Dirk Van den Bergh – Mooie wolken boven water, stofwolken onder water
De Oosterschelde is een spiegeltje als Duikreporter Dirk en zijn mededuikers het water in gaan bij Vuilnisbelt. In de stroming legt hij het onderwaterleven weer mooi vast.
Datum: 30-05-2022
Duiklocatie: Vuilnisbelt – Vuilbak – Tuttelhoekje
We zijn met 2 buddyparen de enige duikers op de duikstek: Nick Lobé duikt met Robbin van der Burg en Petra Smit is mijn buddy. We gaan op de laag water kentering duiken. Het is windstil en de Oosterschelde is zo vlak als een spiegel. De kentering is om 10.24 uur en we liggen er in om 10.07 uur. Duikplan: afzakken tot 10 meter diepte en dan naar links, tegen de stroom in. Er liggen veel boeien met vlaggetjes in het water, die erop wijzen dat er veel fuiken liggen. Opletten dus!
Oeps … toch niet waar hé … weer zo’n slecht zicht, max 1 meter! Petra heeft gelukkig mooi gekleurde vinnen, zodat ik haar steeds terug vind nadat ik iets gefilmd heb en ik heb voldoende licht bij: twee videolampen, een Weefine ringlicht en mijn duiklamp, zodat zij mij niet uit het oog verliest!
Dit is een duikstek waar het stevig kan stromen en hierdoor voelen de brokkelsterren, de zeeanjelieren en de slibanemonen zich goed thuis: veel eten dat voorbijkomt in de stroming. Het is speuren naar ander leven met zicht van soms slechts 30 cm, maar daar is Petra een kei in!
Het eerste wat ze aanwijst is een verscholen vis. Het zicht is zo slecht dat ik niet kan uitmaken welke. Pas thuis zie ik op de beelden het een zeedonderpad is. Ondanks het stof en de stroming kan ik er mooie close-up van maken.
Dat lukt me even verder ook met een zwarte grondel
Petra wijst een heremietkreeft aan. Het is lang geleden dat ik er ééntje zag die een wulkschelp als woonst heeft!
Op de zandvlakte zitten er verschillende kleine platvissen en enkele slangsterren. Dat is ook lang geleden dat ik die in beeld had. Thanks Petra!
Het filmen en bijtrimmen kost me weer veel lucht, alsook het tegen de stroming in zwemmen. Na 32 minuten doe ik teken dat ik op 100 bar zit en stijgen we naar een diepte van 4 meter om terug te keren. Petra ziet een Noordzeekrab en iets verder een ruwe wratslak. Zeg maar slakje … het lukt me in de stroming niet om er een scherpe opname van te maken. Dat lukt even verder wel met de harlekijnslakjes die ze aanwijst.
En dan, bijna op het einde van de duik, de spreekwoordelijke kers op de taart! Tussen het wapperende Japanse wakame wier wijst Petra een inimini snotolfje aan. Het blijken er zelfs twee te zijn en het is weer een hele klus om ze scherp in beeld te krijgen.
Ik zou er nog langer hebben willen blijven bijhangen om betere beelden te maken, maar ik moet terug naar de trap: tuut, tuut, tuut … Mijn computer blijft maar van zijn oren maken: je lucht is bijna op! De stroming is intussen aangetrokken, zodat het nog wat inspanning kost om aan de trap te geraken. Nick en Robbin staan ons op te wachten. Gelukkig waren ze er iets eerder uit, want zo zagen ze dat een kreeftenvisser de fuiken kwam ophalen. De visser vroeg vriendelijk of er nog duikers onder water waren en ging daarom wat verderop eerst de andere fuiken leegmaken (zie video). Zodra hij zag dat wij er ook uit waren kwam hij de fuik die vlak bij de duiktrap ligt ophalen … Het blijft dus opletten wanneer er fuiken bij de duikstek liggen! Aangeraden wordt om dan met een oppervlakteboei te duiken, of minstens een duikvlag op de kant te plaatsen. Volgende keer maar doen?
