René Weterings – Net Egypte maar dan anders

Duikreporter René Weterings moet na een week duiken in Egypte weer even schakelen. Gelukkig zijn de condities in de Oosterschelde goed en heeft het weer naar zijn zin.

Datum: 11-10-2018
Duiklocatie: Bergse Diepsluis

Duik 860 (Bergse Diepsluis, donderdag 11-10-2018, 19.45u)

Vier weken zijn er weer voorbij gegaan zonder samen te duiken. Lekke droogpakken en een week duiken in Egypte zorgde weer eens voor een onderbreking. Maar vanavond gaan Goof en ik weer samen op pad en kiezen weer eens voor de Bergse Diepsluis, ondanks dat het afgaand water is.

Liever duiken we met hoogwater bij de Bergse Diepsluis, maar we nemen toch de gok. De Oosterschelde is immers interessanter dan het Grevelingenmeer en op onze winterstekken aan het Grevelingenmeer komen we waarschijnlijk nog meer dan genoeg komende winter. We hebben allebei afzonderlijk van elkaar een week duiken in Egypte achter de rug. Gelukkig is de overgang wat betreft het weer niet eens zo heel groot, want deze 15 oktober gaat de boeken in als de warmste ooit! Dat voel ik ook aan de warmte in mijn onderpak. Eigenlijk net te veel van het goede. We hebben ook allebei ons droogpak vandaag per post binnen gekregen van Dive Repairs, een echte just-in-time levering. Vanavond maar eens testen of alles weer droog is.

Eenmaal onder water voel ik me meteen weer als een vis in het water, ondanks dat het contrast erg groot is met nog geen week geleden. Toen lag ik bij de prachtige riffen van Ras Mohammed en Tiran Street in een 5mm natpakje in water van achtentwintig graden Celsius en nu weer in de Oosterschelde met mijn droogpak in water van slechts veertien graden Celsius. Het goede zicht maakt de overgang minder erg. Wat is het helder zeg, gaaf! Daar houd ik van en maakt mijn duiken een stuk leuker. Ik zet meteen koers richting het platform en zak af naar tien meter diepte. Net diep genoeg om het platform niet te missen. Onderweg schieten er overal grondeltjes van me vandaan. Het krioelt er van!

Het platform lig er prachtig sereen bij, ik kom er als eerste aan en mijn lamplicht snijdt als een lichtzwaard door het water en belicht de anemoontjes op de bovenkant van de leuning. Een grote kreeft wandelt over het platform en kruipt er snel onder. Ik kijk onder het platform of er nog steenbolkjes zijn, maar die zie ik helaas niet. Ribkwalletjes drijven rustig langs me heen en af en toe hangt er een koornaarvisjes roerloos in het water. Pas als ik echt heel dichtbij kom, schiet het visje als een scheermesje door het water. Wauw, wat is het heerlijk om weer in de Oosterschelde te duiken. Ik ben vanavond echt 100% op mijn gemak en heb het erg naar mijn zin. Ik doe een rondje platform en kijk daarna ook nog wat dieper achter het platform, maar daar is het de bodem al vrij snel doods met een laag schimmel er op. Wat dichterbij het platform is het veel mooier, dus snel weer terug.

Dan zie ik een kleine sepia brutaal naar mij staren. Ik zie hem haast denken ‘zal ik vluchten of gewoon blijven liggen?’. Gelukkig voor mij besluit het inktvisje te blijven en kan ik wat foto’s maken. Na een paar foto’s zwemt de sepia niet eens weg, sterker nog…hij komt richting mijn camera. Klinkt leuk, maar foto’s maken valt niet meer mee. Wat een grappig diertje, er loopt wat water in mijn mond door de opening die is ontstaan door mijn glimlach. Top, dit maakt een duik meteen leuk. Na bijna veertig minuten ben ik nog steeds bij het platform en besef me dat het in het ondiepe deel lastig zal worden om te fotograferen als het water te laag wordt. Dus ik ga nog even een kijkje nemen. Heremietkreeftjes kruipen over het zand, een Japanse stekelhoorn kruipt langzaam voort, grondeltjes springen als muizenvallen een halve meter opzij als ik in de buurt kom en ik zie ontzettend veel zwaardschedes in het zand schieten als ze de trillingen van mijn luchtbellen voelen.

Ik maak willekeurig wat foto’s van het onderwaterleven en het gaat allemaal vanzelf vanavond, koud heb ik het ook niet met veertien graden. In het zand verstoppen kleine krabbetjes zich voor me en laten brutaal hun schaartjes zien, ook de mooie slibanemoontjes laat ik niet liggen en maak wat foto’s.

Heerlijk, zo mag het duiken de hele winter wel zijn. Helaas is de realiteit anders, maar voorlopig is de kop er weer af voor een mooie herfst!

Max. diepte 13,2 m, temp. 14 gr.C., zicht 4-6 m, duiktijd 70 min.