René Weterings – Snoezig snotolfje

Berichten van snotolven bij de Bergse Diepsluis zorgen ook bij Duikreporter René Weterings voor nieuwsgierigheid en gaat op zoek.

Datum: 14-4-2021
Duiklocatie: Bergse Diepsluis

Precies twee weken geleden maakte ik mijn laatste duik in Zeeland, dus het is weer tijd om een zoute bek te gaan halen!

In het eerste weekend van april dook ik nog wel een keer in de Nionplas, maar afgezien van een enkele ontmoeting met een karper en een padje was daar weinig aan. Snel weer naar het zoute water dus. De berichten en foto’s van snotolfjes bij de Bergse Diepsluis verspreiden zich snel en maken mijn zin in duiken extra groot. In januari heb ik wel twee keer een snotolf gezien, maar dat was niet veel meer dan een mannetje die een beetje saai op de bodem bleef liggen. De foto’s die nu voorbijkomen op social media laten een heel ander beeld zien met een veel leukere optie voor leuke foto’s.

Zoals zovelen trekken die berichten natuurlijk veel duikers, ik ben daar net zo schuldig aan. Maar ja, als je maar af en toe duikt pak ik toch graag dit soort kansen, ook al besef ik mezelf echt wel dat ik de zoveelste duiker/onderwaterfotograaf ben die op zoek gaat naar de snotolf(jes) bij de Bergse Diepsluis. Het is vrij simpel om de locatie te herkennen als je wat vaker in Zeeland duikt, maar ik kreeg ook concrete tips om ze vinden. Moet lukken dus!

Vooraf ga ik nog even vullen bij het vulstation achter het tankstation, daar kom ik Cornelis tegen die net gedoken heeft en het snotolfje ook heeft gezien. Zo zie je maar, zelfs aan het einde van een woensdagmiddag ben je echt niet de enige die op zoek gaat…haha. We kletsen wat bij en hij vertelt me nog een keer waar ik moet zijn. Ondertussen laat de zon zich regelmatig zien, al blijft de luchttemperatuur veel te laag naar mijn zin. Mijn flessen zijn weer vol, dus gaan met die banaan!

Op de parkeerplaats staat maar een andere auto, ook weer van een bekende onderwaterfotograaf. Ik ben vandaag minimaal de derde in rij bij het snotolfje, schat ik zo in. Ik kleed me snel om en wandel richting de mosselhangcultuur, want daar is het feestje! Dat moge onderhand wel duidelijk zijn, dus ik ga daar ook niet omheen draaien. Het water staat al hoog genoeg om zonder de nek te breken in het water kunnen stappen. Lekker hoor, ik trek snel mijn vinnen in het water aan en peddel op mijn gemak naar de hangcultuur. Daar laat ik mijzelf zakken als ik weer een beetje bij adem gekomen ben.

Hmm, het zicht is beduidend minder goed dan ik had gehoopt en gewild. Maar goed, we doen het er maar mee en ik ga rustig op zoek naar de plek van het snotolfje. De touwen hangen vol met mosselen, allemaal staan ze wijd open en dat ziet er prachtig uit! Het blijft een mooie plek om op te duiken, ook al zit er geen snotolf. Bij het derde of vierde tonnetje (ik heb niet echt geteld) zie ik een oranje propje op de bovenkant van de ton. Wow, wat leuk! Maar wat een klein snotolfje zeg, ik had een iets grotere verwacht. Het dier is duidelijk wat zenuwachtig en zoekt steeds de andere kant van de ton op, zodat hij mij niet meer ziet…en ik hem dus ook niet. Ok, dit wordt een spelletje!

Ik laat het even op zijn beloop en sla het diertje vanaf een afstandje gade. Af en toe zwemt de snotolf weg van het tonnetje, ik zie duidelijk dat hij de voorbijdrijvende kwalletje te grazen neemt. Ok, een snotolf houdt dus van kwallen! Ondertussen stel ik mijn camera en flitsers zo in dat ik bij de eerste de beste kans mijn slag kan slaan. Het is stoffiger dan ik had gewild, dus het kost toch even wat moeite om de juiste instellingen te vinden. Na een tijdje merk ik dat het snotolfje mij toch meer en meer accepteert en komt veel vaker aan mijn kant voorbij. Het is een feest om de foto’s te maken en ondertussen geniet ik van het gedrag. De snotolf zwemt rondjes rond het tonnetje en af en toe gaat hij bovenop liggen. Maar dat is steeds van korte duur.

Met de fisheyelens blijft het een uitdaging om de snotolf duidelijk in beeld te krijgen, zonder de camera helemaal tegen zijn snufferd aan te duwen. Ik houd gepaste afstand en maak vooral overzichtsfoto’s in verticale stand. Na een dik uur komt er een buddypaar voorbij, tijd voor mij om plaats te maken en zwem maar weer naar de kant. Na zeventig minuten sta ik voldaan weer op de kant en loop nagenietend in het zonnetje terug naar de auto. Wat een heerlijke duikje was dit weer!

Max. diepte 6,5 m, temp. 8 gr. C., zicht ca. 1-3 m, duiktijd 70 min
Duik 1027 (Bergse Diepsluis, woensdag 14-4-2021, 17.00u)