Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Leendert Smit – Het zit er weer op

Datum 18 en 25 mei 2014
Locatie Zeeland
 

Ik zal zeker niet de enige zijn die een duikrapport stuurt over het afgelopen NK/ONK/ZK. Ikzelf nam deel aan het ZK en dat is al zenuwslopend genoeg. De voorbereiding was weer eens minimaal door een recent verblijf in de Filipijnen ( zie mijn blog over Anilao) en een volkomen verregend en verwaaid weekend voorafgaand aan de 2 wedstrijddagen.
Op zaterdag 17 mei besluit ik toch alvast een verkenningsduik te gaan maken in de Grevelingen. Mijn plan is namelijk een klassieke groothoekopname met een interessante voorgrond, een dramatische achtergrond en natuurlijk een zonnetje. De meest geschikte plek lijkt mij: Den Osse haven. Niet erg drukbezocht, een rijkbegroeide helling met voldoende onderwerpen en vaak ook redelijk goed zicht. ik heb geluk! Er is net een oorkwal invasie en dat levert heel leuke beelden op, zelfs in het uitgestrekte ondiepe deel met natuurlijk licht. Als uitwijk heb ik dan altijd nog de Kijkuitpolder. Een vrij onbekende stek met ook meestal helder water. Over het zonnetje hoef ik mij geen zorgen te maken want die gaat volop schijnen.

Wedstrijddag 1
De volgende morgen drommen de deelnemers samen in restaurant ‘molen de Lelie’ en om 09:00 uur, na het bekendmaken van de thema’s voor de verschillende wedstrijden ( visportret voor de ZK deelnemers), stroomt het zaaltje leeg en scheurt iedereen naar de plek waar zij/hij die winnende plaatjes hoopt te gaan schieten. Het is een mooie dag en ik zie dat de parking bij de Kerkweg alweer helemaal vol staat. Gelukkig is het bij de haven niet druk al zijn er natuurlijk wel meer duikers dan op zaterdag. Als ik na een stukje snorkelen bij de helling aankom schrik ik. Het zicht is dramatisch slechter en wat nog erger is: de oorkwallen zijn verdwenen. ik besluit toch maar verder te gaan en er het beste van te maken. na een tijdje duiken er toch wat kwallen op en ik ga aan de slag mar ik zie al snel dat de resultaten een stuk minder zijn dan de dag ervoor.

Na een uurtje sta ik weer bij de auto. Voor de lunch kan ik nog een duik maken bij Kijkuit. Dat is lekker dichtbij en een uurtje later sjok ik alweer richting het water. Net als bij Den Osse moet je hier wel een eindje lopen en snorkelen maar hopelijk is het de moeite waard. Hier groeien vaak mooie groepen doorschijnende zakpijpen, zeeanjelieren en weduwerozen. Helaas valt dit behoorlijk tegen. Wel zakpijpen maar alleen de grijze en de naam zegt het al…
Het zicht is echter wel wat beter dus ik ga op zoek naar andere onderwerpen. Strandkrabben bijvoorbeeld.

Niet helemaal tevreden zit ik even later aan de lunch en besluit toch nog een derde duik te maken bij Dreischor gemaal. Dat had ik beter niet kunnen doen want er cirkelen een stuk of 4-5 buddyparen rond de palen, wanhopig bezig met een ‘groothoek met model’ opname vermoed ik. Het zicht is zo slecht dat menige buddy zijn kop voor mijn lens houdt, denkend dat ik zijn fotograaf ben. ik breek de duik af want dit wordt echt helemaal niks meer. ik kleed me om temidden van drommen barbecuende mededuikers en ga mijn foto’s inleveren. Tip voor de organisatie: organiseer deze wedstrijden NIET MEER op zondag!

Wedstrijddag 2
Laat ik het kort houden. ik haal mij wedstrijdnummer op en race naar Strijenham. Daar is het lekker rustig. Het is tijd voor het visportret maar de vis wil niet meewerken. Een paar veranderlijke steurgarnalen willen wel en met mijn optische snoot erbij lijken dat aardige opnames te worden. Ik probeer ook nog wat tegenlichtopnamen met de hier gelukkig wel overal groeiende anemonen maar een visportret zit er vooralsnog niet in. Al op de weg terug na duik 2 spot ik dan toch wat jonge snotolven en besluit dat dit het onderwerp van mijn visportret zal moeten worden. Dat valt natuurlijk niet mee. Het wakame wier fladdert in de stroming, die al aardig komt opzetten, en de snotolvjes zijn ook niet gek. Die willen zich steeds verstoppen. Toch lukt het wat redelijke opnamen te maken. Tussendoor kijk ik even op mijn manometer. 20 bar, 10 bar…0 bar? Op de laatste ademteug zwem ik terug naar de trap. Het is hier maar 2 meter diep dus een probleem is het niet maar ik wel het gevoel optimaal van deze dag gebruik te hebben gemaakt.

Laat de beste winnen!

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief