.

We kozen daarom voor de duikstek Dreischor Reefballs en dit keer eens op zondag, omdat mijn vrouw Cindy wel doorhad dat dit mijn humeur met grote sprongen zou verbeteren! Dat voelt ze feilloos aan…haha. Ik pikte Frank om 8.30u thuis op en we reden richting Zeeland. De lucht werd aardedonker en we reden een flink stuk in de stromende regen. Onze hoop op een droge periode werd flink verkleind, maar de buienradar gaf wel aan dat het droog zou moeten zijn in Zeeland.

Gelukkig bleek dit te kloppen en tegen de tijd dat we bij de duikstek aankwamen, was het inderdaad helemaal droog! Je krijgt wat je verdient, zullen we maar zeggen…

We waren niet de enigen, er stonden nog 5 auto’s en deze duikers lagen er zelfs al in. Vroege vogels dus, maar dat kwam prima uit, want tegen de tijd dat wij er in zouden gaan, zouden zij al weer bijna klaar zijn gokte ik. Snel kleedden we onszelf aan, met wat extra onderkleding en mijn droge handschoenen moest ik de watertemperatuur van 5 graden Celsius prima kunnen trotseren.

We sjokten naar de steiger en gingen te water. Omdat het bovenwater toch dik 8 graden Celsius was, hadden we het allebei eigenlijk best warm in ons droogpak. En hoe gek het ook klinkt, we waren zelfs even blij dat we verkoeling hadden…het moet niet gekker worden.

Eenmaal onder water daalden we vrijwel meteen af naar de reefballs en al na een paar minuutjes vonden we een nestje van de Gewone Zeedonderpad. Helaas was “papa zeedonderpad” niet thuis en dus moest ik het met een leeg nestje doen. Ik wilde vandaag eens wat met groothoek fotografie proberen en dus heb ik daar dit nestje maar eens uitgebreid voor gebruikt. Ik moest hierbij toch even nadenken hoe het ook al weer zat, maar ik was er vlot achter welke instellingen ik nodig had. Omdat ik eigenlijk altijd nachtduiken maak, wilde ik dit keer ook eens wat foto’s maken met zo’n mooie groene achtergrond. Die kans moest ik vandaag niet laten liggen.

Na een paar foto’s, was ik tevreden en was het ook weer tijd om verder te gaan snuffelen. Frank was daar al mee bezig een stukje verderop. Door het goede zicht konden we elkaar heel goed zien en ik zwom richting hem om de andere reefballs te onderzoeken. We speurden alles af, maar we konden geen tweede nestje vinden. Er zijn er meerdere, maar blijkbaar hebben we niet goed gekeken.

Op de reefballs groeien momenteel voornamelijk nog wat Weduwroosjes en zie je wat krabben en kreeften die van de ballen hun huisje gemaakt hebben. Altijd leuk om te zien, maar ik had er vandaag niet echt een oog voor, omdat je toch vrij gericht naar 1 bepaald onderwerp aan het zoeken bent.
We hebben dan ook verder niet veel bijzonders gezien.

Na 40 minuten seinde Frank me hoe mijn handen aanvoelden en ik moest hem terug antwoorden dat alleen mijn rechterpink flink koud was, maar de rest van mijn handen voelden nog prima. De droogpakhandschoenen doen dus prima hun werk!

We hadden boven water al afgesproken om eens een gezamenlijke vrije opstijging te oefenen en daarna ook weer een vrije afdaling. Het klinkt misschien suf, maar dit doen wij nooit eigenlijk en dan is het niet verkeerd om dit af en toe te oefenen. En als je qua onderwaterleven vrij snel voldaan bent in de winter is het een goede gelegenheid om dit soort dingen te oefenen. De opstijging vanaf 8,5m ging prima en de afdaling ook, hebben we dat ook weer eens gedaan. Ook mijn boei wilde ik vandaag nog eens oplaten, dus dat bewaarde ik even voor het einde van de duik. Toen we na de afdaling weer de bodem naderde, zijn we richting de kant gezwommen en heb ik aan de voet van de dijk de boei opgelaten. Ook dit ging wel redelijk, maar je moet er toch een beetje een handigheid in houden. Dus dit gaan we vaker oefenen.

Na zo’n 56min stonden we voldaan weer op de steiger, het was weer een leuke duik.

Op de terugweg hebben we nog even de muts afgegeven bij een bevriende duiker en hebben we bij hem de flessen alvast weer gevuld voor onze volgende duik, die normaal gesproken aanstaande woensdag moet gaan plaatsvinden.

Maximale diepte 9m, temp. 5gr.C., zicht 4m+, duikduur 56min.