Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Blog / Duiken

Opstarten en warmdraaien

Pushing to the limits…. dat is de rode draad in de eerste week van de beroepsduikopleiding die Klaudie en Floor in Schotland volgen. Een makkie…?

Puffins vlnr Imogen Mike en Ben

We komen maandag met de ferry aan in Newcastle en rijden naar Oban. Onderweg een pitstop voor een beroepsduikkeuring in Glasgow. Best even een ‘dingetje’, want als we niet door de keuring komen, houdt het op en moeten we terug naar Nederland. We worden grondig gemeten, gewogen en ondervraagd en staan twee uur later met de gestempelde papieren buiten. Ons avontuur kan nu echt beginnen en opgelucht rijden we door de hagel- en sneeuwbuien richting de westkust.

Om 21:00 uur steken we de sleutel in het slot van het appartementje. Het ruikt muf, de koelkast werkt nauwelijks en alles wat we aanraken is vettig. Uit de matrassen van de bedden steken spiralen. We gooien de ramen open, maken de koelkast schoon, proppen het serviesgoed en bestek in de vaatwasser en het beddengoed, hand- en vaatdoeken in de wasmachine en droger. Nadat we de spiralen hebben afgedekt met extra dekbedden is het de hoogte tijd voor een paar uur slaap.

’s Ochtends rijdt Floor op een glibberig paadje steil de heuvel op en daalt vervolgens de helling af richting het centrum van Oban. Ze scheurt de nauwe straatjes door en weet tegenliggers (rechts van ons) handig te ontwijken. We komen te laat, omdat we de auto ijsvrij moeten maken en het duikcentrum 5 km verder weg ligt dan we dachten. We worden zenuwachtig omdat we weten dat de beroepsduikopleiding vrij militaristisch is waarbij de nadruk ligt op discipline. Een lekkere binnenkomer dus. Onderweg vergeten we bijna te genieten van het uitzicht op de besneeuwde heuvels en de prachtige, ruige Schotse baai. Het is koud en er staat een straffe wind.

De opleiding gaat direct van start. De voorstelronde wordt voor het gemak overgeslagen. We maken kennis met onze drie instructeurs Imogen, Ben en Mike en horen wat we de komende 3 weken kunnen verwachten: 3 tot 5 duiken per dag op exact de juiste diepte en met de vooraf afgesproken duiktijd, theorie, quizzes, examens en huiswerk. Allemaal in een rap tempo. Fysiek en psychisch een ‘pushing to the limits’, tenminste zo ervaren we het. Eén van de doelstellingen is bijvoorbeeld dat we ons in 10 minuten kunnen klaar maken voor de duik. Dus, vanaf het moment dat we opdracht krijgen om te gaan duiken totdat we in het water liggen. Oeps! Gaat ons dat lukken?? En wanneer moeten we onze haren dan kammen? En we moeten toch ook nog plassen?

De tweede dag. Floor rent 2 keer naar het toilet en ik loop te vloeken dat ik mijn duikset niet zonder hulp op krijg en mijn dikke wanten niet aan. Waar zijn Ben en Peter, mijn buddy’s die me altijd helpen??!!! Onze instructrice Imogen kijkt me aan medelijdend en steekt nog even een handje uit voor de set en spuit een glad goedje in mijn handschoen. Maar, het is wel duidelijk dat dit één van de laatste keren is. We moeten leren het helemaal zelfstandig te kunnen. Omkleedtijd 30 minuten. Er is nog een weg te gaan.

Zo zweten, puffen en hijgen we nog even door de eerste dagen. Wij doen stinkend ons best en de gemotiveerde instructeurs zijn streng, maar rechtvaardig; hard op de inhoud en zacht in de relatie. Langzamerhand beginnen we vaardiger en efficiënter te worden in onze handelingen met name voor en na de duik. De zware duikset gaat een aantal keren per dag in een soepele beweging op en af en de spierpijn verdwijnt. Op dag 6 klimmen we zelfs met de uitrusting inclusief zware loodgordel een verticale stalen ladder 3 meter omhoog vanuit het water tot op de pier (twee what’s app vuistjes -:)). We liggen iedere dag tussen 7:30 en 8:00 in het water, komen in flow, gaan zaterdag en zondag gewoon door en worden steeds sneller en beter. We worden positief aangemoedigd door onze instructeurs en de stemming zit er goed in.

Vandaag is het de zevende opleidingsdag. We worden weggestuurd met de opdracht om in anderhalf uur om te kleden, twee duiken te maken van 25 minuten in vaargebied (naar respectievelijk en exact 29,9 en 19,9 meter), zichtbaar met een duidelijk zichtbare SMB, tussendoor de fles te vullen, weer om te kleden, koffie te pakken en in het cursuslokaal helemaal klaar te zitten voor de ‘lectures’. Zonder te haasten en met de handigheid die we afgelopen week onder de knie krijgen, lukt het ons met gemak. Bizar hoe je na 15 jaar duiken (voor Floor 13 jaar) met een specifieke focus op details met één week training nog zoveel kunt verbeteren. Het geeft enorm veel energie en het is het harde werken tot nu toe waard geweest.

Ben benieuwd wat de Puffins de komende 10 dagen voor ons in petto hebben. Er is vandaag een boot te water gegaan waar we gebruik van gaan maken en we hebben een volgelaatsmasker, harnas en een enorm lange ‘life-line haspel’ aan onze uitrusting toegevoegd. Nieuwe duiktermen worden ons om de oren geslingerd. De volgende fase gaat van start.

3 reacties

  1. Super dames! Het is zwaar werken, maar zo te horen leren jullie veel! En uit de face-time gesprekken zie ik dat jullie, ondanks dat het super zwaar en vermoeiend is, er ook veel energie van krijgen! Ga zo door, jullie zijn toppers!

    REAGEREN
  2. Gaaf om mee te kunnen lezen! Succes!

    REAGEREN
  3. Bikkels! Respect voor jullie.

    REAGEREN

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief