Mirjam Staalman – Zeeland
Naar Zeeland voor een ontmoeting met de sepia’s!
Datum 13 mei 2012
Locatie Zeeland
Samen met mijn toffe, vertrouwde duikbuddy Dennis maakte ik eerst een duikje bij Scharendijke. Helaas konden we de wrakjes (nog) niet vinden. Daarna snel door naar de Zeelandbrug, want we wilden erg graag een onderwater-ontmoeting hebben met een sepia…
We waren een beetje aan de late kant, maar hadden de mazzel, dat er vlak bij de dijk nog een parkeerplaatsje was. Snel opgekleed en opgetuigd, en toen vol goede moed het water in.
Van andere enthousiaste sepia-speurders hadden we al gehoord, dat we op zo’n 13 meter moesten zijn, achter de keien. Dus wij dat netjes gedaan, maar ja, na de 10 meter wordt het toch een stuk kouder en donkerder. Ook het zicht werd er niet beter op. Toen we op 13.5 meter nog steeds boven de keien zwommen, besloten we de 13.5 meter lijn parallel aan de dijk aan te houden. Ik keek even opzij, en zag toen toch zandbodem. Samen met mijn buddy nog een half metertje dieper, en toen kon ik wel juichen…..
Vanaf een halve meter afstand werden we aangestaard door een verliefd sepia-paartje. Van opwinding trok ik mijn buddy aan zijn lamp, dat was het eerste wat ik kon raken, om ook hem te attenderen op dit wonder van de natuur…
Het stel stoorde zich niet aan onze aanwezigheid. Ze zwommen wat rond om de sepia-rekjes. Opeens verscheen er een tweede mannetje. Dat vond mannetje nummer 1 niet goed, met veel vertoon jaagde hij de concurrent weg! Daarna ging hij weer door, met het liefkozen van zijn eigen vrouwtje. Ze vonden ons geloof ik wel leuk. Ze kwamen af en toe wat dichter bij om onze lampen eens aan te raken. Of verstoppertje te spelen.
We hebben zo’n 20 minuten met ze doorgebracht. Omdat het maar 11 graden was, kregen we het, ondanks onze droogpakken, flink koud. Daarom besloten we richting de kant te gaan. Na een klein stukje zwemmen, kwamen we 2, 4 zelf 6 sepia’s bij elkaar tegen!! Het viel me op, dat ze, ondanks dat ze op elkaar lijken, toch verschillend zijn. Ons eerste vrouwtje had een beschadiging aan haar zijkant, deze hadden weer een andere kleur. Zeer indrukwekkend !
Toen moesten we toch echt terug, want ook onze lucht begon op te raken.
Ondanks dat we flink afgekoeld waren, liepen we over van enthousiasme!
Wat een geluk en een voorrecht, als je hier deelgenoot van mag zijn.
