Oh man…hitsige sepia’s in Oman

Peter Boots had een ontmoeting met parende sepia’s in de Indische Ocean bij Oman. Hij vertelt het verhaal achter de foto die hij van deze prachtige dieren maakte.

1001 nacht

Oman, het sprookjesachtige sultanaat befaamd van de ‘1001 nacht’. Van de 1001 beleefden wij er slechts zeven. Vroeg in de morgen als de zee nog kalm is, scheuren we met een luxe speedboot, met een behoorlijke snelheid (2x 250 PK), richting onze duikstek. Na een uur varen over het spiegelgladde water doemen er kleine kale eilandjes op aan de horizon. Het zijn de vermaarde Daymaniyat eilanden. Met een backroll vanaf de boot wordt mij na een lange tijd van tropische ‘onthouding’ weer het eerste aanzicht onder water in de tropen gegund. De watertemperatuur van achtentwintig graden Celsius voelt zeer aangenaam aan! Het zicht is nog niet echt overweldigend, maar toch ruim voldoende om waar te kunnen nemen dat het hier een oase vol leven is. Naarmate de duik vordert, verbetert het zicht aanzienlijk. Zacht koraal voert de boventoon, de kleuren paars en geel hebben hier de overhand.

Deze duikstek heet ‘Aquarium’. De gekozen naam ‘Aquarium’ is duidelijk een understatement. Wat is het hier prachtig! Opmerkelijk is dat het onderwaterleven hier nog in een ongeschonden staat verkeert, puur en ruw. De kleur van het water is ook anders dan dat ik gewend ben. Het doet mij nog het meeste denken aan turquoise. Ongeveer de kleurmix als je het groene water uit de Grevelingen zou mengen met het blauwe water uit de Rode Zee. In fotografisch opzicht is het erg wennen om de juiste lichtbalans te vinden in deze afwijkende omgeving.

Al snel ontdek ik de eerste forse netmurene, een soort die veel voorkomt in de Indische Oceaan. Fier steekt hij met zijn grote kop bovenuit het koraalholletje. Grappig detail is dat zijn netpatroon tot en met zijn mond is doorgevoerd. Puik ambachtelijk vakwerk van zijn schepper! Na veertig minuten is de duikcomputer onverbiddelijk en stijgen we op naar het ondiepere rif op acht meter. Dit blijkt geen straf te zijn, want we worden getrakteerd op twee sepiapaartjes die elkaar het hof maken. Omdat ze zo opgaan in hun flirtgedrag, kunnen we ze van heel dichtbij benaderen. Sierlijk dansen ze voor mijn camera. Prachtig gezicht hoe ze over het rif bewegen, constant veranderend van kleur en vorm. Dit herinnert mij aan de sepiatijd in de Oosterschelde.

Hoog libido

Eén van de mannetjes heeft wel een heel hoog libido. Hij richt zich voortdurend op beide vrouwtjes! Klaarblijkelijk is de Sultan van Oman zijn grote voorbeeld, omdat deze ook een harem bezit. Met veel machogedrag en machtsvertoon maakt hij zich heel groot door zijn armen zo wijd mogelijk te spreiden en tegelijk verandert hij in een lijkbleke kleur om zijn rivaal te imponeren en te verjagen. Voor mij een hele opgave om dit juist te kunnen belichten. Dit ventje maakt het mij bijna onmogelijk. Grrrr! Gulzig maak ik foto’s van dit machtige schouwspel.

De Daymaniyat eilanden zijn een beschermd duikgebied, toch komen we een groot vissersnet tegen dat over het ondiepe gedeelte van het rif heen ligt. De sepiapaartjes maken van dit net weer slim gebruik om hun eitjes voor het nageslacht op af te zetten. Helaas ontdekken we ook wat dode vissen die in dit verraderlijke net verstrikt zijn geraakt.

Deze unieke ontmoeting met sepia’s staat niet op zichzelf, want in de daarop volgende duiken komen we regelmatig deze wonderlijke dieren tegen.