René Weterings – Afsluiting van het duikjaar 2012

Eigenlijk door de wens om de laagwater kentering bij de Zeelandbrug te gaan pakken. Maar ik wist al dat dat geen goed idee zou zijn door de aanhoudende sterkte wind uit het zuidwesten en dus zou het daar nu wel erwtensoep zijn. Een duikverslag van John de Jong bevestigde dat ook en dus wijzigden we dat plan naar een duik in het Grevelingenmeer.

We kozen dit keer voor Den Osse – Nieuwe Kerkweg, omdat we die stek nog niet vaak gedaan hadden en ik eerlijk gezegd helemaal geen zin meer had om weer naar de zeedonderpadden te duiken bij Dreischor. Dat gaat een beetje vervelen zo langzaam aan, er worden gewoon teveel foto’s van gemaakt en getoond momenteel. Een beetje een overkill, waar ik vandaag geen zin in had om aan deel te nemen.

Onderweg reden we een bijna gitzwarte lucht tegemoet en we kregen dan ook nog even een flink pak regen te verwerken. Maar achter die bui werd het droog en toen we op de parkeerplaats aankwamen was het helemaal droog en begon het zelfs op te klaren! Wow, je krijgt wat je verdient zeggen ze toch?

Er stonden al wat meer auto’s en de meesten moesten er nog in. Wij zijn ook meteen onze spullen gaan aantrekken, want de gure wind die er stond maakte het weinig comfortabel om lekker even buiten te staan. Frank had op zijn pak weer een nieuwe neopreen nekseal laten zetten en de broekspijpen van zijn duikpak laten verlengen, zodat het eindelijk eens goed zou zitten. Het werd dus wederom een soort testduikje.

We liepen over het zebrapad richting de trap, die toch altijd weer net even hoger is dan je eigenlijk zou willen. Aan de andere kant was de dijk door de vele regen van december veranderd in een modderpoel en moest je nog uitkijken ook om niet achterover uit te glijden.

Een paar duikers stonden op hun gemak de laatste voorbereidingen te treffen, dus zijn we voor hen te water gegaan. Het plan was om richting de reefballs te duiken en maar te kijken wat we zouden gaan tegenkomen. Maar eerst begonnen we met het ondiepe gedeelte waar we weer van de vele Groene wierslakken konden genieten. Door de wind stond er echter net te veel deining om die kleine rakkers goed op de foto te krijgen. Ik had vandaag mijn 60mm macrolens bij me, dus dat viel nog niet tegen. Deze lens moet ik echt nog leren kennen.

Het zicht was gelukkig erg goed en dus zweefden we heel relaxt richting de richel waarachter de vlakte ligt waar de reefballs op zijn geplaatst. Heel lokaal werd het zicht ineens gereduceerd tot het kaliber “Oosterschelde tijdens de Sepiatijd” en dat was zeer duidelijk het gevolg van een duiker in opleiding. Dat zullen de duikers naast ons op de parkeerplaats zijn geweest, want ik ving al zoiets op uit hun gesprekken. Gelukkig kwamen we met een paar vinslagen weer in helder water en ging onze relaxte speurtocht verder.

We volgenden zo’n opstaande rand van de betonplaten en met een schuin oog zocht ik eigenlijk naar een Zeedahlia. Die schijnen hier regelmatig voor te komen en het is ook al lang geleden dat ik dat dier gevonden heb. Helaas lukte het me niet om er 1 te vinden. Wel vond ik een paar oesters, waar een paar zeeanjelieren op stonden. Deze zeeanjelieren hadden aan de voeten heel duidelijk wat jonkies staan en dat gaf mij een mooi onderwerp voor een foto. Je moet af en toe toch naar wat afwijkende beelden zoeken, om niet altijd met dezelfde dieren voor de dag te komen.

Na een tijdje keerden we weer om richting de reefballs om deze nog eens nader te bekijken. Inmiddels waren die volledig vrij en er waren geen andere duikers te bekennen. Deze reefballs lijken toch minder begroeid te zijn als de reefballs bij Dreischor. Waarom dat is, weet ik niet, maar het valt me toch steeds weer op. Ook hebben we nogmaals gezocht naar eventuele nestjes van de donderpadden, maar niet gevonden.

Na deze tour seinde Frank me dat hij wilde opstijgen. Even begreep ik hem niet, maar het kwartje viel wat later. Af en toe oefenen we namelijk even met een vrije opstijging en afdaling aan het einde van de duik. Gewoon om dat af en toe te oefenen, anders doen we dat namelijk nooit. Bij boven komst merkte je pas echt dat er een flinke wind stond. We werden vrij snel richting het oosten geblazen. Na een kort overleg besloten we weer af te dalen bij de boei die op de reefball hangt en daarna richting de steiger te zwemmen om de duik te beëindigen.

Op de bodem aangekomen namen we de koers aan richting de steiger, maar hadden toch een afwijking naar het westen. Hier werd de bodem ineens weer een stukje dieper en kwamen we via een put van 10m weer bij een mooi begroeide wand aan waar het zicht ook ineens opklaarde alsof het kraanwater was. Ik maakte nog een foto van een hooiwagenkrab en toen ik opkeek was ik Frank kwijt. Ik nam maar aan dat hij alvast verder gezwommen was, want dat doen we vaker. Ik zwom ook richting trap en kwam daar aan, maar Frank had zich in de koers flink vergist, dus kwam zo’n 50m westelijk uit. Ik wachtte daarom even op de trap op hem en samen liepen we weer richting de auto onder een blauwe hemel in het zonnetje!!

Mooi einde van het “duikjaar 2012”. Voor mij 77 duiken in totaal, allemaal in Nederland. Hopelijk wordt 2013 net zo’n mooi duikjaar of zelfs beter!!

Maximale diepte 10,1m, temp. 6gr.C., zicht 5m, duikduur 68min.