René Weterings – Eind goed al goed…

René duikt op la Palma op een duikplaats waar een zeepaardje zit. En die hebben ze snel gevonden, waardoor de duik relaxt verder lijkt te kunnen gaan. Maar dan moet hij zijn model ineens te hulp schieten!

Duik 634
Vandaag gaan we naar de zuidkant van La Palma, de condities zijn goed en dan is het daar prachtig duiken. De keuze is op Malpique gevallen, een mooie gevarieerde duikstek én kans op een geel zeepaardje! Die wordt daar regelmatig gezien, dus genoeg reden om daar eens te gaan kijken. We besluiten de dag van tevoren om slechts één duik te gaan maken. Er wordt alleen in de middag gedoken en daarna nog een nachtduik. Dat is voor ons niet handig, dus wij zien wel wat we na de duik gaan doen. Wellicht een bezoekje brengen aan één van de vulkaankraters in het zuiden.
We rijden op ons gemak met de auto richting de duikstek, dat is zo´n vijfenveertig minuten rijden vanaf ons hotel in Puerto Naos. De lange bochtige weg laat ons mooie uitzichten zien, als we de naaldbossen doorkruisen om vervolgens in het dorre, droge zuiden aan te komen. De Atlantische oceaan ligt er vandaag weer mooi bij, we zien in de verte al de vuurtorens van El Faro, Malpique ligt er vlak naast.
Als we het bochtje om gaan bij de kruising van El Faro is het nog maar een klein stukje rijden en zien we dat we als eerste aanwezig zijn. Ik parkeer de auto langs de weg, want het laatste stuk moeten we te voet naar beneden. Dat is nog zo´n veertig tot vijftig meter afdalen richting de oceaan. We leggen onze spullen op een plateau dat nog zo´n tien meter boven de oceaan ligt in afwachting van de crew van Casa de Buceo – Duikhuis La Palma. De kids dalen de helling af richting het water, die laten zich niet tegenhouden als ze water zien. Ze kunnen verder nergens heen, dus we kunnen ze met een gerust hart laten gaan.
Met een vertraging van een half uurtje arriveert de crew van de Casa, het is tijd om op te gaan bouwen en daarna volgt een korte briefing. We gaan gezamenlijk zoeken naar het gele zeepaardje wat hier regelmatig gezien is de laatste tijd. Nou dat klinkt goed! Nu heb ik wel een groothoeklens gemonteerd vandaag, dus foto´s van dichtbij maken zal niet gaan. Vol goede moed gaan we met onze duikuitrusting voorzichtig de helling af richting het water, de kids spelen lekker op het strand en blijven weer bij de oppas.
Isis heeft haar snorkelspullen al gepakt, zij gaat met Mees in de oceaan snorkelen. Dat wilde ze al heel lang doen zei ze. Deze duikstek is daar uitermate geschikt voor, zeker nu de oceaan zo heerlijk rustig is! Rowan blijft met Leslie op het strand, die is druk bezig met het zoeken naar mooie stenen en naar krabben tussen de rotsen. We zwaaien nog even en gaan te water, ook Isis en Mees. Die snorkelen al even wat voor ons weg en dat geeft mij de gelegenheid om wat modelfoto´s te maken van mijn lieve schat!

We dalen af en duiken over de rotsen richting een zandvlakte, we speuren de boel af en ineens zie ik het zeepaardje! Een mooi geel exemplaar…ik sein driftig naar Cindy dat ze moet komen kijken en ondertussen zorg ik ook dat Joost met zijn cursisten nog even kan komen kijken. Zij gaan er echter weer snel vandoor, dus wij hebben nog even wat extra tijd om te genieten. Dan vervolgen we onze weg richting de mooie ruige rotsen van deze duikstek.
Ik wil weer wat modelfoto´s van Cindy maken en dat vindt ze gelukkig prima. We hangen in onze posities langs een steile wand van basalt en ik maak mijn foto´s. Ineens zie ik dat Cindy haar trim verliest, ik heb meteen in de gaten dat er iets mis is. Ze begint te stijgen en dus snap ik ook meteen wat er mis gaat, de inflator van haar vest blijft hangen. Met een paar flinke vinslagen ben ik bij haar en probeer ons beide te ontluchten. In alle chaos houd ik mijn hoofd gelukkig koel, ondanks dat we nu toch op een diepte van zo’n vijftien meter zitten. Het lukt me om niet verder op te stijgen en de inflatorslang van haar vest los te koppelen, dit zorgt er meteen voor dat ze weer in een juiste trim kan komen. Ik zie dat ze in de chaos wel haar vinger heeft gesneden aan de rotsen, het bloed kleurt donker in het water. Gelukkig is het niet heel veel.

We besluiten de duik te beëindigen en tegen de lichte stroming in gaan we richting de kant. Cindy hoeft nu alleen af en toe wat lucht te laten ontsnappen uit haar vest, dus dat gaat prima zo. Als we eenmaal weer bijna bij de instap zijn, zijn we weer volledig tot rust gekomen en besluiten we de duik toch nog even te verlengen met een laatste zoektocht naar het zeepaardje. Daar hoeven we niet veel tijd in te steken, want al heel snel vind ik het zeepaardje weer. Met enige moeite lukt het uiteindelijk om een foto van Cindy met het zeepaardje te maken. Daarna houden we het echt voor gezien en gaan naar boven.
Eenmaal boven water hebben we de kids al weer in het vizier, lekker bezig op het strand met Mees en Leslie. Nadat wij onze spullen hebben opgeruimd en wat gegeten hebben, geven zowel Isis als Rowan aan dat ze willen gaan snorkelen met papa. Dat vind ik uiteraard erg leuk, dus ik pak mijn vinnen, masker en snorkel en ga met Rowan samen te water, hij is immer nog net geen vijf jaar oud en heeft nog geen zwemdiploma. Isis doet lekker haar eigen ding en snorkelt er op los. Rowan kan met een shorty en zijn drijfbandjes aan prima snorkelen.
Ik merk dat, naar mate de tijd verstrijkt, hij het steeds meer naar zijn zin krijgt en dolenthousiast is over wat voor vissen hij allemaal in dat prachtige helder water ziet. Ook ik geniet met volle teugen, want veel mooiers dan snorkelen met je eigen zoontje en dochtertje is er toch eigenlijk niet?

Max. diepte 16m, temp. 24gr.C., zicht 15-20m, duiktijd 65min.