René Weterings – Eindelijk lente!

Vanuit kantoor had ik toch goed zicht op de blauwe lucht en de vlaggen die amper bewogen door het gebrek aan wind. Ik droomde af en toe alvast een beetje over de duik die ’s avonds zou gaan komen. Ik had er helemaal zin in!

Frank en ik hadden dit keer voor de dinsdagavond gekozen, aangezien de hoog water kentering erg mooi stond en dit ook beter uit kwam voor mij ten aanzien van mijn werk. Lekker vroeg haalde ik Frank thuis op en vol goede moed reden we richting de Zeelandbrug.

Het was weer even geleden dat we daar gedoken hadden en het blijft toch een van onze favoriete duikstekken. Ook had ik via Facebook vernomen dat het Groene mosdierslakje weer gezien was, dus we hadden voor deze duik ook meteen weer een missie. Onderweg genoten we van de mooie luchten die in het westen te zien waren, als gevolg van de ondergaande zon. Wat een lekker gevoel dat de lente er weer aan komt, helaas beseften we maar al te goed dat het water echt nog ijzig koud zou zijn. We gokten er op dat het water maximaal 3 graden zou zijn. Dus we moesten ons door de buitentemperatuur vooral niet laten misleiden.

We kwamen op een lege parkeerplaats aan en vlug wierpen we nog even en blik over de dijk. De lucht was nog net licht genoeg om er met mijn telefoon een foto van te maken en die op Facebook te posten. Het water zag er nu eigenlijk al kalm uit, wat te maken zal hebben met het feit dat het bijna doodtij was. Het duurde dan ook niet lang voor we er in lagen.

Bij de trap leek het zicht best ok, maar je zag al wel het nodige stof. Noem het maar een beetje “melkachtig”, iets was voor mijn gevoel best vaak het geval is bij de Zeelandbrug, sinds de dijkverzwaringswerkzaamheden. We zwommen richting het westen, zodat we de stroming die er nog stond in ieder geval in ons gezicht zouden hebben en we zo min mogelijk last van stof zouden hebben. Net na het begin van de duik vond Frank een loodpocket, die we even bovenop een steen hebben gelegd.

Op een diepte van ongeveer 5m, wilde ik mijn droogpak even wat meer lucht geven en prompt begon de inflator te blazen! De knop leek te blijven hangen en ik drukte snel de ontluchter in en zorgde dat ik verticaal kwam te liggen. Maar helaas… ik kon mezelf niet houden en dreef naar de oppervlakte. Inmiddels was het weer gestopt, maar ik baalde wel als een stekker en was even bang dat de duik niet verder kon gaan. Boven water probeerde ik het nog eens en toen deed hij het weer wel. Vreemd….we zijn toen toch verder gegaan en probeerde nog om de gevonden loodpocket mee te nemen, maar ik kreeg hem niet goed vastgeklemd tussen mijn buikband en mijn buik. Dus liet ik hem weer netjes liggen.

We hadden afgesproken niet te diep te gaan ivm het eventueel weer opblazen van mijn droogpak en ik bleef dan ook maar van de inflator af. Ik heb
echt alleen een klein pufje gegeven om de sqeeuze op te hebben, dus veel isolatie zou ik deze duik niet hebben. Het zicht viel me toch wat tegen, maar voor het speuren op de stenen is dat niet zo heel erg natuurlijk. Ik ging meteen op zoek naar het Groene mosdierslakje. Dit duurde niet heel lang, want na een paar minuutjes had ik de eerste al te pakken!!

Het was een groen mosdierslakje van zo’n 5-10mm groot, maar toch goed herkenbaar door de, hoe kan het ook anders, de groene kleur. Ik liet hem aan Frank zien en probeerde daarna wat foto’s te maken. Maar door het formaat van dit diertje en de stroming, wilde dat toch niet lukken.

Onderweg zagen we nog een flinke puitaal, vele hooiwagenkrabbetjes, wat kleine zeedonderpadden en ik zag nog een kleine vorskwab wegzwemmen tussen de stenen.
Ook zagen we dat de tubularia weer vol op aan het opkomen is en ook zag ik weer de nodige plukjes dodemansduim zitten. Leuk om te zien weer, alleen jammer dat er toch zoveel stof in het water zat, want de foto’s waren hierdoor niet echt naar mijn zin. In de waterkolom zag ik nog een klein visje wat brutaal naar me toekwam, geen idee welk soort.

Na zo’n 35min besloten we terug te keren en herhaalde we waar we mee bezig waren, speuren van steen naar steen. Uiteindelijk vond ik rond de 50min wederom een Groen mosdierslakje en dit keer van een wat groter formaat. Deze kon ik wat beter fotograferen en dus was ik weer helemaal happy!! Al met al waren we mede hierdoor pas weer na 65minuten bij de trap, waar we de gevonden loodpocket op een diepte van 3,5m mee naar boven namen en we voldaan naar de auto liepen.

Onder het genot van een bakkie koffie, praatten we nog wat na en reden we weer naar het Brabantse land….
Maximale diepte 7,5m, temp. 3gr.C., zicht 1-1,5m, duikduur 65min.